Almanlar tembel mi?

Çalışma saatleri söz konusu olduğunda, Almanya uluslararası karşılaştırmalarda en alt sıralarda yer alıyor. Bunun sebebi ne? IW Direktörü Michael Hüther, Creditreform iş dergisi için yazdığı bir köşe yazısında, bunun kesinlikle özen eksikliği olmadığını yazıyor.

Aksine, yüksek vergiler, katı düzenlemeler ve ters teşvikler asıl engellerdir. Bir IW analizine göre, neredeyse hiçbir OECD ülkesinde Almanya kadar düşük çalışma saatleri yoktur. Yunanlılar yılda ortalama bizden 135 saat, Polonyalılar ise yaklaşık 270 saat daha fazla çalışmaktadır. Dahası, ortalama çalışma saatleri son on yılda çoğu ülkede artmıştır. Almanya'da ise durgunlaşmıştır.

Ancak buradan Almanların çalışmaktan kaçındığı sonucuna varanlar yanılıyor. Biz ekonomistler olarak, ekonomik sorunları kötü karakter veya varsayımsal saiklerle açıklamıyoruz. Bunun yerine, teşviklere bakıyoruz. Ve bunlar gerçekten de kusurlu. Bir örnek: Orta gelirliler için yüksek vergi oranları. Daha fazla çalışanlar, ek kazançlarının giderek artan bir kısmını vergi makamlarına devretmek zorunda. Öyleyse neden fazla mesai yapalım ki?

Aslında, meslektaşlarım Oliver Stettes ve Holger Schäfer tarafından yakın zamanda yürütülen bir IW anketi, sorunun isteksizlik olmadığını gösteriyor. Çalışanların yaklaşık dörtte üçü, daha düşük vergiler ve sosyal güvenlik primleri sağlandığı takdirde daha fazla çalışmaya istekli olduklarını söylüyor. Yarısından fazlası, daha esnek çalışma saatlerini şart koşuyor. Bir diğer çarpıcı nokta ise, 30 yaşın altındakilerin neredeyse onda dokuzunun daha fazla çalışmaya istekli olması.

Hükümetin yetkisi açık: daha düşük vergiler, daha fazla esneklik ve makul teşvikler. Koalisyonun, sözde "aktif emeklilik" ile çalışma hayatı sorununu değiştirmeye istekli olması memnuniyet verici. Çalışmaya istekli emekliler, ayda 2.000 avroya kadar vergiden muaf kazanabilirler.

Ancak bu, sağlam bir politika gerekçesi olmayan pahalı bir girişimdir. Bir IW araştırması, aktif emeklilik planının devlete yıllık 2,8 milyar avroya mal olduğunu gösteriyor. Bu önlemin daha fazla yaşlı çalışanı işgücü piyasasında tutmak için uygun olup olmadığı ise oldukça şüpheli. Sonuçta, finansal nedenler yaşlı çalışanlar için neredeyse hiçbir rol oynamıyor.

Siyah-kırmızı koalisyonun zor konulara el atmaya başlaması daha iyi olur.

Örneğin: emeklilik yaşının daha geç gelmesinin yaşam beklentisinin artmasıyla ilişkilendirilmesi veya 45 yıllık katkılardan sonra erken emekliliğin hızla kaldırılması. Dahası, daha uzun süre çalışmanın finansal açıdan bir kez daha değerli olması gerekiyor. Çalışan orta sınıf için bir vergi reformu, özellikle de bu nedenle, uzun zamandır gecikmiş durumda, ancak emekliler için bir vergi indirimi değil.

Köşe yazısını creditreform.de adresinden okuyun