Sánchez i oczekiwania

Wszystkie oczy zwrócone są na Pedro Sáncheza. Oczekuje się, że premier po raz kolejny wyciągnie asa z rękawa, aby uspokoić PSOE i swoich wyborców, po uwięzieniu numeru trzy w partii, Santosa Cerdána, za domniemaną korupcję. Kariera polityczna Sáncheza jest pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, więc cokolwiek mniej rozczarowałoby zarówno jego zwolenników, jak i krytyków. Co więcej, jeśli nie pojawią się żadne niespodzianki, które będą działać jak katalizator, wielu zinterpretuje to jako znak, że odporny przywódca nie jest już tak odporny, że kończy mu się siła, aby wyjść z kłopotów.

Od czasu ujawnienia raportu UCO, który ujawnił Cerdána jako pospolitego przestępcę, Sánchez przeprowadził intensywne konsultacje ze swoim zespołem i zaufanymi osobami. Wykluczył kilka opcji, ale zawsze z oczekiwaniem, że będzie mógł je przywrócić, jeśli sytuacja stanie się jeszcze bardziej skomplikowana. Powszechnie wiadomo, że Sánchez może „zmienić zdanie”, jeśli okoliczności tego wymagają.

Ani PSOE, ani Moncloa nie spodziewały się, że Cerdán trafi do więzienia tego samego dnia, w którym złożył swoje pierwsze oświadczenie przed sędzią Sądu Najwyższego. Teraz zakładają, że będzie więcej kompromitujących obrazów. Jest niemal pewne, że Gwardia Cywilna przeszuka na przykład siedzibę PSOE. Wszystko to bez uwzględnienia możliwych nowych rewelacji , które mogłyby wpłynąć na innych socjalistycznych urzędników lub partię.

Uwięzienie Cerdána wywołało falę interpretacji wśród socjalistów. Niektórzy uważają, że sędzia próbuje zmusić ofiarę do wycofania się. Inni jednak sugerują, że prawdziwym celem nie jest tyle zmiękczenie Cerdána , o którym mówi się, że jest chłodniejszą postacią, co raczej José Luisa Ábalosa, który jest bardziej porywczy. Były minister zdaje sobie sprawę, że może trafić do więzienia w każdej chwili. W rzeczywistości rozważał nawet ugodę z prokuraturą. W trójce zaangażowanych osób dylemat więźnia sugeruje, że jedna z nich ulegnie.

Nakaz uwięzienia Cerdána opiera się na wiarygodności, jaką śledczy przypisuje nagraniom Koldo Garcíi dotyczącym interesów jego wspólników. Choć jest to poważna wskazówka, byłby to niekompletny dowód w procesie. Istnieje również umowa podpisana przez Cerdána na nabycie części firmy Servinabar, która była wykorzystywana do przetargów na nieregularne kontrakty. Śledztwo musi dostarczyć więcej dowodów, ale sędziemu byłoby znacznie łatwiej, gdyby jedna z osób zaangażowanych przyznała się do winy.

Podczas gdy wstrzymują oddech w oczekiwaniu na wynik postępowania sądowego, PSOE spodziewa się jakiegoś objawienia od Sáncheza w tę sobotę w federalnym komitecie PSOE. Jednak socjalistyczny lider nie wydaje się rozważać żadnych drastycznych środków. Raczej woli trzymać się swoich, cokolwiek się wydarzy.

W otoczeniu Sáncheza panuje znaczna zgoda, że prosta zmiana w sekretariacie organizacyjnym nie wystarczy. Mówi się o reorganizacji władzy wykonawczej, która została zainaugurowana zaledwie siedem miesięcy temu, co miałoby wpływ na cztery do dziesięciu osób. Sánchezowi przedstawiono również propozycje zaostrzenia kodeksu etyki partii, wdrożenia praktyk zgodności i zaprojektowania schematu organizacyjnego, w którym zastępca sekretarza i sekretarz organizacyjny równoważą się nawzajem (i monitorują). Wszystkie te środki są wrodzone, skierowane przede wszystkim do członków i wątpliwe jest, aby były przekonujące dla większości populacji.

Wśród kandydatów na stanowisko sekretarza organizacyjnego jest Montserrat Mínguez z PSC (Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej). Obecnie tylko prezydent zna projekt nowego organu wykonawczego, ale katalońscy socjaliści, pomimo bezwarunkowego poparcia dla Sáncheza, nie chcą takiego zaangażowania organizacyjnego w PSOE.

Sánchez nie jest przekonany co do zwołania kongresu nadzwyczajnego: partia nie wyjdzie z niego bardziej zjednoczona w obliczu możliwych wyborów.

Kilka głosów w PSOE nalega na zwołanie nadzwyczajnego kongresu, aby wyposażyć Sáncheza w autorytet. Są przekonani, że krytycy stanowią mniejszość, głównie kilku „starych chwał”, ale na razie premier jest niechętny. Nawet gdyby Sánchez wygrał ponownie, mało prawdopodobne jest, aby uzyskał taki sam poziom poparcia, jaki miał na ostatnim kongresie, a takie spotkanie wywołałoby podziały w grupach lokalnych i regionalnych co do zasadności odnowienia stanowiska sekretarza generalnego. Jeśli Sánchez jest zdecydowany wystartować w kolejnych wyborach powszechnych, będzie chciał to zrobić z najbardziej kontrolowaną i zjednoczoną partią, jaką jest teraz.

Perspektywa wcześniejszych wyborów staje się od teraz stałym zmartwieniem. Bardziej niż kwestia zaufania, Podemos będzie mieć przewagę do ostatniej sekundy. Jeśli do tej pory hasłem było, że ten rząd dokończy swoją kadencję, teraz trudno przekonać kogokolwiek, że będzie to wykonalne. Partnerzy Sumara są coraz bardziej nerwowi, jeśli chodzi o dzielenie rządu z partią, której numer trzy właśnie został uwięziony, podczas gdy ich parlamentarni sojusznicy nie chcą ani ułatwić głosowania w sprawie wotum nieufności przez PP, ani wyjść bez szwanku ze swojego kontaktu z PSOE.

Przeczytaj także Sieć się zaciska Lola Garcia