Draghi's horizon. Hij is tegen importheffingen (en niet alleen tegen Trump) en tegen de asymmetrie tussen de EU en de VS.

Rome. Het is net zo citroenachtig als sorbet: ze vriezen het in als ze het nodig hebben en halen het eruit als ze verdrietig zijn. Het idee is altijd hetzelfde: "Als Mario Draghi er was geweest in plaats van Von der Leyen..." De voormalige president? Hij zal pas op 22 augustus spreken, wanneer hij terugkeert naar Rimini voor de bijeenkomst. Telefoontjes van Palazzo Chigi, van Giorgia Meloni? "Niets", maar je zult zien, misschien komt er wel een, want het telefoontje maakt het artikel langer en verlegt de focus. Draghi's secretaresse, de toegewijde, zegt dat Draghi altijd ongrijpbaar is, altijd onderweg. Wat vindt de president van de 15 procent-overeenkomst tussen de EU en de VS? Hij is er niet blij mee. Maar hij wil het niet zeggen. Wacht. De speculatie is oprecht, afkomstig van voormalige ministers van zijn regering: "Hoe kan hij een asymmetrische tariefovereenkomst nou goed vinden? Lees zijn plan nog eens." Hier is het: "Handelsmogelijkheden voor EU- en Amerikaanse bedrijven moeten eerlijk en gelijk zijn." Trump? Eet deze sorbet op!

Wanneer Italianen in de problemen zitten, zoeken ze hun toevlucht in samenzweringen, de geestelijke in de voorzienigheid en het Westen in Mario Draghi. De Franse president Emmanuel Macron (die "zijn biceps laat zien en ze voelt"; zoals Emmanuel Carrère het uitdrukt) droomt nog steeds van hem in Ursula's plaats; in Italië wil Matteo Renzi hem in de regering, bij de NAVO, bij de VN, in de keuken, in de tuin, overal. Draghi? Hij is als Zazà in het liedje van Gabriella Ferri. Zijn voormalige onderminister voor Europese Zaken, Enzo Amendola, de meridiaan van de Democratische Partij, vraagt: "Waar is hij, waar is hij?" en zegt: "De overeenkomst tussen Trump en Von der Leyen was de duurste golfwedstrijd in de Europese geschiedenis. De voorzitter van de Commissie leek wel Trumps caddy. Ze was er bijna, en ze was bezig de baan vrij te maken." Waar is hij? De staf van de president: "Stel je voor dat hij een vlucht neemt, stel je voor dat hij op het vliegveld staat." De laatste keer dat we over hem schreven, was hij onderweg naar Athene voor een conferentie. In Rome, waar vergaderen een vak is, is er een nieuwe ontwikkeling (en de staatsfunctionarissen merken het ook): "President Draghi geeft er de laatste tijd de voorkeur aan om thuis te vergaderen, om nieuwsgierige blikken te vermijden." Maar wat vindt hij van Trump, wat zegt hij over de Turnberry-deal, onze acht per duizend (eigenlijk 15 procent) naar Amerika? We keren terug naar Draghi I, de enige, en we speuren de wateren af, maar dit is een goede vangst, de stroom welgemanierde mannen en vrouwen: "Wat verwacht je dat ik van Trump vind? President Draghi heeft altijd een negatieve mening gehad. Draghi zou nooit hebben ingestemd met onderhandelen op de golfclub van een president. De toespraak in Rimini, getiteld "Welke horizon voor Europa?", zal een geweldige toespraak zijn. Hij zal de slappe EU aanklagen en haar zwakte aan het licht brengen." Wat als hij erbij was geweest? Laten we eens kijken naar het plan van Draghi, dat Ursula bij de voormalige premier liet schrijven en dat uiteindelijk samen met Dickens' "Great Expectations" in de boekwinkels terechtkwam.

Draghi schreef dat Europa voor "een existentiële uitdaging" staat en dat "Europa's fundamentele waarden welvaart, eerlijkheid, vrijheid, vrede en democratie in een duurzame omgeving zijn." Zelfs Claudio Lotito, de president van Lazio en senator van Forza Italia, twijfelt aan de duurzaamheid van de tarieven. Hij vertelde ons in de Kamer van Afgevaardigden: "Trump is niet Von der Leyens ding. Ik ken hem indirect. Hij is een grote jongen. Je moet brutaal tegen hem zijn: als hij blaft, moet je blaffen, net als zijn vrouw die, naar ik heb begrepen, hem wil verlaten." En nog iets? Weet je nog wat Draghi over Erdogan zei? "Hij is een dictator, en we moeten openlijk onze meningsverschillen, gedrag en visie uiten." Iemand die de president echt kent, is professor Giavazzi, zijn vriend, maar de professor beklimt tegenwoordig bergen en schreef wat hij over Trump te zeggen had in de Corriere: "Het opleggen van tarieven is zeker één manier, maar wel de domste en een van de minst effectieve, zelfs voor de VS." Massimiliano Romeo, leider van de Lega in de Senaat, komt langs en we vragen: "Wat als Draghi hier was geweest?" En Romeo: "O! Als hij Europa had geleid, had hij geen interne tarieven ingevoerd. Ik ga terug naar wat hij in zijn plan zei." Zie je? Zelfs Salvini zal het vroeg of laat zeggen: als hij hier was geweest! Hij zou zijn passie voor lezen zeker hebben gedeeld met minister Carlo Nordio, die tarieven uitlegt, en de Amerikanen met zijn geliefde Churchill: "De grote Winston zei het al: Amerikanen hebben de gewoonte om in het openbaar te bidetten en hun bondgenoten water te laten drinken, en hij zei ook: Amerikanen? Ze zijn wat ze zijn, maar ze zijn de enigen die we hebben." Draghi? Er is er maar één zoals Zazà, die "elkaar op het hoogtepunt van de overweldigende finale" "verpletterde..." Van Europa. Wat als hij erbij was geweest? Met Trump zijn alleen dromen vrijgesteld van plicht.

Meer over deze onderwerpen: