Basaglia'nın küçümsenen demokratik devrimi

Bilindiği üzere Franco Basaglia’nın doğumunun yüzüncü yılı. Ömrünü sol görüşlü olarak geçiren bana göre, onun kurduğu ve ilhamını ondan alan hareketin isminde geçen “demokratik” sıfatı ile bir tıp dalı olan Psikiyatri arasındaki ilişki zorlama gibi geldi. Belki de daha da önemlisi, bunu öncesindeki “Demokratik Tıp” hareketinde gördüm. Bir başka bağlamda “ demokratik yargı”dan bahsetmiyorum bile. Ancak merhum filozof Salvatore Veca ile yaptığım bir sohbet sonucunda zorlamanın olmadığını keşfettim. Ancak bir şartla: Sovyet yapısına, Stalinist kökenli " halk demokrasisi"ne, ne kadar az veya belki de ancak sonradan akla gelen düzeyde olsa da, her türlü göndermeyi bir kenara bırakmak.

Dolayısıyla demokrasinin yalnızca liberal demokratik ve sosyal demokratik anlamlarına yapılan atıf geçerlidir. Veca bana tam olarak ne söyledi? En incelikli ve kültürlü olanlarımız bile, hayatlarımızı karakterize eden kurumların, geniş anlamıyla, demokratik olarak doğmadıklarını ve tasarlanmadıklarını sıklıkla unutmaya eğilimliyiz. Devletten başlayarak. Bildiğimiz haliyle devlet demokratik olarak doğmadı. Bilakis, yaşadığımız dünyanın bu kısmı (tamamen olmasa da) demokratikleşmiş durumda. Demokratik bir devletten söz etmek yerine, " demokratik hale gelmiş bir devlet"ten söz etmemiz gerekir (bu süreçte filozof, örneğin, Oliver Cromwell'in İngiliz devriminin önemini görmüştür). Kolomb'un yumurtası diyebiliriz. Herkes bilir ki, modern devlet demokratik doğmamıştır. Evet, gerçek bir Columbus yumurtası, ancak bu her zaman bir hatırlatıcı olarak hizmet etmelidir.

Kilise demokratik olarak doğmamıştır ve bugün bile, Roma veya Ortodoks dünyasında, katı bir hiyerarşik ilke hâlâ hüküm sürmektedir. Ama orada bile önemli demokratikleşme olgularından söz etmek mümkün. Aynı şey okul, üniversite, hatta belki de bir kurum olarak anlaşılan aile, özellikle de geleneksel aile için de geçerlidir. Dolayısıyla “Demokrat Parti” adının pleonastik, yani totolojik olduğunu vurgulayanlara cevap vermek zor değildir. Birincisi, partiler, örgütlenmeleri ve iç işleyişleri bakımından gerçek anlamda demokratik olarak doğmadılar ve genel olarak bugün de öyle değiller. İkincisi, ne kadar gizli veya motive edilmiş olursa olsun, hoşgörüsüz ve özgürlük düşmanı dürtüler hemen köşededir. Örneğin, "hileli yasaya " karşı mücadeleye yalnızca sol değil, aynı zamanda liberal demokratların da üst tabakası katıldı. Peki, bugün “ganimet sistemi ”nin yaygın ve anormal yorumu adına hayata geçirilen uygulamalara ne demeli?

İTİBAREN

Daniel DiMatteo