Film İncelemesi: 'Ölü Arkadaşım Zoe', PTSD hakkında karanlık bir komedi

Natalie Morales ve Sonequa Martin-Green'in başrol oynadığı "Ölü Arkadaşım Zoe", travma ve üzüntü kadar mizah ve neşeyle de savaş sonrası mücadelenin karanlık gerçekliğiyle yüzleşiyor

Kyle Hausmann-Stoke'un "Ölü Arkadaşım Zoe" adlı filminin açılış sahneleri bile şaşırtıcı bir ritme sahip.

Öncelikle, iki kadın Amerikan askeri 2016'da Afganistan'da bir Humvee'de Rihanna'nın "Umbrella" şarkısını çalıyor. Açıkça arkadaş oldukları ve düşman ateşinden çok müziğin yüksek sesle duyulmasıyla ilgilendikleri görülüyor. Merit (Natalie Morales) Zoe'ye (Sonequa Martin-Green) "bir tür uyuşturucu grup terapisine" ayak bastıklarını ve onu öldürmelerini söylüyor.

Yıllar sonra, gaziler için bir danışmanlık toplantısında oturuyorlar ve Morales'in karakterinin yüzünde ekşi bir ifade var. Arkadaşına dönüyor: "Tüm zamanların en aptalca savaşından sadece burada oturup, kırgın ve kumbaya ve ouchie-my-feelings için mi kurtulduk?"

Ama bu küstahça askerlik ve acımasız alaycılıktan sonra ayıklatıcı bir an gelir. Merit gözlerini kırpıştırır ve bunun yerine boş bir sandalyeye bakar. Zoe orada değildir.

Morgan Freeman ve Ed Harris'in başrollerini paylaştığı "My Dead Friend Zoe", travma ve üzüntü kadar mizah ve şakacılıkla da savaş sonrası mücadelenin karanlık gerçekliğiyle yüzleşiyor. Gerçek bir yerden geliyor ve bunu anlayabilirsiniz. Hausmann-Stoke'un kendisi de bir gazidir ve "My Dead Friend Zoe" intihar eden iki takım arkadaşına adanmıştır. Açılış yazılarında filmin "gerçek bir hikayeden esinlendiği" belirtiliyor.

Seyircinin ilgisizliği , Irak ve Afganistan savaşları hakkındaki filmlerin çoğunda, hepsinde olmasa da, belirgin bir özelliktir ve yıllar içinde çıktı neredeyse kurudu. "My Dead Friend Zoe", bu eğilimin farkında olarak ve buna bir azarlama olarak yapılmış gibi hissettiriyor.

Bu, kağıt üzerinde zor ve karanlık bir hikaye olmasına rağmen, genellikle neşeli ve komik bir film. Ancak "Ölü Arkadaşım Zoe"nin komik tonu, sadece gazilerle ilgili birçok filmin ağırlığına değil, aynı zamanda kayıp ve travma sonrası stres bozukluğuyla başa çıkanları tüketebilen kedere karşı canlı bir reddiyedir.

Film boyunca Zoe, sadece Merit'e, "Dövüş Kulübü"ndeki Brad Pitt gibi görünür, araba kullanırken ya da Merit'in koşudan eve dönmesini sabırsızlıkla beklerken yanında şarkı söyler. Zoe'nin belirsiz bir sonunun ardından bunun Merit için sağlıklı bir şey olup olmadığı giderek daha fazla şüpheye düşmektedir. Merit'in arkadaşına ya da onun anısına tutunması gerekmektedir. Ancak Zoe, duygularını dile getirme önerisine gözlerini devirmektedir. Bir hayalet olarak Zoe, hem acısının sebebi hem de rahatlatıcısıdır.

En iyi iki oyuncumuzdan birkaç bakış açısı daha var. Freeman, Merit'in zorunlu grup seanslarının danışmanını oynuyor. Zoe'nin rahat davranmasına izin vermiyor. Zoe'yi paylaşmaya ve katılmaya zorlamak için, Zoe'nin sertifikasını geri çekmekle tehdit ediyor.

Bu arada, Merit'in Vietnam gazisi olan büyükbabası Dale (Harris) erken Alzheimer teşhisi almıştır. Merit, kırsal göl kenarındaki kulübesinde ona göz kulak olmak ve onu bir emeklilik topluluğuna yerleştirmek için görevlendirilir; bu da onu çileden çıkaran bir olasılıktır. Merit'in orduya katılmasının ilk ilham kaynağı olan Dale — inatçı ve ağzı sıkı — daha önceki nesil bir askerin örneğidir.

Şimdiki zamanla savaş zamanı geri dönüşleri arasında geçiş yaparken, "Ölü Arkadaşım Zoe" bazen engebeli bir yolculuktur. Merit ile Zoe arasındaki etkileşim de değişir, daha çok bir arkadaş komedisi gibi başlar ve özellikle Merit'in olası emeklilik evindeki bir çalışanla (Utkarsh Ambudkar) tereddütlü bir şekilde buluşmayı kabul etmesiyle korku filmi hayaletlerine doğru yönelir.

Ancak filmin samimiyeti, bu daha az akıcı anlarda da devam etmesini sağlıyor. Oyuncu kadrosu da öyle. Freeman veya Harris'i hâlâ oyunlarının zirvesindeyken görme fırsatı, değerli bir fırsattır. Freeman tipik olarak bilgedir ve Harris karakteristik olarak ateşlidir. Ancak başrol oyuncuları daha da iyidir. Morales, arkadaşına adanmış ama başka pek bir şeye bağlı olmayan alaycı bir asker olarak en iyi performansını sergiliyor. Ve Martin-Green ("The Walking Dead"), ikna edici bir dengeyle, zaman zaman dağınık hissettirebilen ama asla samimiyetten uzak olmayan bir film taşıyor.

Briarcliff Entertainment yapımı "My Dead Friend Zoe", Motion Picture Association tarafından dil nedeniyle R olarak derecelendirilmiştir. Süre: 101 dakika. Dört üzerinden üç yıldız.