Çelik endüstrisine 600.000'den fazla iş bağlı

Alman Ekonomi Enstitüsü'nün (IW) hesaplamalarına göre, Almanya'da yaklaşık 605.000 iş çelik sektörüne bağlı. Ancak yüksek enerji fiyatları ve ucuz ithalat, sektörü baskı altına alıyor. Rekabetçi çelik üretimi olmadan, yalnızca iş kayıpları değil, aynı zamanda iklim hedeflerine ulaşmada da aksamalar yaşanıyor.

Çelik endüstrisi son yıllarda sayısız aksilikle başa çıkmak zorunda kaldı. Fabrika kapanışları, işten çıkarmalar ve üretim düşüşleri sıkça dile getirildi. Almanya'yı onlarca yıldır şekillendiren bir endüstrinin sonu yaklaşıyor ve bununla birlikte endüstriyel kimliğinin hayati bir parçası da kayboluyor. Bu nedenle, Friedrich Merz'in Perşembe günü Şansölyelik'te çelik zirvesini düzenlemesinin tam zamanı. Alman Ekonomi Enstitüsü'nün (IW) hesaplamalarına göre, riskler yüksek: Almanya'da yaklaşık 605.000 iş, örneğin tedarikçi veya müşteri olarak çelik endüstrisine bağlı.

Alman çelik endüstrisindeki kriz, Rusya'nın Ukrayna'ya karşı yürüttüğü saldırganlıkla da bağlantılı. IW analizlerine göre, 2022 enerji krizi öncesinde Almanya'daki çelik üretimi hâlâ rekabetçiydi: 2019'da üretim maliyetleri ton başına 440 avronun hemen altındaydı; bu da ABD'dekiyle (ton başına 430 avro) hemen hemen aynıydı. 2023 yılına gelindiğinde ise, en kötü fiyat şokları çoktan yatışmış olmasına rağmen, ton başına 550 avroya yükselmişti. İklim dostu hidrojene geçişle birlikte maliyetler neredeyse %50 artarak ton başına 810 avroya ulaşabilir.

Bunlara, Alman ekonomisinin de içinde bulunduğu jeopolitik çalkantılar da ekleniyor: Çin rekor sübvansiyonlarla çelik sektörünü canlandırırken, Trump yönetimindeki ABD yüksek gümrük vergileriyle çelik ithalatını kısmaya çalışıyor. Tüm bunlar, Alman üreticilerin ihracat olanaklarını önemli ölçüde azaltıyor.

Friedrich Merz, kısa vadede bu sonuncusu için pek bir şey yapamayacak. Ancak üretim maliyetlerini ele alabilir: Enerji fiyatları kalıcı olarak düşmeli; üstelik sadece endüstriyel elektrik fiyatları değil. IW hesaplamalarına göre, bu fiyat Alman şirketlerine yılda yalnızca 1,5 milyar avroya kadar bir tasarruf sağlıyor ve bu nedenle gerçek bir yardım değil; özellikle de yalnızca üç yıl sürmesi planlandığı için. Bunun yerine, endüstrinin yeşil çeliğe geçişinde, örneğin iklim koruma anlaşmaları aracılığıyla daha hedefli desteğe ihtiyacı var. Ayrıca, yüksek performanslı bir elektrik şebekesi ve hidrojen altyapısının hızla geliştirilmesi de dahil olmak üzere daha verimli bir enerji tedarikine ihtiyaç var. Aksi takdirde, birkaç yüz bin iş ve iklim hedefleri risk altında.