Parlementaire kanker

Borja Sémper van de Volkspartij (PP) heeft bekendgemaakt dat hij kanker heeft, en veel van zijn tegenstanders hebben direct hun solidariteit betuigd. Het is een veelvoorkomend fenomeen: genegenheid tonen in uitzonderlijke omstandigheden die, als een magische haakjes, de gebruikelijke spanning bevriezen. Tegenwoordig is de media-etalage een galerij van spiegels die ijdelheden tot het misselijkmakende toe versterken. Begrip en solidariteit kunnen ook een houding verhullen die in besloten kring authentieker zou zijn.

De humanitaire reactie die door Sémpers aankondiging op gang werd gebracht, was van korte duur en de spanningen die de politiek in diskrediet brachten, laaiden nu met nog meer heftigheid op.

Een paar dagen geleden, tijdens een zeer treurig debat in het Congres van Afgevaardigden, vond er opnieuw een periode van algemene neergang plaats. President Pedro Sánchez legde de vermeende corruptie van de PSOE (Spaanse Socialistische Arbeiderspartij) uit, en namens Sumar (Sumar) betrad vicepresident Yolanda Díaz het podium om haar argumenten te presenteren. Een tragisch toeval: haar vader was de avond ervoor overleden en haar tegenstanders voelden zich verplicht hun medeleven te betuigen. In het geval van de PP was de woordvoerder Alberto Núñez Feijoo, die, na haar medeleven te hebben betuigd, de gebruikelijke stortvloed aan beschuldigingen tegen de regering en een reeks beledigingen uitsprak, bedoeld om Sánchez te veranderen in een giftige replica van Satan.

De PP-partij saboteerde Yolanda Díaz met onderbrekingen en vulgair geschreeuw.

Maar het meest trieste was toen Díaz haar toespraak begon en de PP-partij die saboteerde met constante onderbrekingen, met een schrilheid en vulgariteit die bevestigde wat Pablo Iglesias, als afgevaardigde, omschreef als "het wilde zwijn spelen". Het is een traditie die José Antonio Labordeta terecht bestreed met zijn categorische: "Fuck it!" De wilde zwijnen respecteerden Díaz' emotionele toestand niet. Na de condoleances vielen ze haar aan, zonder dat voorzitter Francina Armengol meer kon doen dan Ana Pastor toen ze probeerde het geschreeuw van de barbaren in de zaal te sussen.

Wanhopig zocht Díaz de bescherming van de president, zonder antwoorden te vinden. Ze legde zich erbij neer dat de PP-fractie aan het einde van Sánchez' toespraak om haar aftreden schreeuwde. In Díaz' geval was de houding van de everzwijnen ongestraft en symptomatisch. Toen ik hem, sprekend met een everzwijn, vroeg naar deze demobiliserende en weerzinwekkende houding, zei hij dat je niet zo kortzichtig kunt zijn en dat het Britse parlement veel feller is dan het Spaanse. En met een uitdrukking die ik nooit heb begrepen, voegde hij eraan toe: "Ga maar huilen en huilen."

Lees ook

Volgens deze logica zijn er ook parlementen waarin parlementsleden elkaar in elkaar slaan en met de dood bedreigen. Om de zelfdestructieve tendens van de publieke dienstverlening en de intolerantie jegens wilde zwijnen te doorbreken, zou het wellicht raadzaam zijn een wapenstilstand in te stellen, waarbij de lordschappen zich gedragen alsof al hun collega's net een vader hebben verloren of net de diagnose kanker hebben gekregen.