Dyplom İmamoğlu! Oświadczenie YÖK i prawników
W raporcie sporządzonym przez Radę Szkolnictwa Wyższego (YÖK) w ramach dochodzenia wszczętego przeciwko burmistrzowi Metropolii Stambułu (IMM) Ekremowi İmamoğlu za przestępstwo „fałszowania dokumentów urzędowych” z powodu twierdzenia, że jego dyplom uniwersytecki jest fałszywy, stwierdzono, że procedury dotyczące uznawania, transferu poziomego, kwot transferu poziomego, okresów ogłoszeń i akceptacji transferu poziomego przez dziekana Wydziału Administracji Biznesowej Uniwersytetu Stambulskiego nie były prowadzone zgodnie z decyzjami i procedurami Rady Szkolnictwa Wyższego. Z drugiej strony ogłoszono, że „decyzja YÖK o nieuznaniu uniwersytetu i jego równoważności”, która rzekomo została „nadużyta” przez prawników prezesa IMM Ekrema İmamoğlu, została podjęta 1,5 roku po złożeniu wniosku przez İmamoğlu i weszła w życie 6 lat później. Ujawniono również dokumenty potwierdzające spełnienie warunków transferu poziomego.
Trwa dochodzenie wszczęte przez Prokuraturę Generalną w Stambule w sprawie zarzutów, że dyplom ukończenia studiów licencjackich İmamoğlu jest fałszywy.
Agencja Anadolu uzyskała dostęp do szczegółów raportu przygotowanego przez Radę Szkolnictwa Wyższego i przesłanego prokuraturze w ramach śledztwa. W sprawozdaniu, o którym mowa, stwierdzono, że İmamoğlu ukończył dwuletni program nauczania języka angielskiego w zakresie zarządzania biznesem na University College of Northern Cyprus (UCNC) na Cyprze w trakcie transferu poziomego, a jego średnia ocen ze wszystkich kursów wyniosła 2,50. Zapisano również następujące informacje:
„Zrozumiano, że University College of Northern Cyprus, który spełnia warunki określone w artykule 5 Rozporządzenia w sprawie zasad poziomego transferu między instytucjami szkolnictwa wyższego na poziomie associate i undergraduate, nie był jednym z uniwersytetów uznanych przez Radę Szkolnictwa Wyższego w 1990 r., kiedy dana osoba się przeniosła, uznanie danego uniwersytetu zostało podjęte dopiero przez Higher Education Executive Board w 1993 r., a UCNC nie znajdował się wśród uniwersytetów, do których można było dokonać poziomego transferu w 1990 r., kiedy dana osoba się przeniosła”.
Na podstawie listów Rady Szkolnictwa Wyższego z 1988 i 1992 r. w raporcie stwierdzono, że tylko Eastern Mediterranean University został uznany wśród instytucji szkolnictwa wyższego działających w TRNC. „Gdy rozpatrzono omawianą korespondencję, zrozumiano, że uznanie instytucji szkolnictwa wyższego w krajach zagranicznych było wymagane w przypadku procedur transferu poziomego, a zatem stwierdzono, że procedury transferu poziomego z UCNC, które nie zostały uznane, nie zostały przeprowadzone zgodnie z decyzjami Rady Szkolnictwa Wyższego dziekana Wydziału Administracji Biznesowej Uniwersytetu w Stambule”. użyto wyrażeń.
W raporcie znalazła się informacja, że w decyzji nr 2 z 22. posiedzenia Rady Dyrektorów Wydziału Administracji Biznesowej Uniwersytetu Stambulskiego z dnia 27 czerwca 1990 r. kwoty transferów poziomych wynosiły 15 studentów na drugim roku Wydziału Administracji Biznesowej (język turecki), 10 na trzecim roku, 10 na czwartym roku i 10 na drugim roku Wydziału Administracji Biznesowej (język angielski), 5 na trzecim roku i 5 na czwartym roku, co dawało łącznie 55 studentów.
W ogłoszeniu Prezydium Uniwersytetu w Stambule opublikowanym w gazecie Milliyet 30 lipca 1990 r. przekazano, że ustalono całkowitą kwotę 40 na program języka tureckiego biznesowego i łącznie 20 na program języka angielskiego biznesowego, z 15 studentami na drugi rok, 15 na trzeci rok, 10 na czwarty rok i 10 na program języka angielskiego biznesowego na drugi rok, 5 na trzeci rok i 5 na czwarty rok poziomego przeniesienia do programu tureckiego biznesowego Wydziału Biznesu Uniwersytetu w Stambule. W raporcie podkreślono, że wnioski o poziomy transfer można składać najpóźniej do końca oficjalnych godzin pracy 14 września 1990 r.
W raporcie podano, że łączna liczba 60 osób, ogłoszona osobno dla programów języka tureckiego w biznesie i języka angielskiego w biznesie decyzją Rady Dyrektorów Wydziału Administracji Biznesowej Uniwersytetu Stambulskiego z dnia 12 września 1990 r., została zwiększona o jedną trzecią, do 80, w przypadku transferów horyzontalnych z uczelni zagranicznych.
