Schubertiada: Geleceğin yeteneği

Vilabertran Schubertiada , otuz üç edisyonuyla Katalonya'da lied ve oda müziği severler için referans müzik seçeneği olarak kendini kanıtladı. Festivalin programı geniş ve yoğun, ancak iki isimle mükemmel bir şekilde özetlenebilir: Schubertiada'nın programladığı Matthias Goerne (her yıl Empordà'ya sadakatle geri dönüyor) ve Casals Quartet (aynı şeyi yapıyorlar), o zamanlar bugün sahip oldukları isme henüz çok uzaklardı. Bunlar hiçbir şey.

DNA'ları, bazıları sadece kendilerini kanıtlamakla kalmayıp aynı zamanda ikon haline gelen genç yeteneklerin keşfi ve gelişimi üzerine kurulu. Bunu, bu gelecek vaat eden müzisyenlere en çok ihtiyaç duydukları şeyi yapma fırsatı veren "Geleceğin Şarkısını Söyle" adlı, iyi geliştirilmiş bir destek programıyla başarıyorlar: sahneye çıkıp zorlu bir dinleyici kitlesi önünde saatlerce çalışma fırsatı . Atölyelerine ve programlarına katılan müzisyenlerden biri başarılı olduğunda, köklü meslektaşlarıyla eşit şartlarda performans sergilemeye davet ediliyorlar.

Bu yılki edisyon, 1994 yılında Barselona'da doğan soprano Violeta Alarcón'un mükemmel performansını sergiledi. Alarcón, popüler şarkılar ile konser şarkıları arasındaki ilişkiyi yansıtan bir program önerdi. Repertuvar, piyanist Manuel García Morante tarafından armonize edilen şarkılarla doluydu ve bunların çoğunu dünya çapında Victoria de los Ángeles ile birlikte seslendirdi. Folklor kökleri açıkça görülen bu eserlerin arasına Toldrà'nın şarkıları, García Abril'in "Antonio Gala Triptych"i, García Leoz'un bu sefer Lorca üzerine bir başka triptych'i ve Granados'un "Amatorias Şarkıları"ndan bir seçki serpiştirildi.

Violeta Alarcón'un elinden gelenin en iyisini yaptığı kocaman bir müzik evreni. García Morante'nin eserlerinde (elbette apaçık) sadelik, repertuvarının geri kalanında ise olağanüstü bir incelik sergiledi. Müzikalitesi, metin ve onu aydınlatan müzik üzerine derin bir anlayışın ürünü olan, kusursuz, güzel ve ustaca kurgulanmış ifadelerde kendini gösteriyor. Her iyi genç yetenek gibi, onun da sahnede daha sık görülmesi gerekiyor ve Schubertiade de tam olarak bunu sunuyor. Özellikle konserin başındaki bazı yüksek notalar, istediği kadar yuvarlak değildi, ancak bu olumlu bir şekilde yorumlanmalı: teknik veya pratikle ilgili bir sorun değil, hatta sinir meselesi bile değil. Alarcón henüz enstrümanını yeni yeni tanımaya çalışıyor ve risk almakta hiçbir sakınca görmüyor. Küçük hatalar, notanın duygusunu iletmek için uygun bir etki yaratmaya çalışırken yapılırsa, hoş karşılanıyor. Öte yandan, alt ses aralığı, çok da uzak olmayan bir gelecekte büyük anlar vaat ediyor. Renklerle çalışması, Casals'ın "A l'enterrament d'un nin" ve Millet'in "La Balalí"si gibi birbirinden farklı eserleri, García Leoz ve García Abril'in güzel şarkılarıyla birlikte, büyük bir rahatlıkla ele almasını sağladı. Özellikle ikincisinde kendini rahat hissediyordu. O zamanlar, kapsamlı, zorlu ve son derece özenli bir programdı ve mükemmel bir şekilde seslendirdi.

Yanında, lied alanında öncü bir isim olarak yükselen piyanist Teodora Oprisor var. Rumen kökenli olan Oprisor, Bask Bölgesi'nde yaşıyor ve yıllardır Orfeón Donostiarra'ya provalarda eşlik ediyor. Aynı zamanda şarkıcılarla birlikte konserler ve ödüller de topluyor. Şu anda Reina Sofía Müzik Okulu'nda eşlik eden piyanist profesörü olarak görev yapıyor. Şarkıcıyı dinleyen, onunla birlikte nefes alan, metni ve notayı avucunun içi gibi bilen ve nihayetinde sadece "eşlik etmeyen", gerçek bir oda müziği yaratan piyanistlerden biri; zaten asıl amacı da bu. En kısa sürede konserlerinden birine gidin, hemen anlayacaksınız.

Akşamın ikinci bölümünde Noctes korosu sahnenin merkezindeydi. María Mauri yönetimindeki (2019'da kurulan) genç bir topluluk, Katalan sahnesinde hızla kendine bir isim yapıyor (2023 Granada Şehir Koro Yarışması'nda saygın bir ikincilik elde etmesinin yanı sıra). Schubertiada'ya katılımı için halk şarkılarına dayanan bir repertuvar seçti, ancak bu durumda çağdaş bestecileri bu mirası yeniden ziyaret etmeye davet etti. Sonuç, bir yandan geleneğe bir saygı duruşunda bulunan, diğer yandan bestecilik alanında yükselen yeteneklerin bir vitrini olan koro ve viyola için sipariş üzerine yapılmış bir dizi eserdir ( Agnès Mauri'nin performansında mükemmel). Bu freskin yaratıcıları, zengin bir hayal gücü ve kaynakla geçmişe olan hayranlıklarını ve yenilik yapma ve şaşırtma kapasitelerini ifade ediyorlar. Özellikle dokunaklı olanı, Irene Plass'ın şarkının görünürdeki masumiyeti ile altta yatan karanlık olay örgüsü arasında gidip gelen dokularla bezediği, bir polisiye romana yakışır "L'hereu riera" şarkısıydı. Joana Raspall'ın bir şiirinden uyarlanan Miquel Oliu'nun "Missatge de pau" (Barış Mesajı) adlı eseri, günümüz için bundan daha uygun olamazdı.