Elveda, Sonsuza Dek 21
Gazetecilik okulumda, yerel gazete için haber yapan hiçbir öğrencinin ölüm ilanı verilmeden kaçamayacağına dair yaygın bir şaka vardı. Ben, istemeden de olsa, bu geçiş töreninden kaçtım, ancak şimdi, mezuniyetten yıllar sonra, işte buradayım: bir ölüm ilanı yazıyorum.
Kelime Forever 21'in bu baharın başlarında kapanabileceği yayılmıştı, ancak geçen hafta tüm mağazalarının kapanacağı resmen doğrulandığında, kendi karmaşık hislerime şaşırdım. İnsanlık açısından, çöküşü muhtemelen iyi bir şey, değil mi? Bu haber bana belki de hızlı modanın sonunda yok olabileceğine dair en ufak bir umut ışığı veriyor.
Ama dürüst olmak gerekirse, Forever 21'in hayatımda oynadığı rolü her zaman takdir edecek bir yanım var. Ergenliğimde güvenilir varlığı olmasaydı, modaya olan sevgimi nasıl geliştireceğimi -ya da geliştirip geliştirmeyeceğimi!- bilmiyorum. Her kesim, renk veya motif hazırdı ve az gelişmiş beynim için daha da inanılmaz olanı, yarı zamanlı bir bebek bakıcısının maaşı için uygundu, tam zamanlı hormonal kabus. Sevdiğim dergileri yiyip bitirebilir, sonra alışveriş merkezine gidip Selena Gomez veya Raven-Symoné gibi gençlik ikonlarımın giydiği kıyafetleri satın alabilirdim. Bir rüya! Her zaman görülecek yeni bir şey vardı ve bir trend ruhu yakaladığı anda Forever 21'in bol raflarına hemen inerdi. Şimdi bu iş modelinin gezegen için korkunç olduğunu anlıyorum, ama o anda, o mağaza ortaokul öğrencisi Meg için harikalar diyarı gibiydi. Modayı demokratikleştirdi ve bunu yaparken bana keşfetme, deneme (bazı şeytani sonuçlarla) yapma ve en nihayetinde kişisel bir stil duygusu oluşturma alanı ve fırsatı verdi.
"Ergenliğimde güvenilir bir varlığı olmasaydı, modaya olan sevgimi nasıl geliştirebileceğimi veya geliştirip geliştiremeyeceğimi bilmiyorum!"
Biliyorum ki bu konuda yalnız değilim. Forever 21'e yaptığım bir gezi genellikle tam bir arkadaş grubu etkinliği olurdu. Bir oyun planıyla giderdik. Bu kadar büyük bir mağazada, strateji böl ve yönet olmalıydı. Alışverişi burada öğrendiğimi söylemek abartı olmaz. Ve şimdi bana bakın: Ben bir alışveriş editörüyüm . Neyi sevip sevmediğimi, neyin bana uygun olup neyin uygun olmadığını anladığım ilk yer burası. Kendini nasıl sunduğunu düşünmeyen bir kız olarak var olmak ile ne sıklıkla algılandığının farkında olan genç bir kadın olmak arasında ince (ama kesin) bir çizgi var. Çoğu insan için, zamanda geriye gidip değişimin ne zaman gerçekleştiğini adlandırmanın neredeyse imkansız olduğundan şüpheleniyorum. Ama benim için, hiç şüphe yok - Forever 21'deydi. Atölyem oldu, etrafımdaki dünya tarafından nasıl görülmek istediğimi anlamam için bir yer.
Şimdi, liseliler tasarımcı çantalarını ikinci el satarak veya milenyum kuşağını terzihanelerin kasvetli gerçekliği konusunda eğiterek TikTok'ta ünlü oluyorlar. Ve bu, iki kötülükten daha azı, eminim. Ama bir zamanlar ikonik olan alışveriş merkezi markasını, tamamen belirsizliğe gömülmeden hemen önce anmaktan kendimi alamıyorum. En azından bir kişi için en azından bir iyi şey yaptı. Kendilik hissimin başladığı yer burası.
"Alışveriş yapmayı burada öğrendim. Ve şimdi bana bakın: Ben bir alışveriş editörüyüm ."
Bazılarınızın anlayacağını bilmek beni rahatlatacak. Yıllar sonra torunlarım bana 2000'ler ve 2010'ların açıklanamayan kötü tarzını, taco ve şeker kafataslarına olan rastgele takıntıyı sorduğunda bu mağazayı hatırlayan tek kişi ben olmayacağım. Hafızamda canlı bir şekilde yaşayacak: Sonsuza dek 14, asi evremde hırsızlık hakkında tartışırken kalbimin çarpıntısı. Sonsuza dek 17, soyunma odası aynalarında vücuduma karşı savaş açıyor. Sonsuza dek 19, üniversitedeki birinci yılım için paketlemem gereken doğru parçaları arıyordum; yetişkinliğimin ilk tadı. Ve evet, sonsuza dek 21, ipucu olmadan, ciddi ve sadece yolumu bulmaya çalışıyorum.
elle
