Een ode aan design en creatie.

Het is niet overdreven om te stellen dat de geschiedenis van het Europese design er heel anders uit zou hebben gezien als Willi Fehlbaum in 1953 niet van Zwitserland naar New York was gereisd en de stukken van het duo Charles & Ray Eames had ontdekt. ​​Maar laten we het stap voor stap bekijken. Voor degenen die minder bekend zijn met hedendaags meubeldesign, komt de onvermijdelijke naam in de sector – Vitra – misschien niet meteen in gedachten. Nou, het begon allemaal in 1934 toen Willi een klein bedrijf opende dat winkeldisplays maakte onder de naam Graeter. Zes jaar later richtte hij samen met zijn vrouw Erika een nieuw designbedrijf op: Vitra.

Het bedrijf groeide snel en in 1950 vestigde het echtpaar een fabriek in Weil am Rhein, Duitsland, aan de oostelijke oever van de Rijn, pal op de grens met Zwitserland en Frankrijk. Willi, die zich realiseerde dat nieuwe ideeën de beste levensader van een bedrijf zijn, ontdekte tijdens een van zijn reizen naar de Big Apple in een winkel de stukken van de Eames. Deze ontmoeting zou de koers van het merk voorgoed veranderen. Niet de volgende dag, maar vier jaar na deze fundamentele ontdekking, in 1957, het jaar waarin Fehlbaum de rechten van het Amerikaanse bedrijf Herman Miller verwierf om Eames-stukken voor de Europese markt te produceren.

Het had daar kunnen eindigen, maar het echtpaar Fehlbaum wilde Charles en Ray persoonlijk ontmoeten. En zo geschiedde. De vier ontmoetten elkaar in het beroemde, en niet minder mythische, Eames House in Californië. De klik was er meteen: ze deelden fundamentele waarden zoals aandacht voor detail, de overtuiging dat processen fundamenteel zijn en, natuurlijk, dat kwaliteit altijd bovenaan die piramide moet staan. En, niet minder belangrijk, het concept van 'auteurschap'. De Fehlbaums gaven dat nooit op – ze werkten samen met ontwerpers die creativiteit en hun eigen visie op de wereld in evenwicht hielden. Praten over Vitra is dan ook praten over erfgoed en innovatie, durf en liefde voor "hun klassiekers", getekend door namen als Isamu Noguchi, Alexander Girard en Jean Prouvé, Jasper Morrison of Verner Panton, om nog maar te zwijgen van de buitengewone lijst van ontwerpers in het Vitra-universum. Deze lijst bevat ook twee Portugese namen: Daciano da Costa en António Garcia.

Tegenwoordig beschouwt dit familiebedrijf, inmiddels in de derde generatie, zichzelf veel meer als een project dan als een bedrijf. Niemand ontkent dat economisch succes de hoeksteen van het bedrijf is en zal blijven. Zonder dit evenwicht zou er geen Vitra-campus zijn. Deze "betoverende showcase" waar grote namen in de architectuur gebouwen ontwerpen – Álvaro Siza is er één van – zintuiglijke ervaringen en tuinen met uitzicht op de omliggende heuvels en wijngaarden. De semantiek is hier van belang, want in deze showcase hebben we een eeuw architectuur voor ons en een onwrikbare overtuiging: het dagelijks leven biedt een enorm potentieel voor inspiratie en esthetisch plezier. Het is aan design om dit potentieel te ontdekken en te verdiepen. Klinkt dat als een slogan? Wij durven te zeggen dat het de "Vitra-mantra" is. Die u live en in kleur kunt zien.