10 mei is niet altijd een dag om te vieren

10 mei staat vaak in het teken van bloemen, ontbijt op bed en geborduurde dankwoorden, ter gelegenheid van Moederdag . Maar er zijn moeders die die dag met een brok in hun keel wakker worden en zich afvragen of het oké is om niet blij te zijn, of het wel terecht is om stilte te willen in plaats van feest te vieren.

"Ik had geen zin om gefeliciteerd te worden. Ik mis mijn zoon, en dat kan niet worden gecompenseerd door taarten of felicitaties van anderen." zegt Norma, een moeder die drie jaar geleden haar enige zoon bij een ongeluk verloor. Net als zij beleven veel vrouwen Moederdag met gemengde gevoelens: schuldgevoelens omdat ze niet 'gelukkig' zijn, verdriet om verbroken relaties, rouw om verloren kinderen of gewoonweg uitputting.

Moederschap wordt in onze cultuur sterk geïdealiseerd . Ons is verteld dat moederschap het mooiste is dat er is, dat het draait om onvoorwaardelijke liefde en volledige toewijding. Maar er wordt weinig gesproken over de minder positieve kanten: eenzaamheid, frustratie, verzaking, angst .

Laura Sánchez, moeder van twee jonge tieners, bekent dat 10 mei een beetje zwaar op haar drukt: "Ik krijg cadeautjes van school, maar Soms voel ik mij onzichtbaar thuis. Mijn kinderen hebben al een sociaal leven, school... en ze vragen me zelden of het goed met me gaat. "Soms lijk ik net hun chauffeur of hun loopmeisje, en dan moet ik huilen als ik eraan denk dat ik het allemaal niet aankan," geeft ze toe, enigszins ontdaan.

Daarnaast zijn er moeders die hun kinderen ver van hun eigen land opvoeden, vanwege migratie of werk. Zij die kinderen hebben die niet met ze praten, zij die spijt hebben dat ze moeder zijn geworden en dat niet durven te zeggen. Voor degenen die kampen met psychische aandoeningen of armoede, waardoor het moederschap voelt als een slagveld.

Zoals psycholoog Laura Gutman opmerkt in haar boek 'Motherhood and the Encounter with One's Own Shadow': 'de idealisering van het moederschap verdoezelt het werkelijke lijden van veel vrouwen .'

Je verdrietig of overweldigd voelen en de liefde van een moeder kun je niet afmeten aan feestjes of bloemen. Het is ook liefde om je eigen grenzen te erkennen en hulp te zoeken.

Psychiater Alexandra Sacks, specialist in de geestelijke gezondheid van moeders, schrijft: "Moeder worden vereist een diepgaande psychologische transformatie, een soort innerlijke revolutie. Je bent niet gebroken, je verandert gewoon." , definieert ze in haar boek "What Nobody Tells You; A Guide to Your Emotions, from Pregnancy to Motherhood."

Voor mensen die zich hierin herkennen, zijn er andere bronnen die als lichtpuntjes in de mist kunnen dienen, zoals het boek "Regretting Mothers" van Orna Donath. Hoewel het boek provocerend is, biedt het een eerlijke en niet-oordelende blik op emoties die velen verbergen.

En de film "Tully" (2018), met in de hoofdrol Charlize Theron, die op rauwe en meelevende wijze de ervaring van postnatale depressie en de emotionele uitputting die veel moeders ervaren, in beeld brengt.

Wellicht draait deze dag voor velen niet zozeer om het vieren van de dag, maar om het begeleiden en luisteren naar onze moeders, onze vriendinnen of onszelf.

DE GEGEVENS

Er zijn hulplijnen zoals SAPTEL (800 472 7835), de Remote Psychological Support Service van de Citizen Council, die 24/7 gratis emotionele ondersteuning biedt. Het helpt altijd om met iemand te praten.

*Blijf op de hoogte van het nieuws, word lid van ons WhatsApp-kanaal

Lees als je geïnteresseerd bent: Paus Leo XIV legt uit WAAROM hij die naam koos

VAN