Suso Díaz, były sekretarz generalny CC.OO. w Galicji i ojciec Yolandy Díaz, umiera.

Działacz związkowy Suso Díaz, były sekretarz generalny Komisji Robotniczych (CC.OO) w Galicji przez osiem lat i ojciec Yolandy Díaz, drugiej wiceprezydent oraz minister pracy i gospodarki społecznej, zmarł we wtorek w wieku 80 lat.

W oświadczeniu opublikowanym w mediach społecznościowych Galicyjski Narodowy Związek Komisji Robotniczych (CC.OO.) opłakiwał śmierć Díaza i przypomniał, że „kontynuował on udział w wydarzeniach, dopóki pozwalało mu na to zdrowie”. „Krajowy Komitet Wykonawczy wyraża, że ​​Rady Zakładowe pogrążone są dziś w żałobie” – poinformował. Złożył również „najgłębsze kondolencje” jego synowi, José, przedstawicielowi związku zawodowego CC.OO., oraz Yolandzie Díaz.

W 1992 roku został wybrany na stanowisko Sekretarza Generalnego, które piastował do 2000 roku.

Również według tego samego artykułu, Suso Díaz urodził się w Ferrol w 1944 roku i dołączył do stoczni Astano, obecnie Navantia Fene, jako praktykant mając zaledwie 14 lat. W 1962 roku „wziął udział w swoim pierwszym strajku” i zaczął uczestniczyć w „nadal tajnych” Komisjach Robotniczych (Comisiones Obreras), gdy miał nieco ponad 20 lat.

Był aresztowany kilka razy — pierwszy raz w 1969 r. — a „brutalne represje, które nastąpiły po tych wydarzeniach, doprowadziły do ​​jego uwięzienia przy kilku okazjach”. „Jednak zawsze podkreślał znaczenie mobilizacji, która miała miejsce w Ferrol w tym czasie” — kontynuuje oświadczenie.

W 1978 r., wraz z założeniem Krajowego Związku Robotników Galicji, Suso Díaz dołączył do jego organów zarządzających i Narodowego Komitetu Wykonawczego. W 1992 r., na Piątym Kongresie związku, został wybrany na sekretarza generalnego, stanowisko to piastował przez osiem lat.

Podczas jego przewodnictwa w związku miały miejsce m.in. następujące wydarzenia: założenie Fundacji 10 Marca oraz pierwsze kroki w kierunku ustanowienia tego dnia Dniem Galicyjskiej Klasy Robotniczej. Udało się to osiągnąć w 2006 r.

W 2000 roku przekazał przywództwo jednemu ze swoich najbliższych współpracowników, działaczowi związkowemu z Coruña Xan María Castro, który zmarł niecałe dwa lata temu. Od tego czasu „kontynuował współpracę we wszystkich sprawach, które uważał za słuszne i aktywnie uczestniczył we wszystkich wiecach związku”.

Za swoją karierę otrzymał wiele nagród.

W 2010 roku CC.OO. i jej fundacja przyznały mu Nagrodę 10 Marca za całokształt zaangażowania na rzecz praw klasy robotniczej i rolę w walce o wolność. Inne nazwiska to Manuel Amor, Sari Alabau, Santiago Álvarez, Elvira Landín, Fernando Randulfe i Xesús Alonso Montero.

W zeszłym roku otrzymał kolejną nagrodę, tym razem od Fundacji Luisa Tilve, organizacji UGT-Galicia, i wykorzystał tę okazję, aby podkreślić znaczenie zjednoczonych działań związków zawodowych na rzecz poprawy warunków życia klasy robotniczej.

Premier Pedro Sánchez zabrał głos na X, dawniej Twitterze, i ubolewał nad śmiercią Suso Díaza: „Był wiodącą postacią w związkach zawodowych i walce o prawa pracownicze”. „Zaangażowany, uczciwy i hojny, poświęcił swoje życie budowaniu bardziej sprawiedliwego świata” – kontynuował, zanim w końcu wyraził swoją „uwielbienie i szacunek” dla Yolandy Díaz.