Kanunlar ve şeytanlar hakkında

Daha sonra gerçek evrensel oy hakkının giderek benimsenmesiyle bugün liberal demokrasiler olarak adlandırılan liberal cumhuriyetlerin kökeni, bu cumhuriyetlerin düzgün işleyişinin yöneticilerinin erdemine bağlı olamayacağı fikrinden ayrılamaz.

Genel olarak insan doğasının ve özellikle de Johan de Witt önderliğindeki Hollanda Cumhuriyeti'nin yönetici seçkinleri ile dinsel karşı seçkinlerinin uzmanı olan Spinoza, siyasi felsefesini, rejimlerin istikrarının liderlerinin iyi niyetine ya da dürüstlüğüne bırakılamayacağı ilkesine dayandırıyordu. Bu ilke, bir asır sonra, anayasaları dürüst olmayanların ve kötülerin genel çıkarlara aykırı hareket etmesini önleyecek engeller ve kontroller sağlamadığı takdirde cumhuriyetçi ve özgür hükümetlerin saçma olduğunu savunan David Hume tarafından yeniden keşfedildi.

Kısa bir süre sonra, Amerika Birleşik Devletleri'nin Kurucu Babalarından biri olan James Madison, The Federalist'te yeni Anayasa'yı savunan makalelerinde bu engellerin ve kontrollerin gerekliliği konusunda ısrar etti. Ünlü bir pasajda, insanların melek olmadığı için, bencil çıkarları ve rekabet eden hırsları dengeleyerek daha yüksek amaçların yokluğunu telafi etmek için, hükümetin yapısı içinde bile, denetim ve dengelerin kurulması gerektiğini belirtti.

Liberal bir demokrasi, yöneticilerinin erdemine bağlı kalamaz.

Aynı zamanlarda, Kant, daha az ünlü olmayan bir pasajda, ironik bir şekilde, cumhuriyetçi bir anayasa kurma ve sürdürme sorununun, iyi düşünülmüş kurallara uymamanın kaçınılmaz olarak ortaya çıkaracağı kişisel zararı hesaplamak için gerekli zekaya sahip olan bu şeytanlar için bile bir çözüm bulmak zorunda olduğunu ekledi.

Belki de Kant'ın anayasal ve yasama mühendisliğinin yeteneklerine ilişkin iyimserliğini tamamen paylaşmamalıyız. Ancak, hikayenin bu noktasında, iktidar pozisyonlarındaki bireylerin yozlaşabilirliğine ilişkin eski cumhuriyetçi karamsarlığı terk etmeye devam etmek mantıklı görünmüyor.

Ayrıca okuyun

Liberal demokrasinin mezar kazıcıları olmak istemeyen siyasi sınıfın bir kesimi, tarihsel olarak türediği rejimleri kuran veya tasarlayanlar için açık olanı hatırlamalıdır. Güç ve para olduğu sürece ve her ikisi de hemen ortadan kalkmayacak gibi göründüğü sürece, yolsuzluk cazip olacaktır. Ancak liberal demokrasilerin hayatta kalması, bunu mümkün olduğunca önlemek için etkili ve caydırıcı mekanizmalar kurma iradesine bağlıdır. Aşırı sağı besleyen meşruiyet krizleri, skandallar güveni aşındırırken, işlerini yapmadan yılların geçmesine izin veren yasa koyucuların ihmalkarlığıyla çok ilgilidir.