Waarom Jen Atkin 'ongemakkelijke' vragen stelt en luistert naar Kris Jenners carrière-advies

In ELLE's serie Office Hours vragen we mensen in machtige posities om ons mee te nemen door hun eerste banen, slechtste banen en alles wat ertussenin zit. Deze maand spraken we met celebrity-haarstylist, zakenvrouw en auteur Jen Atkin . Ze is de oprichter van het prestigieuze haarverzorgingsmerk Ouai en is door The New York Times de "meest invloedrijke haarstylist ter wereld" genoemd. Maar haar oorsprongsverhaal omvat het opgroeien in een conservatieve Mormoonse gemeenschap waar vrouwelijke ambitie niet werd aangemoedigd, en het op 19-jarige leeftijd naar LA komen met $ 300 op zak. Bekend om haar humor, zakelijk inzicht en werkethiek, schreef Atkin ook het adviesboek Blowing My Way to the Top: How to Break the Rules, Find Your Purpose, and Create the Life and Career You Deserve , waarin ze vertelt over het overleven van de hectiek van de jaren 2000 en het starten van haar eigen bedrijf. Atkin is nu de chief creative officer van Ouai en het merk lanceerde onlangs zijn Super Dry Invisible Dry Shampoo. Hier praat ze met ELLE over hoe ze omgaat met een burn-out, haar meest onthullende interviewvragen en de twee essentiële lessen die Kris Jenner haar heeft geleerd.

Mijn eerste baan

Ik was altijd erg zelfstandig en wilde zakgeld. Mijn ouders hadden een reisbureau, en toen moest je je papieren, facturen en reisschema uitprinten, en ik stopte ze in een mapje voor hun klanten. Ook spreidde ik alle reisbrochures uit. Ik was twaalf. Ik zorgde ervoor dat ze in alfabetische volgorde lagen, beginnend in Alaska.

Toen ik op de middelbare school zat, begon ik bij Little Caesars te werken, want daar werkten alle knappe mannen. Mijn eerste baas kwam in een ingepakt Little Caesars-busje naar de begrafenis van mijn vader om hem te condoleren. Hij was altijd zo trots op me en we hebben nog steeds contact.

Ik ben opgegroeid als mormoon, en het belangrijkste wat ik heb geleerd is doelen stellen. Vanaf mijn tiende moest ik de helft betalen als ik iets wilde. Ik moest mijn autoverzekering betalen als ik een auto wilde. Als kind had ik er een hekel aan, omdat ik het gevoel had dat mijn vrienden alles maar kregen. Maar toen ik volwassen werd, was ik erop voorbereid.

Mijn slechtste baan

Ik werkte voor een haarstylist die echt ongeduldig was en niet bepaald vrolijk. Ik was zijn assistente. Hij had het als jonge haarstylist waarschijnlijk moeilijk. Maar als ik de folies vasthield en niet lette op de streek waarmee hij bezig was, of het tempo dat hij wilde, smeerde hij bleekmiddel op mijn vingertoppen. Het brandde, en ik moest wachten tot we klaar waren met de highlights om mijn handen te wassen. Ik heb ook gewerkt voor mensen die erg behoeftig waren, niet superverantwoordelijk, en ik moest voor hen zorgen. Dat was echt zwaar. Maar het zorgde er ook voor dat ik de mensen die voor me werken niet kwel. Ik heb het meegemaakt, en het heeft me veerkracht bijgebracht.

De persoon die het beste loopbaanadvies geeft

Het is zo'n loze kreet, maar ik ga naar Kris Jenner als ik twijfel of als ik een beslissing probeer te nemen. Ik herinner me dat ik een keer met mijn investeerders sprak en haar uitlegde wat er aan de hand was. Ze zei tegen me: "Je hebt zoveel geweldige dingen te doen, en je doet het geweldig. Dit is je eerste keer, dus wees niet te streng voor jezelf." Eigenlijk zei ze: "Maak je geen zorgen en vergelijk dit niet met wat je ook maar denkt dat het zou moeten zijn." Dat heeft me echt enorm geholpen.

