Gonzalo Rocha, Posada'nın 19. ve 20. yüzyıldaki meslektaşlarını neden gölgede bıraktığını açıklıyor

Neşeli Macmaster'lar

La Jornada GazetesiSalı, 25 Şubat 2025, s. 5

Meksika karikatürist açısından zengin bir ülkedir. Peki, José Guadalupe Posada neden on dokuzuncu yüzyıl ve yirminci yüzyıl sonlarındaki meslektaşlarını bu kadar uzun süre gölgede bıraktı? La Jornada karikatüristlerinden Gonzalo Rocha, 46. Palacio de Minería Uluslararası Kitap Fuarı'nda (FILPM) Posada: Hayat Hiçbir Şeye Değmez ve Boş Bir Yaprak Bir Kuruşa Değer (Editorial Resistencia) adlı çizgi romanının tanıtımı sırasında bu soruyu sordu.

Karikatürist birkaç varsayım ortaya attı. Birincisi eseriyle ilgili. Birçok karikatürist arkadaşının aksine, eserlerinde politik temalara yer vermiyordu . Rocha, bu tür aktivitelerde iktidara yakın olan karakterlerin bir süre sonra akılda kalıcı olmaktan çıktığını savunuyor. Artık kimin veya neyin söz konusu olduğunu anlamıyoruz ve sadece uzmanlar bu grafiklere yeniden ilgi duyuyor, oysa bugün genel halk günlük yaşamın portresini, skandalları, kırmızı banknotları ve José Guadalupe'nin kafataslarını anlayabiliyor .

İkinci hipotez ise Posada'nın sadece çok fazla pratik ve ince işçilik sahibi iyi bir akademik çizer değil, aynı zamanda atölyelerindeki makinelerin sırlarını bilen bir matbaacı olduğu gerçeğiyle ilgilidir. Çağdaşlarının çoğundan farklı olarak, Avrupa etkilerini kısmen terk etmiş ve bunları Meksika mizacına sahip kısa öykülerde sentezlemeyi başarmıştır .

Üçüncüsü ise onun görünüşünden kaynaklanmaktadır, zira kendisine ait iki fotoğraf mevcut olmuş ve/veya günümüze ulaşmıştır. "Bunlarda Aguascalientes'li karikatüristin, gür ile yağmurlu arasında bir bıyığı, pulquero'nunkine benzeyen bir göbeği, tombul yanakları ve koyu teniyle tombul bir adam görünümüne sahip olduğunu görebiliyoruz. Taco yapan bir adam kadar patchón ve cömert olarak hayal edebileceğimiz, onu işiyle bağlayan, 'açık bir Meksikalılık' diyebileceğimiz bir görünüm. Bu, benim için Posada'nın neden hâlâ hakkında yazmaya devam ettiğimiz kitapların sayfalarının kahramanı olarak kalmaya devam ettiğinin cevabıdır."

Rocha, Galería de Rectores'da yaptığı sunumda, La Catrina'nın yaratıcısı olmadığı için bu çizgi romanı onun hakkında yazdığını söyledi. Posada hakkında yazılan çok sayıda eserin neredeyse tamamı tarihsel, analitik veya sanatsal denemeler olmasına rağmen, hiçbir çizgi roman yoktu. Çizgi romanlar, evet, eğitici bir tonda. Karikatürist olduğu için bizi başka bir resimli edebiyata götürecek bir şey yapmamız gerekiyordu .

Posada akademisyenlerinden Mercurio López Casillas'a göre bu çizgi roman "kapağından son sayfalarına kadar etkileyici; Rocha bize gravürcünün beş harika portresini sunuyor. Her sayfa, okuyucuyu kitabın içine çeken, diyalogların, betimlemelerin ve sahnelerin metne ihtiyaç duymadan tadını çıkarmasını sağlayan bir yetenek gösterisi.

Rocha'nın romanında, günlük basında yer alan eserinin perspektifinden, gravür sanatçısına duyulan büyük bir empati ve hayranlık görülebilir. Yazar Posada'yı çok iyi anlıyor; Eserlerini şaşırtıcı kısa öyküler ve şiire yakın metinlerle dolduruyor.

Bu çizgi roman dört bölümden oluşuyor: Posada'nın Ölümü, Çocukluk, Chalequero ve 41'in Dansı. Son iki bölümde Rocha, Posada'nın bir çift görüntüde somutlaştırdığı iki tarihi olayı anlatıyor. Her iki durumda da, gravürcünün iki büyük eserini yaratma sürecini anlatan bir hikaye anlatılıyor .

Yazar, bu eşsiz çizgi romanda Posada'nın 50'den fazla gravürünü kullanıyor, ancak bunları kopyalamıyor, aksine onları küçük ve büyük ayrıntılarla ustaca yeniden yorumluyor; Doña Caralampia'yı diriltir ve birkaç kafatasına kas ve deri ekler .

López Casillas, Posada'nın ikinci atölyesinin bulunduğu yerin hâlâ Moneda Caddesi'nde bulunduğunu belirterek, bir tabela yerleştirildiğini söyledi; Ancak şimdi burası bir alışveriş merkezi. Tabak, sattıkları şeylerle dolu. Geri almaya değer .

Bu çizgi romanın oluşum sürecini bizzat yaşayan karikatürist Luis Fernando'ya göre, Posada'nın çizimi aracılığıyla Rocha'nın çizimini görüyoruz. Yani aynaların unsurlarını ortaya koyuyor ve bu aynı zamanda Posada'nın, elbette içsel olarak asla bilemeyeceğimiz o dünyada nasıl var olabildiğini ve ne kadar üzücü olursa olsun, fikirleri, sevinçleri ve sonlarıyla, çalışmalarının her zamankinden daha canlı olduğunu, hatta uluslararası alanda bile, bilmeden nasıl var olabildiğini de bize aktarıyor .

Etkinliğin sonunda, Gonzalo Rocha'nın kitapla aynı adı taşıyan Los Pinos Kültür Kompleksi'ndeki sergisinin 30 Mart'a kadar uzatılacağı duyuruldu.