Ik ben liberaal en kan Nigel Farage niet uitstaan, maar hij heeft gelijk over twee dingen

MENING

Ik kan Nigel Farage niet uitstaan... maar hij heeft wel gelijk over één ding. Sterker nog, net zoals een kapotte klok twee keer per dag gelijk heeft, heeft hij eigenlijk gelijk over twee dingen. Ten eerste, hoewel hij het tegenwoordig bijna nooit meer noemt nu Reform hoog in de peilingen staat en hij denkt dat zijn achterban een meerderheid zou kunnen behalen met het first past the post-systeem, is het officiële beleid van Reform om een eerlijker, proportioneler kiesstelsel voor de verkiezingen in Westminster te steunen, iets wat al een eeuw lang het beleid is van de Lib Dems. Maar daar schrijf ik vandaag niet over, en dat zult u ongetwijfeld graag horen.

Dus, voordat ik me verdiep in het enige andere punt waar ik het in ieder geval tot op zekere hoogte mee eens ben met Nigel Farage , wil ik benadrukken hoezeer ik hem een van de meest destructieve en verdeeldheid zaaiende figuren in de Britse politieke geschiedenis vind. Van Brexit tot immigratie en van de NHS (die hij volgens mij in een oogwenk zou privatiseren als hij de kans kreeg) tot het verbieden van Pride-vlaggen op de gemeentehuizen die Reform Now controleert, mijn liberale politieke opvattingen zouden niet meer tegen zijn populistische beleid kunnen zijn, zelfs niet als ik het zou proberen... en geloof me, dat heb ik gedaan.

Wat betekent dat ik zeer verbaasd ben dat ik schrijf, en dan nog wel in de Daily Express, over een kwestie waarin ik het veel meer met meneer Farage eens ben dan met de zogenaamd veel gematigdere Labour-premier Sir Keir Starmer . Dus over welke kwestie heb ik het?

Onze wederzijdse weerstand tegen de Online Safety Act (OSA), althans in zijn huidige vorm. Laat ik het maar meteen duidelijk maken: we moeten er natuurlijk alles aan doen om kinderen te beschermen tegen echt schadelijke content (hoewel je misschien zou denken dat ouders en verzorgers hierin een grotere rol spelen dan de overheid), maar hoe goedbedoeld de OSA ook mag zijn, we lijken in de bizarre situatie te zijn beland waarin bepaalde Wikipedia-artikelen en zelfs toespraken van parlementsleden worden geblokkeerd voor jonge internetgebruikers.

Dit is alsof je een bulldozer gebruikt om een noot te kraken. Het is een overdreven, overheersende, door de overheid opgelegde beperking van de burgerrechten van onze jongste burgers, die zich, onder toezicht van verantwoordelijke ouders/verzorgers, bezighoudt met mogelijk conflicterende ideeën, gedachten en wereldbeelden en probeert te ontdekken wat zij geloven.

De strijd der ideeën vormt de basis van onze democratie. En inderdaad, misschien wel de grootste ironie van allemaal, is het deze Labour-regering die wetgeving invoert om het kiesrecht uit te breiden en 16-jarigen stemrecht te geven, een stap waar ik en de Lib Dems al jaren voor strijden.

Enerzijds wil Labour jongeren mondiger maken, maar anderzijds vertrouwt de partij hen en degenen die voor hen zorgen niet in de mogelijkheid om toegang te krijgen tot concurrerende politieke ideeën en vervolgens zelf te bepalen wat ze ervan vinden.

Zoals we van deze Labour-regering mogen verwachten, weet de rechterhand niet wat de linkerhand doet. En dat is lang niet het enige probleem met deze wetgeving.

Zoals de Lib Dem-groep Liberal Reform heeft aangegeven, kunnen deze wetten er juist toe leiden dat kinderen nog meer gevaar lopen als ze VPN's gebruiken om leeftijdsverificatie te omzeilen.

Liberal Reform zegt: "VPN's zijn echter vaak nauw verbonden met het dark web, wat betekent dat kinderen het verbod kunnen omzeilen en (mogelijk) toegang kunnen krijgen tot nog extremer materiaal."

Nigel Farage heeft dus gelijk als hij dit een te grote bemoeienis van de overheid noemt en zegt dat “het er steeds meer op begint te lijken dat de staat de echte vrijheid van meningsuiting al onderdrukt.”

Mocht u denken dat dit allemaal door Labour wordt gedaan, dan is dit een goed moment om ons eraan te herinneren dat de wet al in 2023 gefaseerd werd ingevoerd door de Conservatieven en nu volledig van kracht wordt.

Techbedrijven moeten natuurlijk alles doen wat ze kunnen om kinderen te beschermen tegen echt schadelijke content, maar dat mag niet betekenen dat ze een echte strijd tussen ideeën, botsende wereldbeelden en politieke standpunten bagatelliseren. Ik ben geen absolutist van de vrijheid van meningsuiting.

Wij leven allemaal, terecht, binnen de grenzen van de wet en de sociale normen. En vrijheid van meningsuiting kan zeker geen gevolgen hebben als die grenzen worden overschreden.

Maar binnen dat kader moeten we de ruimte krijgen om met verschillende ideeën en debatten in gesprek te gaan, om een breed perspectief te hebben op politiek, beleid en principes.

Het is misschien nog nooit zo waar geweest dat je in de politiek soms met ongewone bedgenoten te maken krijgt en ik had zeker niet verwacht dat ik het met Nigel Farage eens zou worden.

Maar hij en mensen in mijn eigen partij hebben gelijk als ze deze zwakke en jammerlijke Labour-regering ter verantwoording roepen en haar oproepen om zo snel mogelijk wijzigingen in de wetgeving door te voeren, om zo een beter evenwicht te creëren tussen het beschermen van jongeren tegen kwaad en het ontnemen van hun kans om zich in te laten met de politiek van vandaag en daar meer over te leren.