Korupcja w PSOE rozprzestrzenia się i nie da się jej powstrzymać.

To, co nazywali toksycznym trójkątem korupcji, dobiegło końca, a wszystkie próby Pedro Sáncheza, by ująć kryzys w ramy, zawodzą. Ogień nie tylko gaśnie, ale nawet nie jest opanowany.

W Pałacu Moncloa wiedzą, że to, co zaczęło się jako sprawa Koldo, a teraz stało się sprawą PSOE, dopiero się zaczyna. Co gorsza, ogień może rozprzestrzeniać się bez ograniczeń, ponieważ raporty UCO i oświadczenia trzech oskarżonych są finalizowane. To, co nazywali toksycznym trójkątem korupcji, utworzonym przez Koldo Garcíę, José Luisa Ábalosa i Santosa Cerdána , dobiegło końca, a wszystkie próby Pedro Sáncheza, aby ująć kryzys w ramy, zawodzą. Pożar nie tylko gaśnie, ale nawet nie jest powstrzymywany.

Uwięzienie najbardziej zaufanego człowieka prezydenta na dekadę wprawiło socjalistów w stan szoku, z którego nie wiedzą, jak się wydostać. Do tej pory fabryka treści Sáncheza zwykle odnosiła sukcesy w odwracaniu uwagi, by ukryć problemy; ale tym razem nie były one skuteczne.

W komunikacji politycznej każdy wie, że jedna wiadomość umiera jak kolejna, a rząd Moncloa podążał za tą maksymą raz po raz, z dobrymi wynikami. Ale ogień jest teraz tak duży i rozprzestrzenia się tak szybko, że nie da się go zatrzymać. Występ prezydenta na szczycie NATO i jego konfrontacja z Donaldem Trumpem wydawały się zwycięską strategią (kto nie sprzeciwia się szaleństwu prezydenta USA?), ale przetrwały tylko dwa lub trzy wydania wiadomości i kilka pierwszych stron gazet. Wkrótce powróciły złe wieści o korupcji wśród jego najbliższych współpracowników.

Wszystko to, bez uwzględnienia nieobecności na szczycie ONZ, który odbył się w ten weekend w Sewilli, w którym nie wziął udziału żaden z głównych europejskich przywódców, dotkniętych postawą Sáncheza w Hadze. Międzynarodowa prasa wolała nadal skupiać się na skandalu korupcyjnym w PSOE (Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej) niż na wnioskach dotyczących pomocy rozwojowej.

Makiaweliczna decyzja ministra trzech władz, Félixa Bolañosa, aby przedstawić projekt ustawy mający na celu modyfikację systemu dostępu do systemu sądowniczego i powierzenie obowiązków śledczych prokuratorom zamiast sędziom, również nie przyniosła żadnego efektu. Reakcją sędziów i prokuratorów było ogłoszenie strajku generalnego , co pozostawiło ministra sprawiedliwości bez słowa. Jeśli chciał obnażyć wymiar sprawiedliwości, to się to nie udało. Wczoraj, w rozmowie z kilkoma prestiżowymi sędziami, wszyscy zgodzili się, że proponowane reformy są dyskusyjne, ale przede wszystkim przedwczesne.

Wszyscy ministrowie, rzecznicy i życzliwi dziennikarze, którzy mieli odpowiednią odpowiedź na każdą negatywną wiadomość, są bez słowa. Już przeprosili, ukrzyżowali domniemanych skorumpowanych urzędników i oczywiście wrócili do „i jeszcze więcej”, wymieniając wszystkie przypadki korupcji w PP (których jest wiele). Ale to nie ma sensu w powstrzymywaniu kryzysu. Próbują ugasić pożar wiadrami wody, a on rozprzestrzenia się bez kontroli. Dopóki odpowiedzialność polityczna nie zostanie naprawdę przejęta, nie będą mieli wystarczających zasobów, aby go ugasić.

W tym momencie mało kto wątpi, że odpowiedzialność polityczna spoczywa na sekretarzu generalnym PSOE. Wyznaczył Ábalosa i Cerdána i bronił ich do samego końca, nawet gdy rozległy się powszechne głosy oburzenia, że ​​zorganizowali skorumpowany plan zbierania łapówek za przydział masek podczas pandemii, za roboty publiczne, a nawet za koncesje na import węglowodorów. Pytania, które wciąż rozbrzmiewają jak kafar w Ferraz i w siedzibach jego partnerów parlamentarnych i sojuszników, brzmią: Co Sánchez wiedział o interesach Ábalosa i Koldo, gdy porzucił tego pierwszego? Dlaczego umieścił go ponownie na listach wyborczych w 2023 r.? Dlaczego bronił Cerdána do ostatniego dnia i atakował sędziów, prokuratorów i Gwardię Cywilną? Czy partia otrzymuje nieregularne finansowanie?

Odpowiedzi na te pytania mogą pochodzić z bieżących raportów UCO , z dochodzeń policji sądowej w krajach, w których mogą znajdować się zdefraudowane pieniądze, lub po prostu z kolejnych oświadczeń członków toksycznego trio, gdy całkowicie ustąpią i zaakceptują ugodę z prokuraturą. To tylko kwestia czasu.

Dlatego Pedro Sánchez stara się, aby dni, tygodnie, miesiące mijały bez skandalu, który zmusiłby go do rezygnacji. I jest to bardzo trudne. Będzie musiał stawić czoła pierwszemu testowi w tę sobotę w Federalnym Komitecie PSOE, najwyższym organie zarządzającym między kongresami. Od czasu jego intronizacji na stanowisko sekretarza generalnego, te komitety były prawdziwym uzdrowiskiem, w którym nikt nie ośmielił się mu sprzeciwić. A nieliczni, którzy to zrobili, skończyli odsunięci od stanowisk w socjalistycznych federacjach.

Ale tym razem krąży plotka, że ​​rzeczywiście nastąpi jakaś reakcja. Chociaż Sánchez wie, że ma poparcie większości z ponad 600 członków Komitetu i że porządek obrad spotkania jest na jego korzyść. To on otworzy sesję prezentacją, zapewne długą i szczegółową, na temat zdrady, której doznał on i sama partia, oraz na temat wzorowych środków natychmiast przyjętych. Następnie prawie na pewno ogłosi szereg środków, które obejmują zaostrzenie kodeksu etycznego. Chodzi o podsycanie napięcia, aby uniknąć przyjęcia odpowiedzialności, bez której ogień będzie się rozprzestrzeniał.