Seçim sonuçlarının LGBTQ+ için anlamı: Seçimden sonraki acı

Hala Şubat ayındayız . Ancak Almanya, Merz devrimi ile MAGA çılgınlığı arasında sıkışmış durumda: Make Alemannia Germanisch Again (Almanya'yı Yeniden Almanlaştır) resmi bir kampanya sloganı olmasa da, Federal Şansölyelik yarışında geçmişe duyulan özlemin başrolü oynadığı tartışmasız bir gerçek. Pazar günü seçimler yapıldı. Projeksiyonlar bitti, keşif görüşmelerinin derinlikleri başlıyor. Yeryüzünün üzerinde mavi bir gökyüzü uzanıyor ve siyah görüyorsunuz.

LGBTQ topluluğundaki pek çok insanın gözünde gökkuşağı kayboluyor. CDU/CSU ile Almanya İçin Alternatif'in koalisyon kurmasalar bile en iyi performansı göstermeleri, zorlukla kazanılmış hakların yakında ortadan kaldırılabileceği endişesini doğuruyor. Trump-Musk ekibi, heteroseksüel olmayanların nasıl dışlanacağını gösteriş ve popülizmle başarıyla gösteriyor.

83 milyon vatandaşın şansölyesi olmak isteyen Friedrich Merz, "Yine doğru düşünen ve aklı başında olan halkın çoğunluğu için siyaset yapacağım" diyor. CDU Genel Başkanı'nın diğerleri derken neyi, daha doğrusu kimi kastettiğini biliyoruz.

AfD, hatta hem herkes için evliliğin hem de Federal Hükümet'in Eşcinsel Komiserliği makamının kaldırılmasında ısrar ediyor. İlk bakışta, lideri eşcinsel olan bir parti için tuhaf bir istek listesi gibi görünüyor. Belki de Alice Weidel, Dyke* Yürüyüşü'nün Wadden Denizi'ndeki gelgit sırasında gerçekleşen bir olay olduğunu düşünüyor.

AfD için A diyen BSW için de B demeli. Çünkü demagoglar demokrasiyi sağdan veya soldan kucakladıklarında, bu bir boğucu baskıdır. Pazar günü Bundestag'a girmek için yüzde beş barajını aşan Sahra Wagenknecht'e bakın. “Bu kendi kaderini tayin yasasına hayır!BSW kurucusu 2024 yılında Instagram'da "Cinsiyet bir yaşam tarzı meselesi değildir" diye yazmıştı . Ben de şöyle cevap verdim: “BSW’ye evet demek, Alman Şeriat Seçim Birliği’ne evet demektir. Fundamentalizm bir yaşam tarzı meselesi değil, hayata yönelik bir tehdittir.”

Gerçek şu ki, eşcinsel olmak doğaldır. İnsanın sevme ve kendi inisiyatifiyle yaşama ihtiyacının birçok tezahüründen biridir. Biz, doğrudan etkilenenler, ayrıcalıklar değil, haklar istiyoruz.

Cinsel yönelim özgürlüğüne karşı zehir ve safra ile saldıranlar, yüzeysel gerekçeler ortaya koyduklarında bile, özellikle de çok şey açığa vururlar. Kadınları ve çocukları korumak istiyorlar. Kadınların ve çocukların korunması gerektiği şüphesizdir: Örneğin trans* kadınlar ve non-binary çocuklar nefret ve kışkırtmadan korunmalıdır.

Ancak LGBTQ toplumundaki pek çok kişinin hayal kırıklığı yalnızca muhafazakârlara ve aşırı sağcılara yönelik değil. En azından seçim bildirgelerinde queer yaşamı toplumun merkezine daha açık bir şekilde yerleştiren siyasi partilerin de bu konuda biraz daha mesafe kat etmeleri gerekiyor. Yeşiller ve yeniden canlanan Sol'un , queer bireyler için kapsamlı sağlık hizmeti çağrısı yapması harika.

Ancak bu, bu partilerin her kesimden kuirlere karşı artan nefret suçlarıyla mücadele etmek için aslında ne yaptıkları sorusuna cevap vermiyor. Polise göre, 2024 yılında Berlin'deki eşcinsel karşıtı saldırıların çoğu, en azından ihbar edilenler, Tempelhof-Schöneberg, Mitte ve Charlottenburg-Wilmersdorf semtlerinde gerçekleşti. Dolayısıyla queerfobi, daha muhafazakâr ve aşırı sağcı kesimlere atfedilebilecek bir şey değil.

7 Ekim'den bu yana giderek artan sayıda anti-Semitik eylem, sözde hoşgörülü, çok kültürlü bir ortamda, tam da aramızda gerçekleşiyor. "İlerici" partilerden bu konuda herhangi bir itiraz duyamıyorum. Acaba bu durum insanların yabancı düşmanı veya İslamofobik olarak damgalanmaktan korkmaları nedeniyle mi gerçekleşmiyor?

Bana göre, kuir camiada, failleri korumanın çoğu zaman mağdurları korumaktan daha önemli olduğu izlenimi yaygındır. Ancak Müslüman eşcinseller de dahil olmak üzere mağdurların güvenlik ihtiyaçlarını yeterince dikkate almayanların, LGBTQ toplumunun güvenini kaybetmeleri durumunda şaşırmamak gerekir.