De schietpartij in Minnesota was schokkend. Toen kwamen de details pas echt naar buiten.

Meld u aan voor de Slatest en ontvang dagelijks de meest inzichtelijke analyses, kritiek en adviezen in uw inbox.

Zaterdagochtend vroeg werd voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden van Minnesota, Melissa Hortman, samen met haar man Mark in haar huis vermoord. Enkele minuten later opende dezelfde schutter, verkleed als politieagent, het vuur op een tweede adres en raakte senator John Hoffman en zijn vrouw Yvette ernstig gewond. De aanvaller verdween, wat leidde tot een klopjacht van 48 uur en een stortvloed aan online gissingen over motieven, manifesten en partijvoorkeur.

In de redactie van de Minnesota Star Tribune ontaardde het weekend in een hectische sprint. De verslaggever die uiteindelijk meeschreef aan het voorpagina-artikel van maandag, was niet eens aanwezig. Christopher Vondracek, een correspondent uit Washington D.C. die alles heeft verslagen, van rechtszaken over prairiehonden tot discussies over de begroting van Capitol Hill, vierde Vaderdag met zijn gezin toen hij het verhaal opnam. Het nieuws werd in de uren die volgden alleen maar chaotischer. Ik vroeg hem naar alles wat hij zag gebeuren. Ons gesprek is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.

Aymann Ismail: Waar was je toen dit verhaal bekend werd?

Christopher Vondracek: Tot een paar maanden geleden was ik onze landbouwverslaggever in Minnesota. Mijn vrouw en ik zijn onlangs naar Washington D.C. verhuisd, waar ik nu verslag doe van de federale overheid. Het was zaterdagochtend rond 8 uur, oostkusttijd, en ik ging bagels halen. Een sportverslaggever die een softbalwedstrijd van zijn familie in de buitenwijken bijwoonde, meldde aan mensen op het Slack-kanaal dat hij gepantserde voertuigen en een SWAT-team in de buurt had gezien. Het werd meteen duidelijk dat dit verband hield met een neergeschoten wetgever.

Vond je het moeilijk om waarheid van geruchten te onderscheiden toen het nieuws bekend werd? Ik wel.

We kregen meteen informatie binnen, maar niets ervan werd geverifieerd. Mensen hielden sociale media in de gaten. Ik stuurde een bericht naar DNC-voorzitter Ken Martin en gouverneur [Tim] Walz, wiens communicatiemedewerker vrijdag nog had gesproken bij het Center for American Progress, dus ik had eerder al contact gehad met zijn staf. Zo ontdekten we dat Rep. Hortman was vermoord en dat Senator Hoffman in het ziekenhuis lag voor operaties, maar er was een kans dat hij het zou halen. En dat was, jeetje, zo'n 10 uur 's ochtends.

Ze hadden een hoofdkwartier in St. Paul opgezet waar journalisten informatie konden ontvangen. Een van onze politieke verslaggevers, die die dag het hoofdartikel schreef, had nog steeds een smoking aan. Hij gaat trouwen en liet zijn smoking zitten om zijn werk te doen toen duidelijk werd dat er een schietpartij had plaatsgevonden waarbij een wetgever betrokken was. We hadden die dag meerdere artikelen klaarstaan. Op een gegeven moment dacht ik: "Mag ik de term 'politieke moord' gebruiken?" Zo van: 'Wauw, wat moet er allemaal in orde zijn om het zo te noemen?' We hadden die terminologie afgesproken nadat de gouverneur hem had gebruikt.

Ik herinner me dat er in het begin een rage was om informatie over de schutter te achterhalen, waarbij ze hem of haar een Democraat of een Republikein noemden. Op een gegeven moment las ik dat de schietpartij verband hield met de "No Kings"-bijeenkomsten die overal in het land werden georganiseerd. Er werd op gewezen dat de schutter in 2019 door Walz was benoemd tot lid van een staatsraad . Hoe compliceert dat allemaal je werk?

