L'UCO, literairder dan mai

Er zijn nogal wat mensen die meer willen weten over de UCO, de Centrale Operationele Eenheid van de Guardia Civil, die belast is met het bewaken van de veiligheid en legaliteit binnen de criminele organisatie en het opsporen van enkele van de meest complexe misdrijven in Spanje. Het is dit team dat de corruptieschandalen aan het licht brengt die de voormalige secretaris van de PSOE Sants Cerdán, de voormalige minister van Transport José Luis Ábalos en zijn machtigste adviseur, Koldo García, hebben getroffen.

Nu Lorenzo Silva zich bij de serie met de agenten Bevilacqua en Chamorro voegt, nodigt de schrijver Bernard Minier (Béziers, 1960), een van de koningen van de Europese thrillers, hem uit om meer te ontdekken over dit orgaan en het soort onderzoeken dat hij in zijn nieuwe roman, Olvidadas (Salamandra), brengt, nieuw voor hen. boekwinkels.

“UCO geeft er de voorkeur aan om alle informatie en gegevens aan de schrijvers te verstrekken, zodat zij de best mogelijke informatie kunnen bedenken over wat hen aangaat.”

"De documentatie die voor elk boek wordt verstrekt, is zo uitgebreid dat ik er zeker van ben dat ik informatie heb gevonden, zoals de specifieke werkwijze, die zelfs de Spaanse wiskundigen niet kennen. Ik heb het gevoel dat de UCO zeer participatief is geweest. Ze geven er de voorkeur aan alle informatie aan de schrijvers te verstrekken, zodat ze zo min mogelijk hoeven te verzinnen, wat respect voor me heeft. Ze hebben me geleerd dat ze in staat zijn om op te treden in zaken waar zelfs de Franse politie niet toe in staat is", aldus de auteur tijdens zijn tweede bezoek aan Barcelona om het tweede deel van de saga met wijlen Lucía Guerrero in de hoofdrol te presenteren.

Deze keer krijgt de agent de vrije hand om twee onderzoeken uit te voeren die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken lijken te hebben. Het eerste betreft de verdwijning, segrest en moord op verschillende jongeren in Galicië. Ze behoren allemaal tot de arbeidersklasse en lijken onzichtbaar voor de maatschappij. "Ze beginnen meteen met werken, maar als ze ermee geconfronteerd worden, zijn ze helemaal wazig en ziet niemand ze. Ze hebben geen familie en heel weinig vrienden, dus als hen iets overkomt, zal niemand hen missen. Dat zijn de grote verantwoordelijkheden", klaagt de schrijver, verwijzend naar de titel van de nieuwe roman.

Tegelijkertijd heeft in Madrid een moord gepleegd op de zaken- en kunstverzamelaarster Marta Millán, een vriendin van de koninklijke familie en de hele politieke klasse. De politie vreest dat het niet allemaal om een ​​macabere gebeurtenis gaat, aangezien de leider van de misdaad waarbij hij de rol van de dode speelde, verminkt werd en er een verontrustende graffiti verscheen die zou zeggen: dood aan de riksja's.

"Het idee voor de plot zal ergens ontstaan, in de haven van Malpica, in Galicië, terwijl ik kijk naar de vissers die naar de zee varen. Op een gegeven moment zal ik me concentreren op de geschenken die daar liggen. Het was tijd en ik zal het repareren. Waaraan wijden ze zich? Wat doen ze? Is er iets wat ze missen, behalve van hun andere bedrijven?" Als je erover nadenkt, zul je op een goed moment belanden en die dag zul je informatie vinden die je op zich al had, met betrekking tot de grote rijkdommen van Spanje. Je zou denken dat het interessant zou zijn om die twee zeer uiteenlopende spectra in een eenvoudige plot te verenigen.

"Ik zal alles doen wat ik kan om geweld tegen geschenken aan het publiek te veroordelen."

De roman legt het uit met bewijzen "zoals een politiemacht, die niet effectief genoeg is, gedwongen wordt om aparte zaken te verlaten om te onderzoeken wat er in de hogere sferen gebeurt." Verder legt hij uit dat het nieuwe idee was om "de ongelijkheden die onze democratieën breken, aan het licht te brengen, omdat die ze in gevaar brengen."

Ik afegeix: "De sociale netwerken doen niets anders dan deze tekortkomingen vermenigvuldigen, in plaats van nieuwe, gevaarlijke subculturen te creëren." Het verwijst naar incels, virtuele gemeenschappen van mensen die schijnbaar niet in staat zijn om romantische en seksuele relaties met elkaar te hebben en die hen de schuld geven van hun diverse tegenslagen, tot het punt van gewelddadigheid. Minier els portretteert de vrouw die novella doncs is, zoals ze in haar moment zal benadrukken, en herhaalt vanaf nu dagelijks: "Ik zal alles doen wat de meva kan doen om alle vormen van geweld die ik heb geleden aan de kaak te stellen, vooral die welke tegen de doncs ingaan."

Van repte tot repte en tret omdat het raakt

Na te hebben geschreven over commandant Martin Servaz, van de criminele brigade van de politie van Tolosa de Llenguadoc, en na 60 jaar, weet Bernard Minier dat het tijd is om zich te settelen – u komt nu aan de horizon. "Vanaf nu zult u denken: 'Kan ik iets totaal anders schrijven dan ik gewend ben?'" Hij zal proberen het personage van wijlen Lucía Guerrero te vinden. "Een vrouw die veel jonger is dan ik, met een andere nationaliteit dan de Spaanse, en die bovendien veel technologischer is dan iedereen die ik kende, wat niet al te ingewikkeld is," vat de auteur samen in La Vanguardia , terwijl hij erkent dat, als hij een van zijn personages ooit naar een ander land dan Frankrijk zou moeten brengen, het voor mij duidelijk zou zijn dat dit Spanje zou zijn, de "segona pàtria" van het land, waar de seva mare oorspronkelijk vandaan komt. De ware repte? “Ficar-se al cap d'una espanyola del 21e eeuw.”