Er is meer aan FLETCHER dan alleen chaos
Tot nu toe konden sommigen FLETCHERs merk samenvatten in twee woorden: chaotisch en queer. Ze is niet bang om rommelig te zijn in haar muziek, en haar shows zitten doorgaans vol met LGBTQ+-fans, met name lesbiennes en queer vrouwen. Haar single "Becky's So Hot" uit 2022 explodeerde op TikTok en Reddit nadat de zangeres de nieuwe vriendin van haar ex-vriendin bij naam noemde, en de 31-jarige popster associeerde met drama. "Als ik op tournee was, kwam mijn videograaf naar buiten en vroeg: 'Wat is één woord om FLETCHER te beschrijven?'", zegt ze. "'Chaos' was het meest gebruikte woord."
Nu begint de zangeres, wiens echte naam Cari Fletcher is, aan een nieuw tijdperk. Ja, ze heeft nog steeds een beetje chaos in zich, en ja, ze is onbeschaamd queer; maar op haar nieuwe plaat Would You Still Love Me If You Really Knew Me?, die vandaag uitkomt, laat Fletcher een zachtere, tedere versie van zichzelf zien. "Lange tijd had ik, als mensen naar een show kwamen, het gevoel dat ik ze deze epische ervaring moest geven", zegt ze. "De liefde van hun leven ontmoeten, hun ex weer bij elkaar krijgen, een trio hebben met nieuwe knappe mensen die ze net hadden ontmoet, of helemaal losgaan. Dat begon te voelen alsof het ten koste ging van mijn eigen [ervaring]. Ik kan jullie dat soort feestjes niet meer geven. Ik wil nu een ander soort feestje."
Het "feest" bestaat uit twaalf introspectieve en onthullende nummers waarin de in New Jersey geboren zangeres iedereen binnenlaat. Haar muziek is altijd autobiografisch geweest, maar deze plaat heeft een andere rauwheid. Ze zingt niet altijd over relaties; ze beschrijft haar uitdagingen in de muziekindustrie en de evolutie van haar seksualiteit. Het laatste nummer, "Would You Still Love Me?", eindigt met een gesproken tekst en stelt zichzelf en haar fans een paar lastige vragen: "Zou ik nog steeds van mezelf houden, zelfs als jij dat niet doet? / Zal ik het oké vinden om het antwoord daarop nooit te weten?"
Deze vragen voelen bijzonder relevant aan gezien de leadsingle "Boy", die bij de release een storm van protest ontketende. Fletcher, die het ene liefdeslied na het andere over vrouwen heeft geschreven, onthult dat ze op het nummer een man heeft gezoend. Tegelijkertijd archiveerde ze ook enkele van haar eerdere, lesbische berichten op Instagram, wat aangaf dat ze op het punt stond nieuwe muziek uit te brengen. De reacties van de queer zangeres explodeerden, vooral omdat het nummer vlak voor de Pride-maand uitkwam. Interview magazine publiceerde zelfs een opiniestuk waarin zij en andere beroemde queer vrouwen werden bekritiseerd omdat ze "uit de kast kwamen" met een man-vrouwrelatie en omdat ze "zichzelf als slachtoffer beschouwden".
Fletcher ziet en hoort de verontwaardiging, maar ze staat pal voor haar queer identiteit en creëert gastvrije ruimtes voor haar LGBTQ+-fans. Op deze plaat is ze onmiskenbaar zichzelf. Dit is haar leven. Ze beleeft haar eigen reis met haar seksualiteit, net als velen van ons. "Ik ben queer tot de dag dat ik sterf," zegt ze. "Waar ik ook ben, wie ik ook zoen, dat verandert nooit, en ik ben zo trots op elke versie van mezelf en al mijn magie, al mijn chaos, al mijn zachtheid."
Hieronder vertelt Fletcher over het maken van haar nieuwe album, Would You Still Love Me If You Really Knew Me?.
Ik heb het gevoel dat dit je meest persoonlijke project tot nu toe is. Ben je het daarmee eens?Ik denk het wel. Ik denk dat mijn muziek, albums en kunst altijd al een hart onder de riem hebben gestoken. Sla een willekeurige pagina in mijn dagboek open, en als ik het aan mezelf schrijf, ben ik bereid het aan de wereld te schrijven. Ik denk dat er hier een nieuwe laag is, omdat veel van mijn muziek in het verleden zo gericht was op mijn relatie tot het hebben van een relatie.