Wat ik vreemd vind, is dat ik het geen misinformatie wil noemen. Ja, de verdachte zat in een onafhankelijke raad van 16 leden van de arbeidsinspectie, die voor het eerst werd benoemd door de toenmalige gouverneur Mark Dayton. Dat klopt. Maar er speelde ook nog meer mee. Afgevaardigde Hortman, destijds minderheidsleider, stemde samen met de Republikeinen en Walz om de gezondheidszorg voor mensen zonder papieren te schrappen om de begrotingswet aangenomen te krijgen. Dat was een grote stem die de caucuses deed splijten voor Afgevaardigde Hortman. Een Republikein die ik ken, stuurde me een bericht over wat ik online had gezien en wees op die stemming als een mogelijke motivatie van linkse activisten.

Als journalist wil je geen enkel idee zomaar afwijzen, zelfs niet als het vergezocht lijkt. Maar ik ben dankbaar dat ik een heel team van professionele verslaggevers heb die de inconsistenties in dit soort geruchten kunnen aanwijzen. Naarmate er meer informatie naar buiten kwam, zoals de namen van vele andere progressieven die op de lijst van doelwitten van de verdachte stonden, werd het duidelijk dat die geruchten niet klopten. Er waren misschien wel 90 minuten waarin er wat onduidelijkheid was over dat front, waarin we probeerden te begrijpen wat die personeelscommissie was waar de verdachte in zat. Maar nu, zoals we hebben gezien, was die gast een groot voorstander van president Trump en luisterde hij naar Infowars.

En toen had hij in zijn auto die "No King"-flyers, toch? Wat betekent dat in godsnaam? Is hij zomaar een Kinko's binnengelopen en heeft hij die uitgeprint? En dan hebben we het nog niet gehad over het vreemde verhaal over dat hij vermomd is als politieagent en een masker draagt. Het is gewoon adembenemend.

Ik heb gouverneur Walz afgelopen herfst tijdens zijn fazantenjacht gevolgd, toen hij kandidaat was voor het vicepresidentschap. Ik herinner me dat we geen wifi hadden in het veld waar we waren, terwijl ik en twintig andere journalisten hem volgden. Nadat we het veld hadden verlaten en wifi hadden, zag ik al die vreemde misinformatie van over de hele wereld, helemaal tot in Engeland, waarin werd beweerd dat Walz de patronen niet uit een jachtgeweer kon halen. In de drie uur dat we daar waren, liep zijn geweer 10 seconden lang een beetje vast, terwijl hij daar met de pers stond te praten. Is dat misinformatie? Of is het selectief delen van fragmenten van een groter geheel die mensen online als wapen gebruiken?

Wat was het meest opmerkelijke stukje informatie dat je dit weekend hebt ontdekt?

Aan het einde van de zaterdagmiddag bevestigde de politie dat ze op zoek waren naar een verdachte genaamd Vance Boelter. Het bleek dat de politie Boelters vrouw en drie familieleden had aangehouden bij een tankstation. Ze bleken zich te bevinden aan een zeer populaire snelweg, de 169, vlakbij een groot meer genaamd Mille Lacs, waar veel mensen komen. Blijkbaar had de sheriff bericht gekregen van Hennepin County, en een verslaggever deed interviews en ontdekte dat ze pizza en frisdrank bij het tankstation hadden gekocht en vervolgens zo'n vijf uur lang in tuinstoelen bij dat tankstation hadden gezeten voor dit interview. En zoals ze het verwoordden, was het alsof ze haar ondervroegen. Ik weet zeker dat ze ook proberen te achterhalen wat ze wel en niet wist.

