ISS: Zo herkent u ingeblikt voedsel dat risico loopt op botulisme.

Na de gevallen van botulinetoxinevergiftiging blijft waakzaamheid geboden. Hoewel voorbereiding cruciaal is om het risico op voedselbesmetting te verminderen, is het net zo belangrijk om de tekenen van bederf te herkennen in het voedsel dat u gaat consumeren. Het Italiaanse Nationale Instituut voor Volksgezondheid heeft een handboek gepubliceerd met richtlijnen hoe u dit kunt doen.

Allereerst is het noodzakelijk om, voordat u een conservenblik opent, de verpakking visueel te inspecteren op lekken of vacuümverlies, benadrukt het ISS. Als de doppen of metalen deksels bol (omhooggebogen) lijken en u een "klikklak" hoort wanneer u op het midden drukt, zijn de verpakkingen niet langer vacuümverzegeld. Dit komt door de groei van micro-organismen en de daaruit voortvloeiende gasproductie. De gasproductie kan ook worden beoordeeld door te kijken of luchtbellen die uit de bodem van de verpakking opstijgen, kunnen opzwellen, waardoor het product soms kan lekken. In deze gevallen mag het conservenblik niet worden geproefd of geconsumeerd, benadrukt het ISS.

Wees ook voorzichtig als de conserven geen gas bevatten, maar bij opening een onnatuurlijke kleur of geur hebben. Zelfs in dit geval "betekent dit dat het product is veranderd en uit voorzorg niet mag worden geproefd of geconsumeerd", aldus het ISS.

Hoe het voedsel wordt geconserveerd, is ook cruciaal. "Ingeblikt voedsel moet gekoeld worden bewaard en zo snel mogelijk worden geconsumeerd. Het gekoeld bewaren van voedsel vertraagt weliswaar aanzienlijk de afbraak, maar voorkomt dit niet", aldus het Italiaanse Nationaal Instituut voor Gezondheid. Het benadrukt dat het 5-10 minuten koken van verdacht ingeblikt voedsel de toxine deactiveert en het slechts tijdelijk veilig maakt, maar het moet wel direct worden geconsumeerd. Bovendien wordt het toxine niet vernietigd door invriezen.

Symptomen openbaren zich meestal binnen 24-72 uur na het eten van besmet voedsel en omvatten dubbelzien, moeite met het openhouden van de oogleden, verwijde pupillen, een droge mond, moeite met slikken en onduidelijk spreken.