Liefde is mijn grootste inspiratiebron geweest. Ik ben een Vissen, heb vier planeten in Vissen en voornamelijk watertekens in mijn horoscoop. Ik voel zoveel, en ik ben gewoon een echte minnaar. Dit is de eerste plaat die niet vol staat met liefdesliedjes. Het is allemaal hoe ik mezelf ervaar als artiest, als publiek persoon, en het onderzoekt mijn relatie met zoveel verschillende facetten van wie ik ben.
Daarom voelt dit album als het meest persoonlijke. Ik wist niet dat FLETCHER een nog diepere laag zou kunnen delen, maar deze plaat doet dat wel.
Ik deed aan sport toen ik opgroeide. Ik werd 'Fletcher' genoemd, en zo werd het uiteindelijk mijn artiestennaam. Ik had als klein kind zoveel angsten en worstelde enorm met mijn mentale gezondheid en dwangstoornissen, en ik moest omgaan met een hoop gevoeligheid die ik in de muziek kanaliseerde. Als ik een paniekaanval of zenuwen had voordat ik het podium op ging, liet FLETCHER me gewoon gaan en die stoute bitch uithangen. Ze belichaamde die superheldenkwaliteiten en die eigenaardigheden die Cari had.
Ik ben FLETCHER, maar er zijn delen van mij die zachter, teder, kwetsbaar of angstig zijn, en die ik bescherming nodig had. FLETCHER zou de belichaming zijn van de taaiheid die ik nodig had.
Deze plaat verschijnt kort na je laatste album, In Search of the Antidote , dat je in 2024 uitbracht. Waarom heb je dit album zo snel geschreven?Vorig jaar was een van de meest uitdagende jaren van mijn leven. Ik was het grootste deel van het jaar onderweg en verwerkte zoveel over mijn mentale en fysieke gezondheid en mijn relatie met [op tournee zijn]. Dit album kwam voort uit een wanhopige behoefte om al mijn gevoelens te uiten en mezelf te zien. Muziek is altijd het medium voor mij geweest om echt ingewikkelde, uitdagende emoties te verwerken. Wanneer de wereld me niet ziet omdat ik de diepte van wat ik doormaak niet deel, is muziek altijd het: "Oké, ik weet tenminste dat ik dit in een nummer kan krijgen, en als ik dit in een nummer kan krijgen, dan kan ik besluiten om de delen van het verhaal die ik hier wil delen, te delen."
Dit album is ontstaan vanuit de behoefte om mezelf te zien, mezelf vast te houden en uit te drukken wat ik wilde uiten. Het stroomde er gewoon zo snel uit. Ik had een paar ideeën over wat ik wilde zeggen en wat ik wilde schrijven toen mijn tournee vorig jaar eindigde, en toen ik in de herfst stopte en begin dit jaar stopte, was het gewoon: "Oef." Op deze plaat staat geen enkel nummer extra. Alles wat ik schreef, staat ook op het album.
Ik heb twaalf nummers geschreven, en alle twaalf staan hier. Dit album verkent echt mijn ingewikkelde relatie met de muziekindustrie, met het kunstenaarschap en met het publieke leven. Ik heb in de loop der jaren zoveel overdenken meegemaakt, iets waar volgens mij zoveel artiesten mee te maken hebben. Alles heeft een bepaalde intentie, maar dan overschrijdt het een bepaalde grens. Je denkt te veel na over je kunst. Ik dacht gewoon: "Ik weiger mezelf dat deze keer aan te doen. Ik wil gewoon creëren wat het is en er niet te veel over nadenken." De meeste nummers op het album zijn gewoon mijn demo, de scratchvocalen van de eerste dag. Er is een onafgemaaktheid en een rauwheid die ik nog nooit eerder heb kunnen vastleggen.
Je hebt veel verteld over hoe moeilijk het touren voor je is geweest. Ga je nog een keer toeren?
Ik denk dat deze hele plaat eigenlijk alleen maar gaat over het creëren van ruimte voor mezelf. Ik hou van muziek maken. Ik hou van zingen. Maar het is zo verweven geraakt dat het een heel ingewikkelde relatie voor me is geworden, omdat het niet voelt alsof het alleen maar om het schrijven van muziek gaat. Het voelt niet alsof het alleen maar om het delen van mijn liedjes gaat.
