Eduardo Mendoza: doğru zaman, doğru yer

Dün takdim edilen ödülün tutanaklarında, "Kitapları, mizah anlayışı ve hayata dair rahat, hümanist bakış açısıyla öne çıkıyor." ifadeleri yer aldı. Eduardo Mendoza, varoluşun trajedilerinden kaçınmayan, ama bunları bir miktar neşeyle dengelemeyi başaran, gerçekten de iyi huylu bir yaratıcı. Alçakgönüllü ve İngilizlere özgü kendini küçümseme tavrını sürdüren edebi bir başarı öyküsü. O sadece büyük bir romancı değil; aynı zamanda sevilen bir yazar.

Okuyucularına, kitapçılara, kütüphanecilere, basına, kitap ekosistemi olarak bilinen şeye sempati duyan edebiyatçılar olduğu gibi, aralarında belli bir mesafe bırakılmasının daha iyi olduğu sezilen başkaları da vardır. Mendoza, kuruluşundan bu yana ilk grupta yer almıştır. Küskünlüğün kol gezdiği bir meslekte, onun hakkında kötü konuşan birini bulmak neredeyse imkansızdır. Başarısı bile kıskançlığa yol açmıyor: herkes onun bunu hak ettiğini varsayıyor; Ve en seçkinci ve sert eleştirmenler bile onun en çok satan eserlerini kutlamaya isteklidir; bu durum birçok meslektaşının aleyhine işleyecektir.

Vurgulanması gereken bir husus daha var. Mendoza, kültürel haritada zamanın iklimini yakalamak ve somutlaştırmak için doğru zamanda ve doğru yerde, öngörülemese de birkaç kez ziyaret edildi. Savolta Davası Hakkındaki Gerçek adlı romanı 23 Nisan 1975'te, Franco'nun öldüğü yıl olan Dünya Kitap Günü'nde yayımlandı. Yenilikçi yapısı ve dinamizmi nedeniyle demokrasiye dair yeni İspanyol anlatısının başlangıç ​​vuruşu olarak tanımlanacak olan bu başlık için bundan daha sembolik bir tarih olamazdı.

Barselona'nın en büyük romanı olan Harikalar Şehri, Samaranch'ın Barselona'yı Lozan'da yapılacak 1992 Olimpiyatları'na ev sahipliği yapacağını ilan etmesinden beş ay önce 1986'da yayımlandı. Hatta, başlamak üzere olan toplumsal ayaklanmayı bundan daha iyi temsil eden bir eser bile hayal edilemez.

Ayrıca okuyun

Mendoza'da özgün ve özgür bir yazım buluyoruz. Ve özgürlüklerin yolunu açan bir tarihin ellinci yıl dönümünde bu yıl Asturias Prensesi Ödülü'nün verilmesi de son derece sembolik değil mi?