Hoe publiceer je een roman?

Ik ga je iets vreemds vertellen. Drie jaar geleden, toen ik Parijs verliet, ging ik in een klein dorpje in de Alpen wonen, vlakbij Genève, in Annecy. Zodra ik daar was neergestreken, bezocht ik de enorme kerk midden in het bos, die vanuit het hele dorp zichtbaar is: La Visitation, waarvan de enige toren tot in de hemel reikt. En ik ontdekte dat het lichaam van een zekere Sint Franciscus van Sales links van het altaar rust.

De naam klonk bekend, van de Salesiaanse centra, maar meer ook niet. Toen ik over de kerk las, ontdekte ik dat Franciscus de beschermheilige van schrijvers is. En ik was diep ontroerd! Ik ben helemaal niet religieus, maar ik heb een mystieke kant, misschien omdat ik ben opgegroeid in dezelfde straten van Úbeda die Johannes van het Kruis inspireerden, en daar heb ik mijn voordeel mee gedaan. Dus maakte ik meerdere keren een pelgrimstocht naar de kerk om hem te vertellen hoe het met mijn ontluikende roman, Het schiereiland van de lege huizen , ging. Tot ik op een dag besloot hem bloemen te brengen en hem iets te vragen: "Francisco, kun je me de Montserrat Roig-beurs toekennen? Het zou mijn carrière, die volledig vastgelopen is, een enorme boost geven." Twee weken later won ik hem!

“Ik heb tot de heilige gebeden dat hij de Montserrat Roig-beurs zou winnen; mijn carrière stond volledig stil; twee weken later won ik hem!”

Ik wist echter niet zeker of het toeval was. Alleen het habijt creëert de monnik. Dus besloot ik hem iets onmogelijks te vragen om te zien of hij me hielp of niet. De dag voordat ik mijn project voor de Leonardo-beurs inleverde, ging ik weer naar de tempel en mediteerde dit keer een uur voor de relikwieën van de heilige. Ik verborg onder zijn stoffelijk overschot, hoog in een kist, de duizend pagina's die ik had geschetst voor de toekomstige roman. Benoît, mijn Franse ex-man, bespotte me, omdat ik een fortuin had uitgegeven aan het drukken van het manuscript – de drukkerij in het kleine Alpendorpje doet het erg goed, en de heilige heeft geen USB-poort... Ik mediteerde en stelde een deal voor: "Geef me de Leonardo-beurs en in ruil daarvoor draag ik elke keer dat ik schrijf een medaille van jou en vertel ik iedereen over je" – hier ben ik dan. En het wonder gebeurde! Ik kreeg de Leonardo-beurs, in hetzelfde jaar als de Montserrat. Dus als een man van mijn woord, hield ik mijn woord.

Twee weken later zocht ik in een online antiekwinkel naar een medaillon van Franciscus van Sales. Ik vond er een uit de 19e eeuw en kocht hem. Toen hij arriveerde, bleek hij echter niet een halve centimeter groot te zijn, zoals ik dacht, maar groter dan een munt van twee euro. Dus nu zwerf ik de wereld rond met dat pronkerige medaillon, dat lijkt op de oudere broer van een broederschap. Maar alles heeft een prijs! En hoewel ik weet dat beurzen het resultaat zijn van jarenlang zaaien en werken, schrijf ik niet alleen over het echte en magische, ik geloof er ook graag in.

Zoals ze in mijn stad zeggen: Wij weten niet of God bestaat, maar onze beschermheilige, de Maagd van Tíscar, wel! Nou, dat is het dan. Ik heb je al verteld hoe je het makkelijkst kunt publiceren, want Sales heeft me ook de interesse in Siruela toegekend, en er staan ​​nog meer dingen op stapel. Amen!