Er zijn zoveel andere lagen in de industrie, van parasociale fanrelaties, van al die verschillende lagen die het echt ingewikkeld hebben gemaakt. Ergens in de loop der jaren ben ik mijn liefde voor het maken van muziek kwijtgeraakt. Ik weet dat ik weer voor mensen zal zingen, maar ik geef mezelf gewoon een momentje om de release van dit album te voelen. Ik breng altijd een project uit en dan ben ik ofwel al onderweg als het album uitkomt, of ik ga er meteen mee op tournee, en ik wilde gewoon dat dit anders zou zijn.
Het was een nummer dat ik echt aan het begin van mijn albumcampagne wilde hebben. Ik had het kunnen verstoppen in de context van een langere tracklist of een groter verhaal. Ik wist dat als ik dat op het album zou zetten, dat het enige zou zijn waar mensen over zouden praten, terwijl het in werkelijkheid maar een heel, heel, heel, heel klein deel is van wat ik tot nu toe heb verwerkt... Ik was echt nerveus en bang om "Boy" uit te brengen, maar mijn hele carrière heb ik mensen alleen maar gepreekt om onbeschaamd zichzelf te zijn, zichzelf te uiten en te delen wie ze op dat moment zijn.
Hoe voel je je sinds de release?Oh, meid. Ik heb zo'n reis gemaakt. Zo'n reis met internet, zo'n reis met sociale media, zo'n reis met zelfvertrouwen, zo'n reis met zelfliefde, zo'n reis met het loslaten van het idee dat de hele wereld van me moet houden en me moet accepteren. Ik heb een vreemd vertrouwen in de manier waarop alles zich in mijn hele leven heeft ontvouwd. Dus het is ook prachtig geweest. Het is pijnlijk geweest, het is verwarrend geweest, het is moeilijk geweest, en ik heb ook het gevoel dat ik enorm groei.
Dankjewel. Al mijn liefdesrelaties van de afgelopen tien jaar waren met vrouwen, en daar heb ik mijn muziek over geschreven. Daar gaan mijn verhalen over. Ik heb altijd geschreven vanuit de wens om vast te leggen wat ik doormaak en wat ik ervaar. Mijn muziek gaat over mijn leven en ook over mijn queer-ervaring. Dit nummer, "Boy", zie ik niet als iets dat daarbuiten valt. Het is gewoon een andere manier van denken: "Wauw, wat betekent dit voor mijn reis? Wat betekent dit voor mijn leven? Wat betekent dit voor mijn carrière?"
Als ik iets schrijf, is dat omdat ik het moest horen, wat betekent dat iemand anders dat ook moet doen. Dat fans contact zoeken en hun eigen angst delen over de ontdekking of de evolutie van hun eigen proces, maakt het voor mij echt mooi om in contact te komen met andere queers die hun eigen weg gaan.
Ik zag fans zeggen dat je oude, meer lesbische content hebt verwijderd. Ik wilde je alleen de kans geven om dat op te helderen.Elke keer dat ik een album uitbreng, maak ik mijn Instagram schoon als teken dat er nieuwe muziek uitkomt en dat er een nieuw hoofdstuk in mijn leven aanbreekt. Dus dat heb ik met dit album gedaan. Op 17 juni was het mijn tiende jubileum van het uitbrengen van muziek, dus mijn plan was om tien jaar FLETCHER terug te brengen. Ik ben zo trots op alle vrouwen die ik ben geweest, elke versie van mezelf, de hele reis, en mijn lesbische identiteit is onuitwisbaar.
Ik bracht in 2022 een nummer uit met de titel "For Cari", en ik denk dat ik al heel lang verlang dat al mijn aspecten gezien worden. Het hele punt is dat we evolueren, en dit album is een toestemmingsbrief voor evolutie, of het nu gaat om een carrière, een baan, een relatie of wat dan ook in je leven waar je jezelf toestemming voor moet geven om te veranderen. Dat is wat deze plaat is.
