Sosyal güvenlik fonlarından gelen emeklilik maaşları finansal spekülasyonlara yatırılıyor: Meslek sahiplerinin geleceği böyle baltalanıyor

Bakan Giorgetti bunu birkaç kez dile getirdi: özel sermaye İtalya'nın büyümesine katkıda bulunmalıdır: "Kamu kaynakları ülkenin karşı karşıya olduğu zorlukları ele almak için yeterli değil - dijital dönüşüm, demografik düşüş, ortak savunma ve yeni altyapı - bu yüzden özel tasarrufları harekete geçirmeliyiz". Özel veya özelleştirilmiş emeklilik fonları ve sosyal güvenlik fonları, sırasıyla yaklaşık 243,4 milyar avro ve 124,7 milyar avroluk varlıklarla cazip bir varlık temsil ediyor.

Bugünlerde Mimit'in yaklaşık 370 milyar avroluk bu pakete risk sermayesi yetkisi vermeyi kabul ettiği anlaşılıyor. Emeklilik fonları ek emeklilik tedbirlerinin ikinci ayağını inşa etmek zorundaysa, Fonlar INPS ile sigortalı olmayan 1,7 milyon profesyonele birincisini garanti etmelidir. Kriterler ve riskler aynı mı olmalı? Belki de hayır.

Son on beş yılda, bütçe dengesi koşulları ortadan kalktığı için birden fazla Cassa (veya özerk emeklilik kurumu) INPS'ye "dahil edildi" : önce INPDAI, sonra IPOST ve son olarak INPGI. Ve ondan önce, sıra SCAU'daydı. Yaklaşık yirmi tane kaldı, ancak ilk dördü varlıkların dörtte üçünü oluşturuyor. Onların işi finans yapmak mı yoksa emeklilik sağlamak mı? İki terimin bir şekilde iç içe geçtiği söylenecek; doğru, ancak hareket ettiğimiz ufuk farklı olmalı. Enasarco'nun yeni başkanı Patrizia De Luise'nin - Cassa degli agenti di commerciale'nin tepesindeki ilk kadın - ilk kararı, MPS'deki büyük hisseyi (yaklaşık %3) satmaktı. Ve aynı zamanda Mediobanca'daki payı güçlendirmek. Enpam ve Cassa Forense'de olduğu gibi, devam eden bankacılık riskine aktif bir katılım olduğu fikrinden kaçınmak zor. Hepsi meşru. Ancak uygun mu? Üyeleriniz için en uygun emeklilik faydalarını üretmek amacıyla en iyi getiriyi elde etmek amacıyla, oldukça spekülatif sezonlara katılmak uygun mudur?

"Finansal spekülasyon" olmasaydı "dostluk" da olabilirdi: Treccani'nin bir yıl önce kabul ettiği yeni sözcük "genelde güç ve prestij konumundan gelen birinin takipçilerini kayırma davranışı" anlamına gelir. Eğer akraba olsalardı bu nepotizm olurdu.

Peki emeklilik fonlarının misyonu bu mu? Ve zaman ufukları birkaç hafta değil, birkaç on yıl mertebesinde görülmemeli mi? Ve uygun varlık tahsislerini seçmek için yeterli beceriler var mı?

Bazı yanıtlar Sosyal Güvenlik Kurumları Denetimi için İki Meclisli Komisyon tarafından yakın zamanda yürütülen analizden geliyor. “Fonların yatırım faaliyetlerinde danışmanların güçlü bir katılımı var. Bu katılım, Fonların, farklı kategorilerdeki profesyonellerle ilişkili olan referans kitlelerinin farklı özelliklerini hesaba katan yatırım politikalarını tanımlamasını da desteklemelidir. Ancak, soruşturma yatırım politikalarında belirli bir homojenlik ortaya koydu ve bu nedenle bu öncülle uyumlu görünmüyor”.

Diğer tüm şeyler eşit olduğunda, çok genç bir kitleye sahip bir kurumun istihdam politikası, olgun bir kurumun istihdam politikasıyla aynı olmamalıdır. Portföyün bir bütün olarak risk-getiri kombinasyonunun optimizasyonu, bu nedenle, likidite, getiri ve risk seviyesi açısından "daha iyi" finansal/gerçek ürünlerin seçimi ve kurumun referans kitlesinin özellikleriyle tutarlılık ile karakterize edilmelidir. Ancak durum böyle değildir.

Sadece bu değil. Danışmanların bu kadar yoğun kullanımıyla optimize edilmesi gereken getiriler, önemli içgörüler sunmuyor gibi görünüyor. Öyle ki, Bagnai Komisyonu raporunda "BTP'lerin (30 yıl, vade sonunda brüt getiri) kümülatif getirilerinin %14,82'ye eşit olması, Casse'nin elde ettiği ortalama kümülatif brüt muhasebe getirilerinden (13,32%) daha yüksektir" ifadesini okuyoruz.

Kısacası, ödenecek çok sayıda danışman, izleyicilere göre az yatırım farklılaştırması, hükümet tahvillerinin sunduklarıyla uyumlu mütevazı getiriler. Rapor, "ücretler" (katılım ücretleri) konusunu ihmal etmiyor "Danışma kurullarına/danışma komitelerine katılım için Kuruluşlar tarafından belirtilen konular (sıklıkla Temsilciler Konseyi/Yönetim Kurulu üyeleri) tarafından alınan ücretler. Bu tür ücretler, yönetim performansı üzerinde kontrolü teşvik etmeyi amaçlasa da, üyelerin en iyi çıkarlarının, yani risk/getiri ve ilgili maliyetler açısından en iyi finansal ürünlerin seçiminin peşinde koşulmasına zarar verebilecek marjinal olmayan miktarları varsayar".

Belki biraz düşünmek faydalı olabilir, özellikle de seçim yapamayan profesyonelleri rahatlatmak için: emeklilik gelecekleri Fonların elinde.

EKONOMİK HABERLERİ OKUYUN