Ze zegt graag: "Als iemand nee zegt, dan praat je met de verkeerde persoon." Dat voel ik helemaal. Dat heb ik in mijn carrière al vaak gezien. Toen ik Ouai begon, was ik oorspronkelijk op zoek naar partners, en ik werd vaak afgewezen door succesvolle haarmerken. Ze zeiden: "Je bent niet beroemd genoeg. Het is te vroeg. Niemand weet wie je bent." Het was in het begin heel moeilijk om mensen te bereiken.

Mijn superkrachten

Ik heb het gevoel dat mijn enige superkracht is dat ik een miljoen vragen kan stellen en niet bang ben om ongemakkelijke vragen te stellen. Ik kom nooit aan met het valse zelfvertrouwen dat ik weet wat ik doe. Ik heb op een openbare school in Hawaï gezeten. Ik heb geen diploma bedrijfskunde. Ik heb geprobeerd te leren terwijl ik bezig was. Geld inzamelen was echt het moeilijkst voor me. Op dat moment twijfelde ik aan mezelf. Ik ben naar iedereen gegaan die mensen kende die misschien geld hadden om in dit merk te investeren. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds goede klanten, vrienden en collega's die zich erover vervloeken.

Ik ben heel goed in het beheren van mijn geld, maar ik heb me nooit door iets financieels laten leiden. Ik heb nooit een getal op een moodboard gezet. Er zijn zoveel momenten waarop ik denk: "Wacht eens even, wat hebben we hieraan uitgegeven? Hoeveel hebben we vorig jaar verdiend?" Ik houd dat niet allemaal bij, omdat ik het gevoel heb dat het ten koste gaat van de creativiteit, de boodschap en de formulering.

Ik probeer het niet te doen, maar ik heb wel bepaalde [financiële] termen moeten leren. In het begin dacht ik: "Wat is een ROI?" Ik onderbrak mensen. We hadden gesprekken met bankiers en investeerders. Ze waren heel geduldig met me. Ik schaamde me er niet voor om te zeggen: "Ik weet niet wat dit betekent."

Waarom ik Ouai ben begonnen

Op het gebied van producten waren er zoveel dingen die moesten worden veranderd. Ten eerste wilde ik een formule die echt modern rook, en dat bestond toen nog niet. Ik wilde iets dat aanvoelde alsof het tegen je sprak, niet tegen je. Ik wilde niet dat je je ontmoedigd zou voelen over je uiterlijk. Ik had het gevoel dat we een digitaal verbonden merk nodig hadden. Het was echt heel moeilijk om de oude garde te overtuigen om aandacht te besteden aan dat concept. Het was nog niet bewezen dat het zou werken. Ik werd na 10 tot 15 verschillende gesprekken afgewezen. Maar alles kwam goed en ik vond een geweldige partner. En hier zijn we dan, 10 jaar later.

Hoe ik de hectiek overleefde

Ik heb het echt overleefd met heel veel droogshampoo. Ik begon het merk toen ik nog beroemdheden verzorgde. Ik had ook een relatie met een leuke jongen en dacht: wauw, met hem zou ik trouwen. Maar waarom kwam hij nu in mijn leven? Het was zo veel. Ik reisde veel, maar was ook heel dankbaar voor de kansen. Daar kwam die werkethiek om de hoek kijken: ik zei overal ja tegen, want je wist nooit waar het toe zou leiden. Ik raakte er zo in verstrikt dat ik fysieke [bijwerkingen] begon te zien, zoals uitputting. Ik ben er echt trots op hoe hard ik mezelf kon pushen, maar het bereikte een punt waarop ik niet meer gelukkig was. Ik keek in de spiegel en ik was een schim van mezelf. Ik dacht: ik was vroeger grappig . Ik heb het gevoel dat ik daar ook een glimp van heb opgevangen toen ik kinderen kreeg, toen ik mezelf niet meer in de spiegel zag. Ik was afgetakeld en zat in een overlevingsmodel.

