İtalyan Trump destekçileri artık gülmüyor

Bir tesadüf olmalı ve belki de biz küçük, muhtemelen alakasız ayrıntıları fark etmekten hoşlanan kötü niyetli kişileriz. Elbette bir tesadüf olmalı, ancak bir süredir İtalyan Trump destekçilerinden oluşan Brancaleone ordusunun oluşturduğu neşeli galaksi, Amerikan başkanının fotoğrafını kutsal bir kart, bir koruyucu olarak kullanmayı bıraktı ve onu daha dikkatli, daha utanç verici bir şekilde kullanmaya başladı, hatta Trump'a bazen biraz çılgın amcanızla Noel yemeklerinde yaptığınız gibi davranma noktasına geldi: o şeyi söyledi, evet, doğru, hepimiz duyduk, ancak başka bir şey söylemek istediğine, tam olarak söylediğini kastetmediğine ikna oldum ve sonunda, o şeyi söylese bile, gerçekten öyle düşündüğünün doğru olmadığını göreceksiniz ve her halükarda endişelenmeyin, fikrini değiştirmesini sağlamakla ben ilgileneceğim.

Elbette bir tesadüf olacak, bu açık ve bu sadece sıradan bir geçiş, sadece anlık bir unsur olacak, ancak Trumpizm'in yükselişi ve Avrupa'ya ve dolayısıyla İtalya'ya yönelik tehditlerinin uzun dalgası, Meloni'yi zor bir duruma soktu ; İtalyan Başbakanı her gün sadece Donald Trump'ın Kamala Harris'e karşı kazandığı günü lanetlemekle kalmıyor, aynı zamanda her gün yaralarını sarmanın bir yolunu bulmak ve 'Amerikalı arkadaşının' pençelerinin açtığı tüm çizikleri saymak için orada. Ve pençeler ve yaralar çok. Sonuçta Trump, diyelim ki Meloni'ye ne yaptı? Çok.

Avrupacılığını her gün teyit etmenin bir yolunu bulmaya zorladı onu, Trump'tan önce edinilmiş bir unsur olan, Trump'ın gelmesiyle üstesinden gelinmesi daha da zor bir adım haline gelen ( örneğin, Meloni'nin bugün görüşeceği Emmanuel Macron'un kapısını çalmak gibi ) egemenlik karşıtı tercihini.

Koalisyon, düşük büyüme oranına sahip bir ülkenin memnuniyetle kaçınacağı bir ekonomik tehdit ile baş etmek zorunda kaldı; gümrük vergilerinden bahsediyoruz ve gümrük vergileri de koalisyon içinde ayrıştırıcı bir unsur haline geldi ve hükümet ekibi içinde mevcut mesafeleri gösterme ve keskinleştirme etkisine sahip oldu (Antonio Tajani'ye sorun).

Bu durum, Meloni'nin memnuniyetle kaçınacağı bir askeri harcama kotasını gelecek istikrar yasalarının bütçesinden ayırmasını zorunlu kıldı ve Savunma harcamalarını artırmak gerekli olmasına rağmen, İtalyan Başbakanı, Amerikalı dostunun İtalyan hükümetinin diğer Avrupa ortaklarıyla temerrüde düşmemek için her yıl ayırmaya zorladığı on sekiz milyar avro fazla parayı harcamak konusunda muhtemelen farklı fikirlere sahip olurdu (Giancarlo Giorgetti'ye sorun).

Bu durum, onu, her yararlı fırsatta, hükümetin ekonomi konusunda en mutlak anlamda Trumpçı olamayacağını ve ekonomi konusunda Trumpçı olmanın, gelecekteki Trumpçı tarifelerden Alman şirketleri gibi İtalyan şirketlerini de önemli ölçüde etkileyecek şekilde cezalandırmaktan yana olmak anlamına geldiğini hatırlamaya zorladı (İtalyan sanayicilerin bugün İtalyan Trumpçılar hakkında ne düşündüğünü sorun).

Bu durum, Meloni ve arkadaşlarının hiçbir zaman hatırlamak istemedikleri bir şeyi, her yararlı fırsatta anımsamasını zorunlu kılıyordu: İtalya'ya yönelik bir tehdit olduğunda, bu tehditle milliyetçi egemenliğe odaklanarak değil, Avrupa egemenliğine bahse girerek (Avrupalı ​​Vatanseverlerin Salvinizm'ine selamlar olsun) yüzleşilmesi gerekiyordu.