Het was ook vreemd om te ontdekken wie Boelter is. We kwamen erachter dat hij een evangelische ijver heeft en op missiereizen naar Afrika is geweest en anti-transgender, homofoob commentaar heeft geleverd in de Democratische Republiek Congo. Zijn samenvatting zag er echt raar uit, alsof hij door AI was bedacht. Hij had ook menig halfbakken businessplan om beveiligingsprofessional te worden en had een paar voertuigen die eruit zagen als politieauto's; ik was niet bij het Boelter-gedeelte van dit verhaal betrokken, maar alles, van werken in een mortuarium tot het runnen van een tankstation. Hij had een boerderij in Green Isle, waar hij vandaan kwam, een stadje met zo'n 200 inwoners. Daar werd hij zondagavond gevonden.

Wanneer besefte u dat dit verhaal landelijk bekend zou worden?

Ik dacht toen ik hoorde dat Melissa Hortman dood was. Ze is net de Nancy Pelosi van Minnesota. Zelfs daarvoor, toen we hoorden dat er twee huizen waren. Toen we hoorden dat het maar één huis was, nou ja, misschien is dat wel iets toevalligs. Toen ik hoorde dat het er twee waren, dacht ik : oké, het is "No Kings" Day. Er is een militaire parade hier in Washington D.C. verderop in de straat. We hadden senator Alex Padilla die in Californië op de grond werd geworsteld . En ik was een paar dagen geleden in het Capitool toen er een schreeuwpartij uitbrak. Ik denk, collectief, atmosferisch, dat het toen voor me duidelijk werd, toen ik hoorde dat er een tweede was, en toen begreep ik vooral hoe internationaal dit zou zijn toen ik hoorde dat Melissa dood was.

Die politievermomming – ik herinner me dat ik in mijn eerste of tweede versie bijna mijn neus stootte tegen dat detail. Zo van: "Oh ja. Dat detail moet ik ook even noemen." Wat het voor de politie betekende als iemand zich voor hen uitgaf. Het is vreemd, maar in deze context voelde het bijna als een bijzaak.

Er waren 70 doelwitten. Heb je de dodenlijst gezien?

We proberen nog steeds de huidige lijst te krijgen. Er staan ​​een heleboel Democraten op. Er staan ​​ook een heleboel zorginstellingen op die abortuszorg verlenen. Het ziekenhuis van mijn neef in Nebraska staat er volgens een versie van de lijst die ik heb gezien ook op. Het is een notitieboekje. De politie zei gisteravond: "We nemen het je niet kwalijk dat je 'manifest' zegt. Maar dit is een notitieboekje met namen en adressen." En wat supereng is, is dat er twee wetgevers waren die ik aanvankelijk een berichtje stuurde met de vraag: "Hé, kun je me iets vertellen over Melissa?" Beide wetgevers staan ​​op die lijst. Eén reageerde pas acht uur later. Ze zei: "Ik ben net uit mijn schuilplaats gekomen."

Wat gebeurde er toen de vermeende schutter werd gearresteerd?

Om 21.00 uur Eastern Time moest het verhaal van mijn bureau. Ik bleef nog een uur doorwerken, ook al had mijn redacteur me verteld dat ik klaar was. Maar ik voelde me onvolledig en vroeg me af of ze hem zouden vinden. We zouden morgen duizenden exemplaren van de krant versturen. Als ze hem vinden, zetten we het op de website. Maar elk klein tankstation in Minnesota heeft oud nieuws op de voorpagina. Ik was al twee dagen wakker. We hebben een kindje van vier maanden en een van drie, dus ik heb niet goed geslapen. Om 22.00 uur Eastern Time ben ik beneden, ik lees, mijn computer staat nog open. Mijn redacteur stuurt me een welterustenbriefje. Ik zie wat informatie over agenten die zich haasten, maar een redacteur zegt dat het vals alarm is en dat ik me geen zorgen hoef te maken. Dus ik doezel in en word rond 23.30 uur Eastern Time wakker van huilende baby's en alles was gebeurd. Alles was verdomme gebeurd. Ze vonden hem in een veld.