'Als de veiligheid zelfs in het ziekenhuis al twijfelachtig is, waar voelen we ons dan nog veilig?'

Alarmcode oranje werd afgegeven bij het Atatürk Trainings- en Onderzoeksziekenhuis in Izmir vanwege een vermoedelijk gaslek. Operaties werden stopgezet en zorgmedewerkers en patiënten werden om veiligheidsredenen geëvacueerd.

Dr. Derya Uğur, voorzitter van de vakbond voor algemeen gezondheidspersoneel, reageerde op het incident van vandaag: "Zijn de levens van patiënten en zorgmedewerkers dan zo onbelangrijk? Ja, deze situatie had met minimale schade overwonnen kunnen worden, maar wat er ten tijde van het incident gebeurde, toont aan dat het noodzakelijk is om te voorzien wat er zou kunnen gebeuren en onmiddellijk de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen."

Uğur, die verklaarde dat de aard van het verspreide gas niet kon worden vastgesteld op basis van de metingen die AFAD in het ziekenhuis had uitgevoerd, zei: "Omdat werd gesteld dat het gebruikte apparaat mogelijk niet toereikend is om het type gas in de omgeving te detecteren en dat het apparaat dat voor deze meting had moeten worden gebruikt, momenteel in reparatie is. Kortom, het is weer als vanouds gemaakt."

Helaas waren er, hoewel het ziekenhuis 20 specialisten op het gebied van arbeidsveiligheid en gezondheid zou moeten hebben, slechts twee aanwezig. Wie kan aansprakelijk worden gesteld voor de schade die door deze nalatigheid is ontstaan, of voor de schade die nog kan ontstaan? Welke verantwoordelijkheid kan waardevoller zijn dan een mensenleven? We zijn het zat om te vrezen voor ons leven en te leven in de angst dat onze gezondheid in gevaar is," zei hij.

"HET IS NOG STEEDS ONBEKEND WAT ER MET PATIËNTEN EN MEDEWERKERS GAAT GEBEUREN"

Uğur vervolgde: "Vanuit het perspectief van de zorgmedewerkers mochten de dienstdoende medewerkers blijven en werden anderen geëvacueerd. Hoe ziet het leven eruit van zorgmedewerkers die niet dienstdoen, en hoe ziet het leven eruit van de dienstdoende medewerkers? Tijdens dit ernstige incident probeerden onze collega's de omgevingen waar ze werkten met hun eigen middelen te ventileren. Tot nu toe zijn onze collega's niet geïnformeerd over de beschermende uitrusting die ze kunnen gebruiken. Kortom, we hebben te maken met een incident dat een aaneenschakeling van nalatigheid is."

De deuren van de afgeplakte brandtrappen zijn geopend, de vernielde brandtrappen zijn onbruikbaar, de operatiekamer heeft geen ramen vanwege de aard van de werkzaamheden, alleen het raam in de pauzeruimte voor het personeel is geopend, het raam in de buitenste gang is dichtgeschroefd met vier spijkers en kan alleen worden geopend met een kruiskopschroevendraaier - omdat het onmogelijk is om tijdens een paniekaanval in de normale gang van zaken een kruiskopschroevendraaier te pakken te krijgen, lopen zorgpersoneel en patiënten het risico om te overlijden in het geval van een potentiële ramp.

De plaatsvervangend hoofdarts was gedurende het hele onderzoek in het gebouw aanwezig om beschermende maatregelen te identificeren en te implementeren. Zorgmedewerkers schakelden zelf de automatische deuren uit en probeerden de ruimte te ventileren.

Terwijl deze inspanningen gaande waren, annuleerde het Pathologisch Laboratorium de Code Orange-procedure, met de verklaring dat de chemische stof waarschijnlijk in het ventilatiesysteem was terechtgekomen. Waarom en door wie werd de Code Orange-procedure geannuleerd in een omgeving waar geen betrouwbare metingen werden uitgevoerd?

"Wat er de komende tijd met de patiënten, intensive care-patiënten, spoedoperatiepatiënten en ons personeel gaat gebeuren, is nog onbekend en wat er dan gaat gebeuren."

"WAT IS HET NUT VAN EEN SOCIALE STAAT?"

Uğur, die de vraag stelt: "Hoe effectief kan een zorgverlener die zich zorgen maakt over zijn eigen gezondheid, betrokken zijn bij de gezondheid van patiënten?", vraagt: "Als de veiligheid zelfs in een ziekenhuis in een land twijfelachtig is, waar moeten wij, de burgers, ons dan nog veilig voelen? Wat heb je aan een 'sociale staat' die de gezondheid van zijn burgers niet kan beschermen?"

Als zorgmedewerkers is het duidelijk dat we onder alle omstandigheden onvermoeibaar zullen werken: oorlog, chemische lekkages, aardbevingen en alle andere rampen. In deze situaties zijn experts op het gebied van gezondheid en veiligheid op het werk essentieel om de benodigde apparatuur en richtlijnen te bieden over wat te doen tijdens evacuaties.

"We willen ons beroep, waar we ons met hart en ziel aan hebben gewijd, vol vertrouwen uitoefenen. Hoewel we dag en nacht streven naar genezing, willen we onze patiënten niet verliezen door nalatigheid. Onze verwachtingen zijn minimaal; we willen leven en laten leven," zei hij.

De brandtrap van het ziekenhuis is op deze manier in beslag genomen. Naar verluidt verkeert de brandtrap al ongeveer 1,5 jaar in deze staat.