Geleceğimizi Şekillendirmek İçin Gıda Demokrasisini Uygulamak

Gianfranco Nappi, bu sayfalarla – Tarımsal Ekoloji: Tarımın Geleceği, Doppiavoce, Napoli 2024, 106 sayfa, 15 avro – yalnızca tarım dünyasının değil, bugünü belirleyen ve geleceği yönlendiren gerçek süreçleri anlamaya çalışanlara güzel bir hediye veriyor. Yazar, daha ilk sayfalardan itibaren bu kitabın bir doktrin metni, bir "tarım bilimi incelemesi" değil, skolastik olarak "birincil sektör" olarak tanımlanan, zamanla sahnenin hayaleti haline gelen bir dünyayı anlamamıza yardımcı olan bir vademecum olduğu konusunda bizi uyarıyor.

Uygarlığımızın kökenini, alfasını temsil eden TARIM , zaman içinde büyük çatışmalar ve değişimlerle aşılmış, tüketim toplumunda toplumsal tutarlılığı olmayan, üretim ve emek mekanlarından uzak, adeta tarafsız bir meta haline gelmiştir. Bu yazının başlıca değeri, tarımsal üretime, besin zincirine, gıdaya ve gıdanın organizasyonuna toplumsal, ekonomik ve kültürel merkeziyeti yeniden kazandırmasıdır. Nappi, büyük şirketlerin, çokuluslu şirketlerin olağanüstü kârlar elde etme ve kendi menülerini dayatma mekanizmalarını, süreçlerini büyük bir dikkat, etkililik ve sadelikle anlatıyor. Sadece dayatmada bulunup, hem insanı hem de doğayı en değersiz biçimlerde sömüren değil, aynı zamanda potansiyel düşmanları da çalan, manipüle eden ve rüşvet veren bir sistem.

Nappi'nin de haklı olarak belirttiği gibi, traktör hareketi de böyleydi. Bu hareket, tarımı tekrar ilgi odağı ve siyasi haberlerin merkezine getirme gibi büyük bir değere sahip olan tarımsal-endüstriyel sistemin açgözlülüğüyle çatışmaya girdi. Ancak hikayenin sonunda bu hareketin gücü, tarımsal-endüstriyel kompleksin değerli bir müttefiki olduğunu ve Avrupa Komisyonu'nun bildirgelerinde kendini göstermeye başlayan aynı ekolojik dönüşümü engellemede yararlı olduğunu kanıtladı. Nappi, son traktör olayının da açıkça gösterdiği gibi, "Yeşil Mutabakat'ın çıkar gruplarının ortaya çıkması ve sıkıntı çeken kesimler karşısında kırılgan olduğunu" haklı olarak belirtiyor. Kitabın sayfalarını birbirine bağlayan diğer büyük konu ise Yeşil Mutabakat.

VEYA gıda üretimi ve tüketiminin ne kadar temel olduğunun ve tarım dünyasının ve tüketicilerin rolünün ne kadar belirleyici olduğunun farkına varılmadan ekolojik bir dönüşümün düşünülemeyeceği FİKRİ . Temeldir, çünkü toprak, yaşam laboratuvarındaki bir sünger gibi, atmosferdeki CO2 miktarının iki katını tutar ve kullanır, çünkü yoğun tarım - Faydalı Tarım Alanının üçte ikisini sömüren 80 milyar birim - "ekolojik bir bomba"dır.

VE AKILLICA, yoğun tarıma karşı çelişki , yıllardır tartışılıp onaylanmayı bekleyen Campania halk girişimi yasasının on maddesinden ilkidir. Bu anlatıyı kökten değiştirmek için hem tarımsal üreticinin işlevi ve rolünün hem de gıda talebinin kalitesinde köklü bir değişimin sağlanması hayati önem taşıyor. Hem üretim sistemini hem de vatandaş-tüketicinin yaşam biçimini kökten değiştirecek gerçek bir devrime ihtiyaç olduğundan retorik kullanmadan söz edebiliriz. Kırsalda "köylülerin" varlığını ve aynı zamanda "veri egemenliği" ve yeni ve sürdürülebilir teknolojilerin kullanılabilirliğini gerektiren birikmiş bilgilerinde gerçek bir sıçramayı koşul olarak alan bir devrim.

Gıdayı meta dünyasından, kâr ve ticari spekülasyonun egemenliğinden kurtarması gereken bir DEVRİM . Bu yolun başlaması için Avrupa Tarım Politikası'nın tersine çevrilmesi, yani küçük ve orta ölçekli işletmelerin merkezde tutulması, kaliteli tarımın öncelenmesi, üretici ve tüketicilerin öncülüğü ve nihayet "gıda güvenliğini" kâr ve mal tapınağına dönüştüren finansal güç merkezleriyle açık bir çatışmanın yaşanması gerekiyor. Bu süreçte Nappi'nin neşeli bir ifadeyle "Gıda Demokrasisi" adını verdiği, kitabın son bölümüne giriş niteliğindeki radikal değişimlerin özetini okuyabiliriz: "Alternatif olmadığı doğru değildir".