W raporcie wyjaśniono, że kwoty programów Business English i Business Turkish zostały połączone w program Business English i że wnioski 51 studentów, którzy ubiegali się o przeniesienie z wyższych uczelni w krajach zagranicznych do programu Business English, zostały przyjęte zgodnie z decyzją rady wydziału wspomnianej kadry z dnia 12 września 1990 r. i zawierały następujące oświadczenia:
„Z dokumentów uzyskanych przez właściwe prezydium uniwersytetu i przesłanych do nas, nie znaleziono żadnego prawnego uzasadnienia dla sposobu, w jaki uniwersytet ustalił kwoty transferu poziomego z języka tureckiego biznesowego i angielskiego biznesowego w zakresie odpowiednich przepisów, w jaki sposób dokonano transferu kwot i zwiększenia kwot między programami języka tureckiego biznesowego i angielskiego biznesowego, dlaczego 51 z ustalonych kwot zostało wykorzystanych na program języka angielskiego biznesowego, dlaczego wnioski o przeniesienie zostały ocenione i podjęte przez Radę Dyrektorów Wydziału na jej posiedzeniu w dniu 12 września 1990 r. i numerowanym 24, przed upływem terminu składania wniosków, pomimo faktu, że stwierdzono, że wnioski o przeniesienie zostaną złożone do końca oficjalnych godzin pracy w piątek, 14 września. Na podstawie wszystkich tych ocen stwierdzono, że procedury dotyczące uznania, transferu poziomego, kwot transferu poziomego, okresów ogłaszania i akceptacji transferów poziomych przez Dziekana Wydziału Administracji Biznesowej Uniwersytetu Stambulskiego nie zostały przeprowadzone zgodnie z decyzjami i procedurami Rady Szkolnictwa Wyższego”.
Szczegóły dotyczące dyplomu uniwersyteckiego burmistrza miasta metropolitalnego Stambuł Ekrema İmamoğlu, który jest przedmiotem śledztwa, zostały przekazane jego prawnikom jeden po drugim, jednak dokumenty wykazały również, że spełnił on wszystkie warunki podczas poziomego przeniesienia z uniwersytetu, w którym studiował w Tureckiej Republice Cypru Północnego, na Uniwersytet Stambulski. W raporcie sporządzonym przez Radę Szkolnictwa Wyższego (YÖK) na temat İmamoğlu stwierdzono, że „zdecydowano, że İmamoğlu spełniał warunki w okresie, w którym dokonał transferu poziomego”.
Podczas gdy zarzuty o nieprawidłowościach związane z przeniesieniem İmamoğlu z Girne American University w Tureckiej Republice Południowej Afryki na Uniwersytet Stambulski podczas jego studiów licencjackich ponownie znalazły się w centrum uwagi, Prokuratura Generalna Stambułu wszczęła dochodzenie przeciwko İmamoğlu. Aby odpowiedzieć na zarzuty, prawnicy İmamoğlu zwrócili się do eksperta prawa karnego, prof. Doktorze Adem Sözüer i Mehmet Pehlivan zorganizowali konferencję prasową.
Chociaż stwierdzono, że w 1990 r., kiedy İmamoğlu się przeniósł, YÖK określiło warunki, takie jak „data złożenia wniosku, status osiągnięć w kursach i średnia ocen”, udostępniono dokumenty wykazujące, że İmamoğlu spełniło wszystkie z nich. Podkreślono, że wynik uzyskany na egzaminie uniwersyteckim nie jest warunkiem przeniesienia poziomego.
Wyjaśniono, że decyzję o przyjęciu İmamoğlu na Uniwersytet Stambulski podjęła komisja i rada uczelni, a nie rektor lub dziekan. Stwierdzono, że oprócz İmamoğlu, 50 innych studentów złożyło wniosek o przeniesienie poziome na tych samych warunkach i zostało przyjętych, a İmamoğlu nie był „uprzywilejowany”. Podkreślono, że „decyzja YÖK o nieuznaniu uniwersytetu i jego równoważności”, która rzekomo została „nadużyta” przez jego prawników, zapadła 1,5 roku po złożeniu wniosku przez İmamoğlu i weszła w życie 6 lat później.
Prawnik İmamoğlu, Pehlivan, powiedział: „Zasada uznania i równoważności YÖK została wprowadzona 6 lat po zastosowaniu horyzontalnego transferu przez İmamoğlu. Nie da się prawnie wyjaśnić wstecznego stosowania zasady, która została wprowadzona 6 lat później”, podczas gdy prof. Sözüer powiedział również: „Nawet w raporcie z dochodzenia nie wspomniano o żadnym przestępstwie. Rozpoczyna się dochodzenie w sprawie, w której nie ma przestępstwa, i nie powiedziano, że 'İmamoğlu zrobił to źle'” i opisał sytuację jako „nękanie sądowe”.
Habertürk