Ukrayna'da onu defansif oynamaya zorladı ve Meloni'nin Trump'ın gelişinden önce Ukrayna'yı tanımladığı gibi, kahramanlardan oluşan bir halkın savunması, mutlak bir güç noktasından zayıflık noktasına dönüştü; Meloni'nin uluslararası itibarının büyümesini ölçmek için değil, olası tersini ölçmek için yararlı bir unsur (ismine layık bir muhalefet olsaydı, Meloni çoktan Kiev'de çivilenmiş olurdu).

Bu durum, Avrupa'da geri kalmamak için çaba sarf etmesine ve Trump'a karşı çok fazla baskı yapılmamasını isteyen Avrupa ülkeleri ile Trump tehdidini kendi hırpalanmış liderliklerine yeni bir ivme kazandırmak için kullanan (ip cambazı modeli) tüm ana Avrupa ülkeleri arasında sıkışıp kalmasına neden oldu.

Bu durum, Trump'ın USAid programı kapsamında iptal etmeyi seçtiği yardımın, o bölgede Nijer, Burkina Faso ve Mali'deki güvenlik destek programlarıyla, toplum arabuluculuğu girişimleriyle ve BM Mülteciler Yüksek Komiserliği'ne 2025 için en az 400 milyonluk bir açık bırakan stratejik inceleme süresince tüm çok taraflı katkıların dondurulması kararıyla çakışması nedeniyle Afrika'ya ve özellikle de Sahel'e endişeyle bakmasına neden oldu; dolayısıyla Etiyopya, Güney Sudan, Çad ve Nijerya'daki mülteci programlarında derhal kesintiler yapılması, birçok kampta gıda tedarikinin kesilmesi ve menşe ülkelerindeki gönüllü yeniden entegrasyon projelerinin askıya alınması (istihbarata sorun) ile çakıştı.

Dolayısıyla Meloni için, sağcı Maga'nın Avrupa'daki ilk zaferinin, dün Polonya'daki cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ikinci turunu kazanan müttefiklerinden biri olan PiS'in elinden geldiğini kabul etmek bir sorundur ve Meloni'nin Polonya cumhurbaşkanına yakınlık iddiasında bulunması utanç vericidir; bu, iki hafta önce yenilen Rumen adayı George Simion için geçerli olabileceği gibi, Putin yanlısı olma nedenlerinden çok, PiS'in Avrupa'yı eleştiren, daha fazla entegrasyona karşı çıkan milliyetçi bir partiye dönüşmesinden kaynaklanmaktadır ve PiS'in bugünkü çizgisi, Avrupa çıkarlarını korumada bir engel teşkil etmektedir; bu çıkarlar olmadan ulusal çıkarları Trumpçı saldırganlıktan korumak zordur.

Mantığımızda bu noktaya geldiğimizde, Trump'tan hayal kırıklığına uğrayanların kategorisinin, geçtiğimiz aylarda algılanan Trump'ı gerçek olana üstün kılmaya çalışanların kategorisine girdiğini söyleyebiliriz. Ancak bu boyuta dalmadan, İtalyan Trump destekçilerine bir ayrıntıyı gösterebiliriz: İtalya için Trumpizm yalnızca zehirli değil, yalnızca zararlı değil, yalnızca tehlikeli değil, yalnızca kendini yok edici değil, aynı zamanda itici, itici, ters etki yaratan bir şey ve bu anlamda Meloni için meydan okuma, köprü kurucu, arabulucu, dokuyucu rolünü oynamaya çalışmak değil, cesaret etmeye, saldırıya geçmeye ve utançtan kurtulmanın anahtarını bulmaya, savunmacı oynamamaya ve akıllıca ihtiyatını hareketsizliğin eşanlamlısına dönüştürmemeye çalışılacak yeni bir kimlik inşa etmeye çalışmak olmalıdır. Trumpizm, Trumpizmin düşmanları için, tüm dünyada çıkar çatışmasıdır. Trumpçı olarak ölmek istemeyen Trumpizm dostları için, Peter Pan sezonundan çıkışın bir yolu olup olmadığını düşünmenin ve nihayet büyümeyi denemenin zamanı geldi.

Bu konular hakkında daha fazlası: