Ricardo Yáñez: İzokroniler

1. Bir

Baraj Zagajewski (1945-2021, Asturias Prensesi Ödülü 2017) şöyle demiştir: "Şiirin ne olduğunu bilmiyoruz. Acının ne olduğunu bilmiyoruz. Ölümün ne olduğunu bilmiyoruz.

"Gizemin ne olduğunu biliyoruz."

Daha kısa ve daha kesin, daha keskin bir şekilde söylemek zor. Gizemin ne olduğunu bildiğimizde , görmezden geldiğimiz her şey (ve bunu bir şair söylüyor) şiirin kendisi bile pek bir şey ifade etmez. Ve hepimiz bunu biliyoruz.

2. Lehçeyi kabul edin ve neredeyse hiç kimsenin şiir okumamasının nedenini bulun. Şiirde ise coşku ve ironi aynı anda ortaya çıkar, birincisi tam kabullenmedir; Diğeri ise (şüphenin kendisi bile olsa) Violeta Parra'nın da dediği gibi, şüphenin gölgesini eker. En iyi örnekleri bu kadar uyumlu olan bu çelişkili evlilikten ne bekleyebiliriz?

3. Bir noktada, tam da ironik bir şekilde, şiirin çeşitli savunmaları olduğunu, bunların en yaygınının muhtemelen Shelley'ninki olduğunu belirtir; ancak, Yeni Başlayanlar İçin Mistik adlı kitabın yazarı, hangi sanatçının veya zanaatkarın, Dylan Thomas'ın ifadesini kullanacak olursak, kendi zanaatını veya sanatını savunması gerektiği konusunda uyarmaktadır.

4. Bir başkasında, sosyalizm döneminde ülkesindeki statükonun bir parçası olan ve daha sonra ondan radikal bir şekilde uzaklaşan Zagajewski, şiirin sadece şiir olduğunu kabul ediyor (özümsüyor?), bunu düzyazı ve şiirle söylüyor, yeni başlayanlar için bir mistisizm .

5. 2. maddeye biraz daha dönersek, şiirin şüpheye, şüphenin şiire ihtiyaç duymasından çok daha fazla ihtiyaç duyduğunu söyleyebiliriz. Ve şüphe sayesinde şiir, retorik samimiyetsizlikten, laf kalabalığından, yalandan, gençlik çılgınlığından ve boş coşkudan (gerçek olandan değil) arınır . Fakat "şüphe şiirin arkadaşlığından kaçınır; şiir onun için tehlikeli bir düşmandır, […] ölümcül bir tehdittir. Şiir, hatta trajik ve karanlık şiir, her zaman şüphenin üstüne çıkar ve onu yok eder, onu var olma sebebinden mahrum eder."

6. Keşke şu şekilde bitirebilseydik (belki de öyle olmaz): Şüphe şiirden daha akıllıdır, çünkü bize [dünya hakkında] her zaman bildiğimiz, ancak görmek istemediğimiz bir şeyi söyler; [ama] şiir zekânın sınırlarını aşar, bilemeyeceğimiz şeyleri bize gösterir .

7. Bir tarafta veya diğerinde değil, ortada yaşamak, Platon'dan ödünç alınan metaxú terimini ima eder: "arasında olmak", toprağımız, iyi bildiğimiz çevre (öyle inanıyoruz), somut ve maddi, ve aşkınlık, gizem arasında olmak."