De kern van de ‘Block Everything’-beweging: ‘Deze keer geen klachten meer, we moeten hard optreden’

De ruimte, gelegen op de eerste verdieping van een klein verenigings- en vakbondscomplex, bleek al snel te klein. Onder de valse plafonds galmden stemmen. "Laten we de tafels inklappen, dan besparen we ruimte!" riep een van de activisten terwijl tientallen anderen binnenstroomden. "Laten we naar buiten gaan!", besloot de vergadering uiteindelijk, overweldigd door het succes van een bericht dat een paar dagen eerder op Telegram was geplaatst. Er waren "boomers" aanwezig, zoals François Bayrou zou zeggen, ook jongeren, mensen die elkaar nauwelijks of niet kenden. Een kleine vijftig mensen met één wens die avond in het centrum van Alençon, 55.000 inwoners, in het departement Orne, tweeënhalf uur ten westen van Parijs: "alles blokkeren" op woensdag 10 september.

Een van hen draagt ​​een fluorescerend hesje. Iemand roept hem toe: "Heb je je gele hesje aangetrokken?" "Ja, ik zat er zes jaar naast," lacht deze veertiger. De sfeer is echter niet bepaald ontspannen. De aanwezigheid van de pers zet de groep meteen op scherp. Een van hen: "We moeten ze eruit krijgen, anders praten we niet!" Een ander: "De media gaan ons weer verraden!" Een derde: "Ik dacht dat deze vergadering voor iedereen openstond?" Het wantrouwen moet de kop worden ingedrukt. Geen foto's, geen namen, beloven ze. Er wordt gestemd bij handopsteking. Een goede derde van hen eist een besloten vergadering.