Bushido in een interview: hoe hij oude songteksten aan zijn kinderen uitlegt en hoe therapie hem heeft geholpen

Na een carrière van ongeveer een kwart eeuw is Bushido van plan zich terug te trekken uit de scene. Nog één laatste tournee en dan is het voorbij – althans, dat is de aankondiging van Anis Ferchichi, de echte naam van de rapper. De nu 47-jarige is niet alleen in de belangstelling komen te staan ​​vanwege zijn vele nummer 1-hits, waarvan sommige ook verboden zijn, maar ook vanwege zijn langdurige zakelijke relaties met leden van de familie Abou-Chaker, die culmineerden in een spraakmakende rechtszaak. Bushido zegt dat hij drie jaar geleden met zijn vrouw, model en influencer Anna-Maria Ferchichi, en hun acht kinderen (van wie er één uit een eerdere relatie komt) naar Dubai is geëmigreerd, mede om veiligheidsredenen.

Begin volgend jaar ga je voor het laatst op tournee. Waarom heb je besloten je muziekcarrière te beëindigen?

Ik speel al een aantal jaren met de gedachte om met pensioen te gaan. Het is geweldig om op mijn 47e op mijn hoogtepunt te zijn, of in ieder geval op een zeer hoog niveau van succes, en een goed moment om te stoppen. Ik wil mezelf niet afkraken. Ik heb echt zware jaren achter de rug. die mijn muziek theoretisch elk bestaansrecht ontnam. Toch kwam ik terug en verkocht ik arena's in Duitsland uit. Dat is best opmerkelijk, ook al leid ik een zeer teruggetrokken leven.

Dat klopt, u ​​bent een paar jaar geleden met uw gezin naar Dubai verhuisd om daar te gaan wonen.

Ja, ik heb het momenteel erg druk in Duitsland en mijn vrouw en kinderen zijn thuis in Dubai. Maar gelukkig is mijn stiefzoon bij me gebleven, want ik vind het echt niet fijn om alleen te zijn. Ik breng graag tijd door met mijn familie. Omdat dat steeds belangrijker voor me werd, dacht ik: de tournee verloopt goed, de publiciteit loopt goed, dit is een goed moment om te vertrekken. Als het Als het op een gegeven moment niet goed ging, voelde ik me alsof ik de laatste in de disco was en naar huis moest. En als je cool bent, doe je dat niet.

Zal er na deze tour geen Bushido meer zijn, maar alleen Anis Ferchichi? Is het überhaupt mogelijk om de twee te scheiden?

Bushido en Anis zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik ben ook als geheel veranderd. Ik zal niet doen alsof Bushido één ding is en mijn ontwikkeling aan de andere kant zit. Het hoort op de een of andere manier allemaal bij elkaar, en ik zal het nooit vergeten. Maar als ik stop met muziek maken, besta ik alleen nog als privépersoon. Ik neem deze Bushido-dingen niet mee naar huis. Mijn kinderen weten natuurlijk wat ik voor de kost doe. Maar thuis ben ik vader en echtgenoot; de rest doet er niet toe.

Hoe zie je de tijd voor je als de tournee voorbij is en je carrière voorbij? Heb je al plannen?

Het was me altijd duidelijk dat ik, toen ik stopte met muziek maken, een financieel alternatief wilde dat net zo goed werkte als mijn muziek, ook al verdient mijn vrouw veel. Dat duurde een paar jaar in Dubai, maar we hebben het gered. Als ik geen muziek meer maak, wil ik er gewoon zijn. Ik geniet van het gevoel nodig te zijn – of ik nu de kinderen naar school breng of ze naar een voetbalwedstrijd rijd. Ik wil genieten van mijn leven in Dubai, zonder de druk van het publiek en zonder me zorgen te hoeven maken over wat ik wel en niet kan zeggen. Ik wil die beperkingen loslaten.

De nadruk ligt dus op het doorbrengen van meer tijd met het gezin.

Ja, ik wil mijn kinderen en mijn vrouw de mogelijkheid geven om altijd op me te kunnen rekenen. Het gaat er niet om dat ik 24 uur per dag aanwezig ben als een chauffeur, maar dat ik niet constant weg ben voor muziek. Dat mijn kinderen weten: papa is thuis. of in ieder geval dichtbij.

Je bent heel open geweest over je depressie en paniekaanvallen, en ook over je therapie. Ben je bang dat je in een gat valt als je de publiciteit verlaat?

