In Iran sterft een aspirant-dichter bij een Israëlische aanval

Op 13 juni, terwijl Israël de oorlog aan Iran verklaarde, trof een Israëlische raket een appartementengebouw van tien verdiepingen in het centrum van Teheran. De explosie verwoestte eerst de derde tot en met de vijfde verdieping en deed het gebouw vervolgens instorten. Een roze matras, met een plukje haar erop, bleef in het puin achter. De afbeelding werd breed uitgemeten in de Iraanse media, samen met een tekst waarin stond dat de matras toebehoorde aan Parnia Abbassi.

Of dit waar is, is niet geverifieerd. Wat wel zeker is, is dat Parnia Abbassi dood onder het puin van het gebouw is gevonden, samen met haar ouders, haar 16-jarige broertje en de buren.

De jonge vrouw was bijna 24 toen ze stierf. Ze was dichteres en werkte ook als lerares Engels en bankbediende. Online foto's tonen haar met loshangend haar. De ene keer draagt ​​ze nonchalant een zonnebril en houdt ze een boeket bloemen vast, de andere keer staat ze met haar familie in een groene weide.

Parnia was de dochter van een gepensioneerde leraar en een bankier – beiden burgers. Het gerucht dat op sociale media circuleerde dat Parnia de dochter was van de vermoorde Iraanse kernfysicus Fereidun Abbassi-Dawani, is onjuist. Vrienden van Parnia en het literaire tijdschrift "Vazn-e Donya" hebben dit verhaal publiekelijk weerlegd.

Iraanse media melden ook dat de kernfysicus in een wooncomplex woonde in de wijk Shahrak-e Shahid Mahalati in het noorden van Teheran. Zijn vermoedelijke woongebouw raakte op 13 juni eveneens zwaar beschadigd en hij kwam daarbij om het leven. Parnia stierf echter in een gebouw in de centrale wijk Sattarkhan. Abbassi is ook een veel voorkomende achternaam in Iran. Of de kernfysicus Abbassi-Dawani kinderen had – en of zij ook omkwamen bij de aanval op hun vader op 13 juni – is onbekend.

Volgens berichten zou de raket die op Parnia's huis was gericht, gericht zijn geweest op kernwetenschapper Abdolhamid Minoochehr, die blijkbaar in hetzelfde gebouw woonde als het gezin. Minoochehr was hoogleraar en decaan van de faculteit Nucleaire Technologie aan de Shahid Beheshti Universiteit. Hij specialiseerde zich onder andere in reactorfysica en nucleaire simulaties.

Israël heeft nog geen officiële verklaring afgegeven over de dood van Parnia Abbassi.

Volgens verschillende media was Parnia net geslaagd voor haar eindexamen management. Haar ware passie lag echter bij poëzie. In een interview vertelde Parnia hoe ze bijna dagelijks alles wat ze meemaakte opschreef. Hoewel ze de meeste van haar gedichten nooit publiceerde, was ze geïnteresseerd in het uiten van haar gevoelens via poëzie. "In die zin geeft schrijven me rust."

Ze vertelde in een interview dat ze af en toe een paar van haar gedichten aan haar moeder en vrienden liet lezen. Dan keek ze naar de gezichten van de mensen van wie ze hield terwijl ze haar woorden lazen.

Verschillende gedichten en literaire kritieken van Parnia werden gepubliceerd in het gerenommeerde Iraanse literaire tijdschrift "Vazn-e Donya". Dit tijdschrift was het eerste dat de dood van de jonge dichter bevestigde.

Parnia Abbassi heeft nog geen bundel met haar eigen gedichten gepubliceerd. Iraanse media melden echter dat ze tot aan haar dood aan een dichtbundel werkte, die de titel "Panjerahā be samt-e Enfejār" (Venster met uitzicht op de explosie) zou krijgen.

Naast de overlijdensadvertentie publiceerde het tijdschrift "Vazn-e Donya" ook een bericht op sociale media over Parnia Abbassi's gedicht "De Stille Ster", dat eerder was gepubliceerd in een speciale uitgave over dichters van Generatie Z. Het bericht luidt :

Jij en ik komen ergens aan ons einde.

Het mooiste gedicht ter wereld

Velen op sociale media rouwen om Parnia Abbassi. Sommigen schrijven ook over het feit dat de jonge vrouw, hoewel ze met haar opvallend losse haar misschien onbedoeld slachtoffer is geworden van Irans aartsvijand Israël, net zo goed slachtoffer had kunnen worden van de Iraanse zedenpolitie.