Metafon to telefon (który nie jest telefonem), który pomoże Ci przestać używać telefonu

Na początku tego roku Eric Antonow był w kawiarni z rodziną, gdy poczuł znajomą, nerwową potrzebę sięgnięcia po telefon. Poklepał się po kieszeniach, aby poczuć ulgę — chłodna, cienka płytka wciąż tam była. Zażartował do rodziny, że tak jak narkoman łaknący zastrzyku, pewnego dnia będzie potrzebował medycznego środka, aby odtruć się od telefonu. Uzależnieni od opioidów mieli metadon. Uzależnieni od iPhone'a będą potrzebować... telefonów metadonowych.

„To był żart, ale dostałem dwa śmiechy od moich dwóch nastolatków, co jest złotem” — mówi Antonow. „Pomyślałem sobie: „Zamierzam się zaangażować”.

Antonow, były dyrektor ds. marketingu w Google i Facebooku, od pół dekady zajmuje się bitami, tworząc to, co nazywa „ bezmyślnymi zabawkami ”. W jego sklepie internetowym można znaleźć takie projekty, jak „ przełącznik do słuchania ”, który wskazuje, kiedy zwraca się uwagę, oraz płytę winylową do cichej medytacji z 20 minutami nagranej ciszy po każdej stronie (nie jest wymagany gramofon).

Tak więc w ciągu kilku dni od swojego ostatniego żartu, zatrudnił ChatGPT do stworzenia makiety gadżetu w kształcie telefonu, bez całej zawartości: półprzezroczystego prostokąta, na który można było patrzeć lub przez który można było patrzeć. Z tego oryginalnego szkicu generatywnego wyłonił się bardziej zrealizowany projekt: 6-calowy kawałek przezroczystego akrylu z zaokrąglonymi rogami, jak iPhone, i zielonymi krawędziami przypominającymi szkło. Antonow złożył zamówienie na próbki i rozpoczął kampanię Indiegogo na rzecz Methaphone: aby „pozostawić telefon bez pragnień i objawów odstawienia”.

Dylemat smartfona polega na tym, że wszyscy chcemy używać naszych telefonów mniej, ale niewielu z nas faktycznie to robi. Apple i Google zaoferowały kilka kół ratunkowych w 2018 r. w formie narzędzi samoregulacji , takich jak limity czasu ekranowego , ale większość z nich poszła w zapomnienie w latach pandemii, kiedy ekrany stały się oknem na świat zewnętrzny. Teraz osoba, która ma nadzieję odzyskać swoją uwagę, jest uwięziona między dwoma mało atrakcyjnymi wyborami: przejściem na minimalistyczny „głupi telefon” lub poddaniem się dopaminowemu dopływowi nieskończonej zawartości. Tak czy inaczej, wygrywa telefon.

W odpowiedzi na to pojawił się przemysł chałupniczy oferujący narzędzia do odłączania. Istnieją aplikacje o symbolicznych nazwach, takie jak Freedom i Focus , które blokują rozpraszające treści. Startupy takie jak Brick i Unpluq oferują fizyczne „klucze” NFC do blokowania i odblokowywania uzależniających aplikacji. (Współzałożyciel Unpluq, Jorn Rigter, mówi, że ludzie używają urządzenia tak samo do blokowania aplikacji społecznościowych, takich jak Instagram, jak i aplikacji służbowych, takich jak Slack, które stały się równie lepkie). Jest Yondr , zamykany pokrowiec, który zapobiega korzystaniu z telefonu w salach sądowych i salach koncertowych. I jest rosnąca gama „głupich telefonów”, niektóre w cenach premium, postmodernistycznych.

W przeciwieństwie do tych rozwiązań, Methaphone nie robi nic. To raczej stwierdzenie: ceci n'est pas un phone . Jednak w kulturze technologicznego nadmiaru projekt odbił się szerokim echem, niczym Ozempic w epidemii otyłości ekranowej.

