"Modelim tıp dünyasının gözünde artık geçerliliğini yitirmişti": Roquefort-les-Pins'de Olivier Guglielmo'nun protezini değiştirmek için verdiği zorlu mücadele

Uyluk kemiği ve kaval kemiğine sıkıca tutturulmuş iki metal çubuk, bunların üzerine dizde çok sayıda polipropilen parça takılıyor. "Az çok normal bir hayat yaşamamı sağlayan bu protez," diyor Olivier Guglielmo, ortezle desteklenen bacağını işaret ederek.

1986'da ciddi bir trafik kazasının kurbanı olan ve şu anda 55 yaşında olan Roquefortois, Saint-Étienne Üniversitesi Hastanesi'nde tam bir protezden faydalanabildi. "Dr. Bousquet hayatımı kurtardı," diye minnetle tekrarlıyor. Tek kısıtlama: Olivier'in hayatı boyunca mekanizmayı üç ila dört kez değiştirmesi gerekecekti. 1995'te aynı kurumda zorlanmadan geçirdiği bir ameliyat. Ancak ikinci ameliyat sırasında işler karmaşıklaştı. Protezleri üreten Fransız şirketi Serf, parçaların üretimini durdurmaya karar veren Amerikalı Stryker tarafından satın alındı. "Bu arada teknolojiler gelişmişti ," diye hatırlıyor ellili yaşındaki adam. Modelim tıp dünyasının gözünde eskimiş ve anladığım kadarıyla artık yeterince karlı değildi." Ekim 2023'te, ertelenmiş bir ameliyattan sonra daha iyi bir şey olmadığı için yine de bıçak altına yattı: "Vakamı yakından takip eden cerrah Trojani'nin Nice'te protezi değiştirmesi ancak kısmi olabildi."

"Ödünç alınmış bir zamanım var."

Ameliyat sonrası bakteriyel enfeksiyondan zayıflamış ve hala iyileşmemiş olan Olivier, protezin tamamen değiştirilmeden tutunamayacağını biliyor. Aksi takdirde, ampütasyon riskiyle karşı karşıya kalıyor. "Bu düşünülemez ve kabul edilemez bir seçenek," diyor baba, zorlu fiziksel ve psikolojik duruma rağmen etrafındakiler tarafından iyi desteklendiğini söyleyerek sakinliğini koruyarak. Hastalık izninde olan Olivier'in günlük hayatı neredeyse tamamen bu protez etrafında dönüyor: "Eylül ayına kadar ödünç bir zamanım var, o zaman Stryker birkaç protez daha üretecek. İyimser kalmaya çalışsam bile, belirsizlik içinde beklemek benim için çok zor. Değerli hissetmiyorum, hatta aşağılanmış hissediyorum."

Bir kolektifin başlangıcı mı?

Bu üzücü durumda yalnız olmaktan uzak olan Roquefort sakini, Fransa'daki diğer hastaların verdiği mücadelelerden ilham alıyor. 20 Minutes'a göre, Amerikan devine karşı bir buçuk yıl mücadele ettikten sonra davasını kazanan Vendéen'li Fabrice Robin gibi. Ancak şirketin bir basın bülteninde cerrahlarla vaka bazında ve yalnızca onların isteği üzerine işbirliği yaptığına dair güvence vermesiyle, istisnai bir zafer olmaya devam ediyor. "En azından başlangıçta Fabrice'den daha fazla teslimiyetçi olduğumu itiraf etmeliyim," diye itiraf ediyor Olivier, o zamandan beri Antibes Milletvekili Éric Pauget ile iletişime geçmeye çalışıyor ve Roquefort-les-Pins Belediye Başkanı Michel Rossi'den destek aldığını iddia ediyor.

Umut geri geldiğinde, "etkilenen hastaları bir araya getirmek ve sesimizi duyurmak için" bir dernek kurmayı planlıyor. Olivier biliyor: o da gelecek için mücadele ediyor. "Belirli bir yaşa kadar yaşarsam, protezimi tekrar değiştirmek zorunda kalacağım. Ya bu artık mümkün olmazsa?"