Ik denk er niet actief over na. Als ik het gevoel heb dat het einde van mijn carrière me psychisch beïnvloedt, heb ik een geweldige therapeut met wie ik erover kan praten. De gesprekken die we nu voeren, hebben echter niets te maken met het einde van mijn carrière.

In hoeverre heeft therapie jou en je leven veranderd?

Dat is moeilijk te zeggen. Vaak voel je dingen of denk je dat je volkomen normaal bent en dat alles oké is, maar iedereen om je heen schudt zijn hoofd. Ik geloof nog steeds dat ik veel veranderd ben. Ik voel me meer verbonden met mezelf en begrijp mezelf beter. Ik denk ook dat ik aardiger ben geworden voor de mensen om me heen, voor mijn kinderen, mijn vrouw, mijn vrienden, mijn zakenpartners.

Ook is een verandering in het publieke imago waar te nemen: van de "kwaadaardige gangster-rapper" naar een gezinsman en echtgenoot die in therapie is en een beter mens wil zijn voor de mensen om hem heen...

Of je het een imagoverandering wilt noemen, is aan jou. Voor mij waren deze verschillende levensfases momentopnames. Toen ik destijds werd uitgemaakt voor pestkop, rapper, homofoob, vrouwonvriendelijk en antisemitisch, was dat een fase in mijn leven die deze beschuldigingen grotendeels niet rechtvaardigde, maar ze wel aan het licht bracht. Ik heb niet bewust besloten om mijn imago te veranderen. Op een gegeven moment besefte ik dat ik als persoon wilde veranderen, dat ik wilde begrijpen wat mijn jeugd met me had gedaan, hoe mijn angsten waren, mijn verdedigingsmechanismen en muren.

Moritz Führmann bespreekt de rol van 'alfamannetjes' in de gelijknamige serie en in het echte leven. De acteur spreekt over humor als middel tot reflectie en belangrijke feministen in zijn leven – en vraagt ​​zich af wat er speelt rond zijn succesvolle vrouw.

Je hebt de beschuldigingen waarmee je te maken hebt gehad – homofobie, seksisme, antisemitisme – besproken. Hoe ga je met dit verleden om met je kinderen?

Ik hoef een Bushido-fan niet uit te leggen dat ik niet homofoob ben. Ze weten dat de muziek in dit genre precies zo is. Mensen die van dit soort harde, specifieke rap houden, stellen zichzelf die vraag niet. Homofobe of vrouwenhatende tendensen zijn ronduit verachtelijk. Natuurlijk worden vrouwen in rap ook geseksualiseerd door middel van taal en, tot op zekere hoogte, attitude. Maar sinds ik samen ben met mijn vrouw, zie ik geen vrouwen meer in mijn muziekvideo's.

Maar daarvoor zaten er vrouwen in je muziekvideo's...

Ja, ik heb rap geleefd, zoals je rap kunt leven. Maar dat heeft nooit iets te maken gehad met mijn persoonlijke mening over homoseksuelen, vrouwen of Joden. Heb ik in het verleden provocerende teksten geschreven? Ja. Hebben we "homo" en "flikker" als denigrerende termen gebruikt? Ja. Is dat oké? Nee. Betekent dat dat ik homofoob ben? Nee.

En hoe ga je hiermee om met je kinderen? Mogen ze naar je oude liedjes luisteren?

Ik kan het ze niet verbieden. In het tijdperk van internet en sociale media horen mijn kinderen vanzelfsprekend alles, inclusief beschuldigingen. Ik ben me er natuurlijk van bewust dat ze elk liedje zouden kunnen horen. En natuurlijk kennen mijn kinderen liedjes waarin ik zeg "Ik neuk je moeder." Maar dat willen ze ook niet horen. Als mijn kinderen zulke liedjes van mij horen, schamen ze zich. Ze horen eerder liedjes van mij die ze mooi vinden, zoals "Papa" of "Für immer jung". Ik maak me geen zorgen om mijn kinderen. Ze groeien op in een kosmopolitische bubbel. Er is geen probleem met oude Bushido-teksten. Ik ben hun vader en dat is alles wat ze voor mij voelen.

Je hoeft je kinderen dus niet uit te leggen dat je niet seksistisch of homofoob bent op basis van bepaalde oude liedjesregels?

