Kolumbia, raj owocowy w trakcie kulinarnej rewolucji

Do 1863 roku Kolumbia była egzotycznym owocem. Przez trzy stulecia była na przemian królestwem, wicekrólestwem i republiką Nowej Granady [nazwaną tak przez hiszpańskich konkwistadorów] na cześć andaluzyjskiego miasta i kolczastego krzewu, który rodzi czerwone owoce pełne soczystych, słodkich nasion.

Víctor Beltrán, samouk, który dorastał bardzo blisko ogrodu botanicznego [w stolicy Bogoty] i uważnie słuchał wyjaśnień swojej matki, biolog, pokazuje monetę z reliefem granatu, monetę wybitą przez Bank Republiki dla upamiętnienia 200. rocznicy niepodległości [20 lipca 2010 r.].

Kiedy kraj uwolnił się od metropolii, nazwa owocu została zastąpiona nazwą nawigatora [Krzysztofa Kolumba]. „Granat nie pochodzi stąd” – wyjaśnia Beltrán. „Pochodzi z terenów dzisiejszego Iranu. W Kolumbii roślina rośnie niższa i jest wykorzystywana w celach leczniczych, do naparów i na bóle brzucha”.

Targ Paloquemao w Bogocie to naturalna apteka i gigantyczna spiżarnia. Można tam znaleźć owoce z Amazonii [na południu], Sierra Nevada de Santa Marta [na północy], Andów [na zachodzie] i páramos [obszaru wysokich płaskowyżów].