Frenoso, cesur boğanın cinsi

559 kilo ağırlığındaki siyah kürklü boğa Frenoso, Puerto de San Lorenzo boğa güreşini yanmaktan kurtardı ve sonunda Victoriano del Río markasının iki yamalı boğayla katıldığı bir tür sığır yarışına dönüştü. Bunlardan biri de beşinci sırada koşan, iyi bir sunuma ve güzel bir boynuza sahip olan, varalarda tatmin edici bir mücadele veren, banderillalarda ise biraz sönüklük gösteren yukarıda adı geçen Frenoso'ydu. Ancak üçüncü rauntta dinlenirken, Fernando Adrián ekipmanlarını toplayıp yavaşça ringin ortasına doğru ilerleyerek kalabalığı selamladı.

Boğa gücünü yeniden kazandı ve boğa güreşçisinin onu ortada diz çöktürdüğünü görünce, son anda Adrián'ın arkasından yaptığı değişik bir pasla muleta'yı aldığında, hayvanın ince boynuzları boğa güreşçisinin ceketine sürtündü. Artık hayvanın hayatını pahalıya satacağı anlaşılmıştı. Boğa güreşçisi Frenoso, dimdik ayakta dururken, aldatmacayı saf bir tutkuyla, alçakgönüllülükle, süratle, kararlılıkla, talepkarlıkla ve duyguyla sürdürdü. Böylece Adrián'ın, daha hassas ve derin boğa güreşi isteyen rakibinin kalitesinden ödün vermeden, soğukkanlılığını ve bağlantısını koruduğu üç tur sağ elle pas ortaya çıktı.

Ama her insan olduğu gibidir ve boğa güreşçisi kesinlikle boğa karşısında elinden geleni yapmıştır, klasikten daha modern ama özveri ve gururla dolu, boğa güreşi stilinin içerdiği her şeyi ortaya koymuştur. Daha sonra, daha az büyüklükte ve süslemeli doğal geçişler vardı; bunlar arasında bir molinete, başka bir değiştirilmiş geçiş ve alçak muletazolarla tamamlanan üç sıkı bernadina vardı ve izleyicileri büyüledi. Ancak kılıçta başarısız oldu ve her şey, bu kadar güçlü bir rakibe sırtını dönmediği için ringde sevgi dolu bir tur atmasıyla sona erdi ve ayakta alkışlanarak oyundan atıldı.

Boğa güreşinin geri kalanı ise tam bir fiyaskoydu; dengesiz bir şekilde sunulan, evcil, zayıf ve engelli boğalar ve konfor alanlarından çıkmakta zorlanan Manzanares ve Aguado adlı iki boğa güreşçisi yer alıyordu.

Birincisi, yeni olmayan, tamamlanmış bir boğa güreşçisi imajı sunuyordu. Sesi olmayan bir şarkıcı, gizemini yitirmiş, işe giden ama çalışmayan gündelikçi bir sanatçı gibi görünüyor. Manzanares sanki her şeyi yapmış gibi, isteksiz ve rahat bir şekilde meydanda dolaşıyor. İlginçtir ki, ona en asil ve en iyi kader verilmişti ve onun etrafındaki boğa güreşi pek az fikirle ve daha az lezzetle devam ediyordu. Her zaman mesafeli, tatsız, kaba, doğal zarafetinden yoksun.

Ve Aguado, ilk olarak Adrián'ın sakatlanan ilk boğasında yaptığı verónica geçişiyle ve altıncı boğada sinirli chicuelinas ve sıra dışı bir yarım geçişle öne çıktı. İlk boğası güç belirtisi göstermiyordu, ama banderillalarla uzun süre gelmişti ve Aguado onu elinde bir muleta, bir molinete, bir trincherazo, bir high pass, bir başka trinchera ile karşıladı ve göğüs geçişine başladığında hayvan yere yığıldı. Hikaye burada bitti. Altıncısı sıkıcılığın zirvesiydi ve adı geçen sürü için bardağı taşıran son damlaydı. Her ikisinde de Aguado sessizce yürüdü.