Nee, en mijn kinderen weten dat je niet zo praat. Ik hoop dat je niet dacht dat mijn kinderen "Fuck your mother" of "You son of a bitch" aan de eettafel zeiden. Dat is absoluut taboe in ons huis. Zelfs toen mijn kinderen vorig jaar mee rapten met mijn nummers tijdens de tour, lieten ze zulke regels weg omdat ze weten dat ze die niet mogen zeggen. Of ze nu achter mijn rug om praten of met de rug van mijn vrouw als ze onder vrienden zijn, is volkomen normaal. Als ik er niet ben, kan ik niets doen en ik wil geen aannames doen, want voor mij zijn het volkomen beleefde, kleine, supergrappige mensjes.

Zijn er oude nummers die je niet meer wilt uitvoeren, omdat je er niet meer achter staat of omdat ze niet meer goed zijn verouderd?

Ja, er zijn een of twee nummers die aan deze criteria voldoen. Maar live moet je sowieso de coolste nummers kiezen. Het gaat er niet alleen om of bepaalde gezichtsuitdrukkingen voorkomen of dat het ongepast is, maar om het algehele effect van het nummer. Maar natuurlijk zijn er ook nummers van mij die ik helemaal niet meer wil horen. Ik vier ze ook niet meer. Maar dat betekent niet dat ik de liedjes verwijder.

En dat betekent dat je niet meer zult optreden?

Nee, in godsnaam. Er zijn veel nummers die ik sowieso niet eens mag uitvoeren, omdat ze nog steeds verboden zijn.

Rapmuziek is duidelijk een industrie met een moeilijke reputatie. Hoe belangrijk is het voor iemand zoals jij om open te zijn over je problemen en naar therapie te gaan?

Ik heb mezelf nooit afgevraagd of het belangrijk is om open te zijn over het feit dat ik depressief ben, paniekaanvallen heb en angsten, en daarom ga ik naar therapie. Als ik zou zeggen: "Ik ben Bushido en ik heb elke dag een gesprek", zou niemand het erg vinden. Maar als ik zeg: "Ik ben Bushido en ik heb elke dag therapie", dan verbeelden mensen zich de wildste dingen. Uiteindelijk houdt mijn therapie momenteel in dat ik elke dag een uur met mijn therapeut praat over actuele zaken, over dingen die 30 jaar geleden zijn gebeurd, of zelfs over de toekomst. Het gaat er niet om dat ik me laat overhalen om 's ochtends op te staan. Maar mijn therapeut leidt me herhaaldelijk naar inzichten. Waarom zou ik dat niet zeggen?

Hoe zijn de reacties hierop?

Er zijn mensen die je uitlachen, er zijn mensen die zeggen: "Dat is rap, therapie hoort daar niet bij." Maar dat is onzin. Het gaat er niet om dat je niet meer stoer bent of niet meer kunt rappen. Het gaat erom dat je in het reine komt met jezelf. Ik heb twee derde van mijn leven rappend doorgebracht; als je nooit nadenkt over je echte leven of wat je hierna gaat doen, val je uiteindelijk in een enorm gat. Daarom heb ik al vroeg geprobeerd om van mezelf te leren houden. Dat is de grootste uitdaging in het leven.

Ziet u uzelf als een rolmodel?

Nee, ik ben geen rolmodel. Als ik niet in therapie zou gaan en geen last zou hebben van depressies en paniekaanvallen, zou ik mensen niet aanraden om in therapie te gaan. Dat is voor mij geen rolmodel. Het is hetzelfde als wanneer ik zou zeggen: 'Ik ga elke zes maanden naar de uroloog; preventieve zorg is belangrijk.' Ik zeg dat alleen omdat het een feit is, niet omdat ik mensen wil overtuigen. Het is belangrijk dat iedereen zich laat screenen op kanker. Het is ook belangrijk dat iedereen zich kan voorstellen om therapie te ondergaan als ze die nodig hebben. Maar ik heb geen moreel mandaat.

Bushido's afscheidstournee, getiteld "Alles wird gut", begint op 12 januari 2026 in Berlijn. Vanwege de grote vraag heeft hij al extra shows aangekondigd in Düsseldorf (6 maart), Berlijn (7 maart), Hamburg (9 maart), Leipzig (10 maart), München (11 maart) en Stuttgart (12 maart). Alle data zijn te vinden op www.eventim.de/artist/bushido .