Neil Sharma: Bariery handlowe między prowincjami muszą zostać zniesione – nasza gospodarka od tego zależy

Stan podupadającej kanadyjskiej gospodarki został obnażony w zeszłym miesiącu, kiedy kraj stracił 66 000 miejsc pracy, a bezrobocie wzrosło do 7,1%. W dużej mierze w wyniku żałosnego rozwoju gospodarczego i skąpego handlu między prowincjami, kurczaki wracają do domu na grzędę.

Jednakże od czasu nieudanych prób naprawy handlu między prowincjami, poprzez Porozumienie w sprawie handlu wewnętrznego z 1995 r. oraz ośmioletnią Kanadyjską umowę o wolnym handlu, populacja Kanady gwałtownie wzrosła, a wraz z nią wzrosła klasa niższa, pełna niewykwalifikowanych i bezrobotnych przybyszów.

Mark Carney utorował sobie drogę do urzędu premiera, prowadząc kampanię przeciwko prezydentowi USA Donaldowi Trumpowi, a nie liderowi konserwatystów Pierre'owi Poilievre'owi, i zachowywał się jak Houdini podczas pięciu najważniejszych tygodni z trzyletniej, skutecznej kampanii przeciwko 10 latom nieudolnych rządów liberałów.

Wywołana przez Trumpa wojna handlowa to wszystko, czego Carney potrzebował, aby oszukać siebie i swoich ludzi, i choć zręcznie pominął swoją rolę doradcy ekonomicznego byłego premiera Justina Trudeau, zwrócił uwagę na prawdziwy problem gospodarczy Kanady: bariery handlowe między prowincjami.

„Dzięki współpracy możemy się rozwijać i budować bardziej zintegrowaną i odporną kanadyjską gospodarkę” – powiedział premier w marcu, mieszając ogólniki i banały. „Kanadyjczycy są gotowi pokazać światu, że potrafimy kibicować różnym drużynom i nadal być jednym silnym zespołem, gdy jest to potrzebne”.

Szacuje się, że bariery handlowe – zazwyczaj biurokratyczne, takie jak sprzeczne przepisy bezpieczeństwa, standardy licencjonowania zawodowego, opłaty biznesowe i inne – między prowincjami kosztują Kanadę nawet cztery procent realnego PKB na mieszkańca. Staje się to szczególnie niepokojące w świetle danych Statistics Canada, które pokazują, że w lipcu 1,6 miliona Kanadyjczyków było bez pracy.

Chociaż władze federalne pomagają, to głównie prowincje muszą rozwiązać ten problem. Ontario poczyniło znaczne postępy, stając się pierwszą prowincją, która wyeliminowała wszystkie wyjątki z Kanadyjskiej Umowy o Wolnym Handlu.

Vic Fedeli, minister rozwoju gospodarczego, tworzenia miejsc pracy i handlu Ontario, powiedział dziennikowi „Post”, że jego rząd podpisał protokoły ustaleń ze wszystkimi prowincjami i terytoriami, z wyjątkiem Nowej Fundlandii i Quebecu.

„Idziemy naprzód w kierunku wzajemnego uznawania” – powiedział Fedeli w zeszłym miesiącu. „Jeśli produkt jest wytwarzany w jednej prowincji i spełnia wszystkie (jej) przepisy, my w Ontario, mimo że zdajemy sobie sprawę, że może się różnić, zaakceptujemy go jako równoważny. Nie pozwalamy, aby drobiazgi, takie jak: „Och, twoje opakowanie jest za cienkie lub za grube”, przeszkadzały w wysyłaniu towarów z innych prowincji”.

Fedeli zażartował, że import towarów z Teksasu często był łatwiejszy niż transport między kanadyjskimi prowincjami. Jako przykład podaje zniesienie ograniczeń w sprzedaży alkoholu bezpośrednio konsumentom.

„Załóżmy, że jesteś z Saskatchewan i jedziesz do Niagary, bo lubisz wino, i zabierasz kilka butelek do domu. Jeśli chcesz kupić więcej butelek, jedynym sposobem jest ponowne pojawienie się w tej winnicy” – powiedział. „Teraz będziesz mógł zamówić je online”.

Progresywna Partia Konserwatywna w Ontario próbowała już wcześniej znieść te bariery. Ponad dekadę temu były lider Tim Hudak wezwał Ontario do przystąpienia do Nowego Porozumienia Handlowego o Partnerstwie Zachodnim między zachodnimi prowincjami.