Ik bevind me nu midden in de hectiek van het moederschap. Ik probeer eerst mijn zuurstofmasker op te zetten. Nu ga ik niet meteen naar binnen om de kinderen te halen. Ik geef ze 20 minuten alleen terwijl ik naar beneden ga, koffie haal en even mediteer om mezelf eraan te herinneren dat ik er goed voor ze moet zijn. Er is geen magische oplossing. Je moet er elke dag aan werken. Eerlijk gezegd, als je zo gepassioneerd bent over je werk en wat je doet, kan het een verslaving worden. Ik heb het gevoel dat ik nog steeds werk aan die balans, maar ik heb... Zoveel beter. En ook een dikke shout-out naar [het supplement] L-Theanine. Ik voel me veel rustiger sinds ik het gebruik.

Jen Atkin

Over het opnieuw maken van onze droogshampoo

We hebben een droogshampoo en we zeiden: "Laten we proberen die opnieuw uit te vinden." We hebben altijd geprobeerd om modern te blijven, te kijken naar wat we doen en te zien wat een opknapbeurt nodig heeft. We hebben veel feedback van onze community gekregen voor een superdroogshampoo.

Met deze hebben we de formule een beetje vernieuwd en het zo makkelijk mogelijk gemaakt om al die olie eruit te krijgen. Ik vind het heerlijk om direct de voldoening van een spray te krijgen en verder te gaan met mijn leven. Ik wil me geen zorgen hoeven te maken over witte strepen of hoe ik het moet aanbrengen.

Mijn power-outfit

Ik heb mijn kledingkast moeten verbouwen [sinds mijn huis in LA is afgebrand]. Ik heb een heel kleine kast in Seattle, en ik denk niet dat ik ooit weer een enorme kast krijg. Ik koop graag The Row, Khaite en Toteme. Ik shop bij The RealReal. Ik heb net Pickle ontdekt.

Ik moet ook J.Crew even noemen. Ik was er al zo'n 10 jaar niet meer geweest. Er is er eentje in University Village, vlak bij ons huis. We waren aan het wandelen met de kinderen en ik dacht: schat, ik wil een paar dingen halen. Ik was er een uur en keek naar die dunne T-shirts, zoals ik ze droeg op de middelbare school. J.Crew is geweldig. Ze zijn helemaal terug.

Mijn open tabbladen

Op dit moment Google Docs, een gezinsagenda die gedeeld wordt met onze assistent, een persoonlijke to-dolijst, Ouai, en dan nog een merk dat ik aanraad. Figma is mijn leven geworden. Niets maakt me enthousiaster dan een gedeelde notitie met de kleine vakjes die mensen kunnen afvinken terwijl we bezig zijn. Het is ook heel provocerend om dit te zeggen, maar ik hou niet van Slack. Ik moest ermee stoppen. Ik kon het niet aan. Het voelde als Mission: Impossible , met te veel dingen en gesprekken. Het gaf me stress.

De vragen die ik graag stel bij het aannemen van personeel

Ik heb een lijstje met vragen die ik waarschijnlijk op Pinterest heb gevonden. Maar eigenlijk zoek ik naar iemand die ik leuk vind. Een van mijn favoriete vragen is: "Wat ging er echt mis op je werk, en hoe ben je daar doorheen gekomen?" En ook: "Met wie heb je samengewerkt met wie je een goede relatie hebt? En leg me dat eens uit, hoe is dat gebeurd? Met wie had je een slechte relatie op je werk, en hoe ben je daarmee omgegaan?"

Je leert zoveel van die vragen. Je ziet een aardige persoon, die helemaal ingetogen is, en dan begint hij of zij over iemand met wie hij of zij geen goede relatie had. Je kunt echt zien hoe iemand omgaat met conflicten en hoe hij of zij het oplost. Ik stel die vragen graag, want je komt in een gezin terecht en je kunt geen superegoïstische mensen hebben. Ik hou er niet van om mensen in het team te hebben die ongelukkig zijn, niet voor zichzelf zorgen en het leven van anderen willen ruïneren. We hebben zoveel geweldige mensen bij Ouai gehad. Ik ben er trots op dat we niet veel personeelsverloop hebben gehad.

Dit interview is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.