Mniejsze gospodarstwa domowe, większe wyzwania gospodarcze

To, że kraj się starzeje, jest coraz bardziej oczywistą rzeczywistością, nie tylko ze względu na spadek liczby urodzeń i powolny spadek liczby zgonów, ale również dlatego, że gospodarstwa domowe wydają się być coraz mniejsze, a młodsze pokolenia niechętnie decydują się na posiadanie dużych dzieci.

Najnowszą aktualizacją w tym temacie było Narodowe Badanie Jakości Życia z 2024 r. przeprowadzone przez DANE (Narodowy Bank Rozwoju), którego dane zwróciły uwagę Centrum Studiów Ekonomicznych (ANIF) – organizacji od dawna ostrzegającej o ciągłym spadku średniej liczby osób w gospodarstwie domowym w Kolumbii.

Dowiedz się więcej: Od Frisby do Myszki Miki: Kiedy rejestracja znaku towarowego staje się batalią prawną

Dla nich ta tendencja, odzwierciedlająca głębsze zjawisko strukturalne związane ze spadkiem wskaźnika urodzeń, stanowi poważne wyzwanie dla stabilności gospodarczej i społecznej kraju; ponieważ oczekuje się, że w przyszłości będzie to miało wpływ na rynek pracy, emerytury i produktywność przedsiębiorstw.

Korzystając z danych Narodowego Instytutu Statystycznego (DANE), zespół analityków oszacował, że w latach 2019–2024 średnia liczba członków gospodarstwa domowego spadła z 3,1 do 2,86, co stanowi spadek o 7,74% w ciągu zaledwie pięciu lat.

„To zjawisko było najbardziej widoczne w stolicach gmin, gdzie spadek wyniósł 8,44%, podczas gdy w zaludnionych ośrodkach i rozproszonych obszarach wiejskich, chociaż spadek jest również znaczący, był mniejszy i wyniósł 5,68%. Te zmiany demograficzne mają poważne implikacje dla systemu zabezpieczenia społecznego, w szczególności dla systemów emerytalnych i zdrowotnych” – podkreślili.

Problemy strukturalne

Spadek liczby gospodarstw domowych jest ściśle powiązany ze spadkiem liczby urodzeń, który jest szybszy, niż oczekiwano. Według szacunków Anifa, między 2020 a 2024 rokiem urodziło się o około 841 000 mniej dzieci, niż przewidywano, co jest liczbą porównywalną z całą populacją Cúcuty.

Jak powiedziano, dla nich wszystkie powyższe czynniki doprowadziły do ​​postępującego starzenia się społeczeństwa, co w połączeniu ze wzrostem średniej długości życia może ograniczyć wzrost gospodarczy kraju w perspektywie średnio- i długoterminowej; wywołując wpływ, który opisali jako znaczący, jeśli nie zostanie odpowiednio wcześnie rozwiązany.

Może Cię zainteresować: Ile kosztuje kupno mieszkania w głównych miastach kraju?

„W miarę starzenia się populacji i spadku liczby młodych ludzi wchodzących na rynek pracy, zdolność produkcyjna kraju jest zagrożona. Ponadto, jeśli młodzi ludzie pozostający w systemie produkcyjnym nie wygenerują wystarczających oszczędności, aby zrównoważyć straty starszych pokoleń, inwestycje kapitałowe mogą zostać zagrożone” – wyjaśnili.

Z drugiej strony, jednym z największych wyzwań wynikających z tej sytuacji jest system emerytalny, zwłaszcza biorąc pod uwagę niedawne rozszerzenie systemu repartycyjnego do kwoty 2,3-krotności płacy minimalnej. Rząd Kolumbii zmaga się z rosnącą presją finansową, ponieważ jeśli liczba osób w wieku emerytalnym wzrośnie bez proporcjonalnego wzrostu liczby ludności aktywnej zawodowo, stabilność systemu emerytalnego zostanie zagrożona.

Raport ostrzega również, że system opieki zdrowotnej nie uchroni się przed skutkami tej zmiany demograficznej, ponieważ w miarę starzenia się społeczeństwa wzrośnie zapotrzebowanie na specjalistyczne usługi medyczne w zakresie chorób przewlekłych i opieki długoterminowej, co zwiększy wydatki na ochronę zdrowia i będzie wymagało restrukturyzacji modelu finansowania w celu zagwarantowania kompleksowej opieki osobom starszym. Podsumowując, Anif stwierdził, że kraj musi przygotować się na znaczny deficyt emerytalny, jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie środki, a także, że konieczna jest reforma systemu, aby uczynić go bardziej zrównoważonym w obliczu widocznego starzenia się społeczeństwa.

Na zakończenie zarekomendowali kilka propozycji, takich jak zachęcanie starszej części populacji do uczestnictwa w gospodarce i promowanie polityk, które zwiększają wskaźnik urodzeń, np. dopłat dla młodych rodzin i polityk równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, które umożliwiają posiadanie większej liczby dzieci bez wpływu na dochody rodziny.