Alle reacties die ik heb gezien, en de frustratie, woede, haat en de regelrechte intimidatie die ik heb ontvangen, de kritiek, de tegenreacties, de feedback, noem maar op, alles wat je maar wilt noemen, iedereen heeft recht op zijn eigen ervaring, zijn eigen gevoelens en zijn eigen emoties. Ik zie jou en jij hebt gelijk. En ik zie mezelf, en ik heb gelijk. Mijn ervaring is geldig. Er is hier geen goed of fout. Je hebt gelijk voor jezelf, toch? Rock on met je slechte zelf.
Te midden van zoveel angst, haat en pijn, geloof ik dat het mogelijk is om in een wereld te leven waarin mensen elkaar respecteren, elkaars kant zien en compassie, empathie en begrip hebben voor de zeer genuanceerde en complexe reis die we allemaal in het leven maken. Ik hoop van harte op meer genade voor elkaar binnen de gemeenschap, binnen de LGBTQ+-gemeenschap, en ook met de wereld in het algemeen.
Je lijkt nu heel kalm en gecentreerd. Hoe ben je op dat punt gekomen? Ik denk aan "Becky's So Hot", een wilde periode, en ik ben benieuwd hoe je dat allemaal hebt doorstaan.Vanaf het moment dat mijn carrière van start ging, was er chaos. Ik begon echt momentum te krijgen toen ik in 2019 mijn nummer "Undrunk" uitbracht. Ik speelde shows en deed radiotournees, het nummer stond in de hitlijsten op de radio en ik zou op tournee gaan met Niall Horan en Lewis Capaldi. Toen sloeg COVID toe en lag alles stil. Ik werd in die tijd met zoveel angst geconfronteerd, net als wij allemaal.
Vanaf het begin worstelde ik er echt mee hoe ik me als persoon op internet kon laten zien en mijn hart kon delen met de industrie, de muziekindustrie en de platenlabels. En toen kwam COVID, ik was er even tussenuit en dan kwam ik terug. Ik speel tot 2022 een waanzinnig aantal shows, en mijn lichaam begint me in de steek te laten. Later ontdekte ik dat ik de ziekte van Lyme heb.
Er is gewoon zoveel gebeurd in mijn carrière, en met "Becky's So Hot" en al die nummers, voelde ik dat mijn merk echt verbonden raakte met het woord "chaos". Er is zoveel meer aan mij dan alleen het feit dat ik chaotisch ben. Toen ik hiermee begon, was ik 20. Nu ben ik 31. Ik wilde gewoon een album vastleggen, zelfs esthetisch, dat deze zachtere, tedere, kwetsbare kanten van mezelf naar voren brengt. Daarom sta ik in een veld met bloemen en een jurk, want ik denk: "Bitch, ik hoef alleen maar gras en grond aan te raken en mijn zenuwstelsel te reguleren."
Ik denk dat de reis die mensen maken met hun seksualiteit en hun queerness hun eigen reis is . Voor sommigen is het vloeibaar, het komt en gaat en het verandert, en voor anderen is het vast en verandert het nooit. Ik weet niet wat er over zes maanden voor mij in petto is. Ik weet niet wat er over een jaar voor mij in petto is. Ik weet niet wat er over tien jaar voor mij in petto is. Het enige wat ik weet, is dat ik een queer vrouw ben. Ik ben een queer persoon. Dat zal ik blijven tot mijn dood.
Queerness is voor mij een geschenk geweest om alles met zo'n open hart en open geest te bekijken. Het is de lens geworden waardoor ik het leven bekijk, en ik neem het mee in elke relatie. Iedereen met wie ik samenwerk, ervaart deze openheid en nieuwsgierigheid en deze bevraging van gendernormen en genderrollen.
De uitdaging is wanneer [seksualiteit] verbonden raakt met iemands merk. Je creëert een hele wereld die is opgebouwd uit mensen die je maar op één manier ervaren, wat het idee ter discussie stelt van hoe we mensen op een voetstuk plaatsen, hoe we ons verhouden tot hun merk, en hoe we deze verschillende componenten vervolgens op de markt brengen. Ik heb muziek geschreven, ik heb nummers gehad met mannelijke voornaamwoorden, maar dat was niet de focus van mijn carrière, omdat dat niet de focus van mijn leven was. Ik eer gewoon mijn hart. Als mensen zich daar niet mee bemoeien, is dat prima. Ik heb jou daar niet voor nodig, want dat is alleen voor mij.
Dit interview is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid .
elle