„Umowa została zawarta między Albertą, Saskatchewan i Kolumbią Brytyjską” – powiedział Hudak w rozmowie z „Post”. „Stworzyłoby to miejsca pracy, zwiększyłoby mobilność ekonomiczną i możliwości dla mieszkańców Ontario, a także dla mieszkańców prowincji zachodnich, a także otworzyłoby nowe rynki. Powiedziałem: »Jeśli zostanie wybrany na premiera, Ontario przystąpi do Porozumienia Handlowego New West Partnership«”.

Jednak po tym, jak Hudak przegrał wybory w 2014 r. z liberałką Kathleen Wynne, do partnerstwa nie doszło, prawdopodobnie dlatego, że Wynne nie chciała wdrażać żadnej z polityk gospodarczych swojej przeciwniczki, a być może również dlatego, że chwiejny stan rzeczy odpowiadał jej partii rządzącej.

Fakt, że federalni liberałowie chcą rozwiązać ten problem, może jeszcze przynieść zmiany. Hudak uważa, że ​​jeśli Partia Grits naprawdę poważnie podchodzi do kwestii znalezienia panaceum na ospałą gospodarkę Kanady, handel między prowincjami będzie koniecznością.

„Jednym z działań, jakie rząd Carneya mógłby dziś podjąć, aby pomóc w tworzeniu miejsc pracy i uczynić życie Kanadyjczyków bardziej przystępnym cenowo, jest zdecydowane zniesienie barier handlowych między prowincjami” – powiedział Hudak, obecnie partner w Counsel Public Affairs. „Stworzy to nowe możliwości inwestowania w miejsca pracy i poprawi jakość usług”.

Alberta to kolejna prowincja zaangażowana w usuwanie barier handlowych i jest do tego dobrze przygotowana. Oprócz tego, że jest kluczowym węzłem tranzytowym na zachodnim wybrzeżu, Alberta ma przewagę konkurencyjną w produkcji ropy naftowej.

Izba Handlowa Calgary, niezależna, non-profitowa i bezpartyjna organizacja reprezentująca społeczność biznesową miasta od prawie 135 lat, uważa, że ​​energia jest najlepszym sposobem na otwarcie Alberty na resztę Kanady.

„Jeśli chodzi o koszt wydobycia baryłek, (Alberta) jest znacznie bardziej konkurencyjna niż baryłka łupkowa w Stanach Zjednoczonych, co daje nam obecnie przewagę konkurencyjną, szczególnie z punktu widzenia produkcji, złoża i faktu, że nasze ryzyko ma charakter operacyjny, a nie geologiczny.

„Pomiędzy tymi dwoma basenami panuje inna dynamika i dlatego obecnie zajmujemy czołową pozycję” – powiedziała w wywiadzie Deborah Yedlin, prezes i dyrektor generalny Izby Handlowej w Calgary.

„Z punktu widzenia energetyki możemy kontynuować produkcję dla tego kraju i nie musimy korzystać z rynków kapitałowych, jak robią to firmy amerykańskie, aby utrzymać określony poziom produkcji, ponieważ znamy zasoby. Zostały zdefiniowane; trzeba je tylko wydobyć”.

To stawia Albertę w korzystnej sytuacji pod względem rozwoju, ale prowincja zmaga się z tym, co Yedlin nazwał „niedoborem pracowników”. Zbyt wielu wykwalifikowanych pracowników jest na progu przejścia na emeryturę, a prowincja pilnie potrzebuje uzupełnienia puli talentów w tym sektorze.

Prowincja ta nie jest w tym odosobnionym przypadku: jeśli w Kolumbii Brytyjskiej zostanie zatwierdzona druga faza projektu LNG Canada, co podwoiłoby jej zdolność przetwarzania i magazynowania, zapotrzebowanie na wykwalifikowanych pracowników będzie ogromne.

Ale bez wystarczającej liczby pracowników żaden z tych projektów nie będzie opłacalny. A biorąc pod uwagę miliony bezrobotnych Kanadyjczyków, nie ma powodu, żeby tak było.

Niemniej jednak niezwykle ważne jest, aby tym razem rząd podjął właściwą decyzję i raz na zawsze zniósł bariery handlowe między prowincjami, ponieważ kraj ugina się pod ciężarem przeludnienia i wygórowanych cen dóbr codziennego użytku, takich jak żywność. Zważywszy na chwiejny grunt gospodarczy spowodowany amerykańskimi cłami, musimy bezwzględnie utrzymać się na powierzchni.