Opuszczony szkocki „Czarnobyl” zrównany z ziemią, gdy buldożery wjeżdżają na tę niesławną osiedle duchów

Od dawna porównywano to do sceny z filmu postapokaliptycznego – rozpadające się miasto duchów, w którym szerzą się narkotyki, pożary i przestępczość – ale teraz niesławne osiedle Clune Estate w Port Glasgow zostaje zrównane z ziemią.

Ekipy budowlane rozpoczęły powolny i ostrożny proces rozbiórki tego, co pozostało z niegdyś tętniącego życiem osiedla mieszkaniowego . Robotnicy zakładają grube rękawice i buty ze stalowymi noskami, aby chronić się przed potłuczonym szkłem i porzuconymi igłami, które zaśmiecają teren.

Majątek, nazywany „szkockim Czarnobylem” ze względu na podobieństwo do opuszczonego ukraińskiego miasta w pobliżu miejsca katastrofy nuklearnej, po latach zaniedbania i upadku społecznego popadł w ruinę. To, co kiedyś było dumną społecznością, stało się ponurym pustkowiem.

W czasach swojej świetności osiedle Clune było tętniącym życiem centrum, domem dla stoczniowców z pobliskiej stoczni Lithgow. Zbudowane po I wojnie światowej, osiedle posiadało własną szkołę, kościół, sklepy i ośrodek kultury. Dzieci jeździły wieczorami na rowerach, a sąsiedzi czuli się bezpiecznie.

Jednak wraz z załamaniem przemysłu stoczniowego w latach 90. XX wieku, społeczność zaczęła się rozpadać. Ceny nieruchomości gwałtownie spadły, mieszkańcy się wyprowadzili, a właściciele wprowadzili się do domów osób pobierających zasiłki z programów komunalnych. Z czasem osiedle pogrążyło się w chaosie, a w najgorszym okresie, w ciągu zaledwie ośmiu miesięcy, wybuchło 14 pożarów.

Nadużywanie narkotyków, wandalizm i przestępczość stały się tak powszechne, że rodziny, które pozostały, uciekły. W tym roku z 480 gospodarstw domowych mieszkało tam zaledwie pięć osób.

Większość desperacko pragnęła wyjechać. Ci, którzy zostali, trzymali się wspomnień lepszych dni.

Kiedy MailOnline odwiedził to miejsce w tym tygodniu, buldożery intensywnie przedzierały się przez gruzy budynków mieszkalnych. Jeden z robotników budowlanych powiedział, że on i jego zespół byli stale zdenerwowani, zastanawiając się, co mogą odkryć – zwłaszcza strzykawki ukryte w gruzach. Wskazując na połamane mury, opisał „uparte” cegły, które oparły się rozbiórce.