Krokodillentranen bij het eerste gesprek

Ik heb de eerste discussie over het wetsvoorstel inzake telecommunicatie en omroep, dat president Claudia Sheinbaum op 23 april naar de Senaat stuurde, nauwlettend gevolgd. Over de inhoud van dit initiatief heb ik in de twee voorgaande afleveringen al enkele gedachten gedeeld. Gelukkig zijn er aanwijzingen dat aspecten die een risico op censuur vormen, inderdaad worden aangepast. Het is echter de vraag in hoeverre dit zal leiden tot acceptatie van aanpassingen op belangrijke terreinen, zoals de mogelijkheid om digitale platforms te blokkeren of om te eisen dat televisiezenders toestemming moeten vragen aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken om programma's uit te zenden die met buitenlandse financiering zijn geproduceerd.

Dat laatste is bijvoorbeeld geregeld in artikel 201 van het initiatief en zou betekenen dat zenders die te zien zijn op betaaltelevisiesystemen, zoals CNN, Fox News, Deutsche Welle (DW), BBC, RTVE, Antena 3, RT (Russia Today), toestemming moeten vragen aan een ongecontroleerde politieke autoriteit over wat ze wel en niet in hun programmering mogen opnemen. Dat wil zeggen dat ze zich moeten onderwerpen aan het oordeel van Segob-functionarissen, die als het ware een rechter zouden worden over wat Mexicanen mogen kijken als het gaat om programma's die met buitenlands geld zijn geproduceerd.

Wat de concurrentie betreft, zijn er verschillende aspecten om rekening mee te houden, met name die met betrekking tot de verdeling van bevoegdheden tussen het Agentschap voor Digitale Transformatie en Telecommunicatie en de nieuwe Nationale Antitrustcommissie die wordt voorgesteld in de voorgestelde hervorming van de federale wet op de economische concurrentie. Want als er één ding duidelijk moet zijn, zowel binnen het bestuur van president Sheinbaum als in de Senaat en de Kamer van Afgevaardigden, is het wel dat we er in Mexico nog niet zomaar vanuit kunnen gaan dat de omstandigheden voor daadwerkelijke concurrentie aanwezig zijn.

De hervorming van de telecommunicatie in 2013-2014 heeft de voorwaarden geschapen waaronder Mexicanen van telecommunicatiediensten tegen betere prijzen konden genieten. Maar het feit dat we op het gebied van vaste en mobiele breedbandsnelheden niet alleen onderaan de lijst van lidstaten van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) staan, maar, erger nog, achter diverse Latijns-Amerikaanse landen, laat zien dat Mexicanen nog steeds een verborgen prijs betalen omdat ze niet kunnen genieten van breedbanddiensten met snelheden die vergelijkbaar zijn met die waar inwoners van andere regio's van het continent wel van genieten.

Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat er in Mexico omstandigheden heersen die een efficiëntere ontwikkeling van de sector in de weg staan. Wanneer dit gebeurt, komt dat simpelweg doordat er één speler op de markt is die de prestaties van anderen belemmert en zo een sterke controle in stand houdt.

Het is dan ook verbazingwekkend dat wij het bijna als krokodillentranen beschouwen van degenen die vorige donderdag naar de Senaat gingen om bij de senatoren te klagen dat het bedrijf dat zij vertegenwoordigen, of het bedrijf dat hen betaalt, met handen en voeten gebonden is – vanuit hun eigen, specifieke perspectief op wat een competitieve omgeving inhoudt. Ze gebruikten het eerste gesprek om een ​​arme, bijna bloedeloze economische actor te beschrijven die, vanwege een gebrek aan steun, niet kan concurreren zoals hij zou willen. Niets is minder waar dan deze slachtofferrol.

Verschillende operatoren die concurreren met de Preponderant Economic Agent in the Telecommunications Sector (AEPT) hebben in de afgelopen 11 jaar gedocumenteerd en gerapporteerd aan het IFT dat deze agent herhaaldelijk heeft nagelaten om te voldoen aan diverse specifieke verplichtingen die aan hem waren opgelegd om het mogelijk te maken omstandigheden te creëren "alsof de markt onder concurrerende voorwaarden opereert", zoals bepaald in de Grondwet en het wettelijk kader. Helaas voor de markt en de gebruikers van telecommunicatiediensten in Mexico heeft het IFT echter vrijwel geen sancties opgelegd, vergeleken met de hoeveelheid zaken die tegen de operator zijn geopend.

Dit is een ontmoedigend signaal aan degenen die echt willen concurreren in Mexico: als de economische speler die het grootste deel van de telecommunicatiesector controleert zich misdraagt, is het vrijwel onwaarschijnlijk dat hij gestraft zal worden en gedwongen zal worden zijn gedrag te corrigeren, ten nadele van de Mexicaanse bevolking.

*De auteur is econoom.