W maju, kiedy dotarła pierwsza partia metafonów, Antonow wysłał je do kilkunastu znajomych, aby poznać ich reakcje. Jedną z nich była Catherine Goetze, która szybko opublikowała film o metafonie dla swoich 400 000 obserwujących na TikToku. Na filmie Goetze stoi w kolejce w sklepie z boba w San Francisco, pochylona jak wszyscy inni — ale zamiast przewijać telefon, przewija... kawałek przezroczystego akrylu. Komentatorzy oszaleli od spekulacji. Czy to był prototyp Nokii? Zwiastun Black Mirror ? W ciągu pięciu dni film miał ponad 53 miliony wyświetleń.

Po filmie Goetzego Antonow mówi, że Methaphone „wyprzedał się masowo”. (Początkowo zamówił serię 100 sztuk, sprzedawanych jako limitowana edycja, za 25 USD ). Chociaż planuje uzupełnić zapasy, mówi, że przyszłość Methaphone to mniej indywidualne zakupy niż eksperymenty na większą skalę — powiedzmy, restauracja, która oferuje Methaphone w menu, aby ludzie mogli jeść bez rozpraszania uwagi. Telefony to coś więcej niż tylko portale do innych ludzi, to portale do innego wymiaru. „Dlatego przeciwwaga musi być ważniejsza niż tylko: »Och, muszę pamiętać, żeby nie używać telefonu przy stole«” — mówi.

Anna Lembke, badaczka uzależnień ze Stanford's School of Medicine i autorka Dopamine Nation , zgadza się. „Nasze telefony stały się czymś w rodzaju smoczków” — mówi. „Trzymamy je blisko ciała, dotykamy ich niezliczoną ilość razy dziennie”. Narzędzie takie jak Methaphone, jak sugeruje, mogłoby pomóc w skróceniu pętli nawyku: Nadal wykonujesz ruchy, ale bez korzyści. Porównuje to do palacza używającego waporyzatora bez nikotyny: „Rytuał pozostaje, ale efekt znika”. (Dodaje, że w rzeczywistości metadon nie działa w ten sposób).

Antonow nie jest pierwszym, który parodiuje uzależnienie od telefonu. NoPhone, wprowadzony na rynek w 2014 r., to plastikowy klocek, który reklamuje się jako „fałszywy telefon dla osób uzależnionych od prawdziwych telefonów”. Obecnie występuje w trzech wersjach: Original (bez ekranu, baterii, ładowarki, 20 USD), Selfie (z lusterkiem, 23 USD) i Air (pusta torba, twoja za 9 USD).

Antonow niedawno rozwinął swój własny projekt: teraz sprzedaje Methaphone z opcjonalnym pakietem naklejek z „analogowymi aplikacjami”, takimi jak Walk, Read, See Friends i Daydream. Każda z nich zamienia pusty ekran w niskotechnologiczne przypomnienie, że życie istnieje poza prostokątem.

Antonow przysłał mi własny Methaphone. Przyszedł w papierowej kopercie wraz z ilustracjami do użytku: do doomscrollu w łóżku, do odpędzania nudy podczas picia w samotności, a nawet do pływania w basenie. (Naturalnie, jest wodoodporny.) Antonow zachęcił mnie, abym traktował go jak zestaw różańców — coś, czego można dotykać zamiast telefonu, gdy tylko pojawi się impuls.

Pewnego ranka zabrałem go ze sobą do kawiarni. Kiedy poczułem znajome swędzenie, by wyciągnąć telefon, sięgnąłem po Methaphone. Pozwoliłem, by mój kciuk bezmyślnie muskał jego powierzchnię i czekałem, aż ktoś — ktokolwiek — zapyta, co robię. Nikt tego nie zrobił. Wszyscy inni byli przyklejeni do swoich ekranów, zbyt głęboko pogrążeni w swoich cyfrowych pętlach, by zwrócić na mnie uwagę. Spojrzałem przez czysty ekran Methaphone i rozejrzałem się po świecie, który od dawna ignorowałem. Potem na dobre wsunąłem go z powrotem do kieszeni.