Diego Maradona: zijn Guaraní-bloed en de ongekende theorie over de voorouderlijke oorsprong van het idool

Het boek Maradona Sangre Guaraní, geschreven door de journalist uit Misiones, Sergio Alvez , biedt een unieke interpretatie van het volksidool : niet alleen als de grootste exponent van het voetbal, maar ook als een levend symbool van de Guaraní-wortels die hem doordrongen . Gebaseerd op onderzoek dat mondelinge geschiedenis, jezuïtische documentatie en culturele getuigenissen combineert, construeert Alvez een verhaal waarin inheemse identiteit, mestizaje en regionale verbondenheid een nieuwe rol spelen in de biografie van de Tien. In dit interview reconstrueert de auteur hoe Maradona van zijn afkomst een symbool van trots maakte , van het dorp tot de wereld.

Het boek verdiept zich ook in een even provocerende als goed gedocumenteerde hypothese : dat voetbal, verre van uitgevonden in Engeland, zijn oorsprong vindt in een oud spel gespeeld door de Guarani in de Zuid-Amerikaanse jungle. De manga ñembosorái , genoemd in oude jezuïetenteksten, dient als uitgangspunt om de oorsprong van 's werelds populairste sport te heroverwegen vanuit een dekoloniserend perspectief. Tussen herinneringen aan de stad Esquina , chamamé -liederen en sporen van inheemse herinnering, verschijnt Maradona als meer dan alleen een voetballer: een zoon van het volk, een lichaam waarin de diepe geschiedenis van Latijns-Amerika klopt.

–Hoe ontstond het idee voor het boek?

– Nou, ik woon in Posadas, Misiones, zo'n 600 kilometer van de stad Esquina, in Corrientes, waar Don Diego en Doña Tota, de ouders, of vader en moeder, van Diego Maradona, vandaan komen. Het is een stad die me altijd al intrigeerde om te bezoeken, maar om verschillende redenen kwam ik er nooit aan toe, tot 2023, toen ik besloot er een paar dagen door te brengen met de bedoeling om ook mensen te ontmoeten die me konden vertellen over Don Diego, Doña Tota, over Maradona, over de Maradona's. Tijdens die reis leerde ik uiteindelijk veel dingen die ik nog niet wist over Maradona, en vooral over zijn band met de stad Esquina, met het land van zijn ouders en met de provincie Corrientes. Een zeer hechte band ook, en sterk beïnvloed door cultuur, niet alleen door genealogie. Enige tijd later zag ik een video van een interview uit 1993 tussen Diego en de Spaanse journalist Jesús Quintero, en daar begreep ik dat Maradona's band niet alleen met de stad Esquina lag, maar dat hij trots was op en terecht zijn Guaraní-bloed verdedigde. Datzelfde bloed stroomt door de aderen van ons allemaal die hier in deze regio wonen: Misiones, Corrientes, Formosa, en uiteraard heel Paraguay. We zijn verbonden door die geschiedenis, die op zijn beurt verbonden is door de inheemse aanwezigheid van de Guaraní, beïnvloed door de Spaanse kolonisatie via de jezuïetennederzettingen, de ervaringen van de jezuïeten, en de vermenging die later ook plaatsvond met de Europese immigratie.

–Het is een vrijwel onontdekte kant van Maradona.

–Ja, van daaruit probeerde ik dieper in te gaan op Maradona en die identiteitsband. Net als wij allemaal is hij niet de enige. Maradona heeft ook een stamboom die bestaat uit Afrikaanse afkomst, net als velen van ons. Ook ik heb voorouders die slaven waren in Brazilië en over de Uruguay-rivier naar de provincie Misiones zijn gevlucht. Met andere woorden, er zit een sterke mix in ons bloed, maar ik was geïnteresseerd om dieper in dat Guaraní-bloed te duiken en, van daaruit, in wat Maradona betekent als symbool van het volk. Qua identiteit, als iemand die de trots vertegenwoordigt die hij altijd voelde voor zijn wortels. En dan heb ik het niet alleen over Guaraní-bloed, maar ook over zijn sloppenwijkafkomst, armoede, Cabecita Negra, Peronist, Inheems, enzovoort.

– Kunt u ons iets vertellen over de oorsprong van voetbal als een Guaraní-uitvinding?

–Tijdens mijn onderzoek voor dit boek stuitte ik op een ander, iets minder onderzocht verhaal dat te maken heeft met de rechtvaardiging van voetbal als een uitvinding van de Guaraní. Dit brengt ons naar Paraguay, met name naar de gemeente San Ignacio Guazú, die nog steeds erkenning eist als 's werelds geboorteplaats van voetbal. Deze oorsprong is terug te vinden in jezuïtische teksten, documenten van verschillende priesters die, via hun verslagen van observaties en ervaringen met de inheemse bevolking van de Guaraní, meldden dat een spel dat sterk leek op voetbal, met zijn eigen kenmerken maar er zeer sterk op leek, al eeuwenlang werd gespeeld in de jungle van de Guaraní. Met andere woorden, voetbal werd niet als spel uitgevonden in Engeland, maar in de jungle van de Guaraní. Er is een documentaire die ik kan aanbevelen, genaamd The Guaraní Invented Football, van de Paraguayaanse regisseur Marcos Ibáñez, die in 2014 in Paraguay in première ging en al deze kwesties behandelt. Ik ben van plan om over een paar maanden mijn boek samen met Marcos Ibáñez in San Ignacio Guazú te presenteren.

–Wat wist Diego over zijn afkomst?

–Er is een interview met Maradona toen hij pas 12 jaar oud was, nog niet zo bekend, gewoon een kind dat voor de Cebollitas speelde. Het werd afgenomen door een journalist genaamd Horacio del Prado, van het tijdschrift El Gráfico , en Maradona antwoordt: "Ik kom uit Corrientes, ik ben 12 jaar oud, en mijn idool is Ricardo Bochini." Dat wil zeggen, ondanks het feit dat Maradona geboren werd in Villa Fiorito, in Buenos Aires, voelde hij die identiteit al als de zijne. Hij zei in dat interview niet eens "Ik ben de zoon van mensen uit Corrientes", maar eerder "Ik kom uit Corrientes." Later, in de loop der tijd, zoals hij dertig jaar later in dat interview met Jesús Quintero uitdrukte, en bij talloze gelegenheden toen hij terugkeerde naar Corrientes, was Maradona altijd nauw verbonden, niet alleen met het gebied van Corrientes, maar ook door chamamé, gastronomie en andere gebruiken. Hij was diepgeworteld in de identiteit van de Corrientes, die hem verbond met het Guaraní-bloed.

– Droeg je die identiteiten overal met je mee?

– Ook toen hij Kroatië bezocht, zou Maradona een eerbetoonwedstrijd spelen en zei hij: "Ik kwam kijken of ze me een erfenis hebben nagelaten." Dit heeft te maken met het feit dat zijn moeder, Dalma Salvadora, afstamde van een immigrant die uit het gebied kwam dat nu Kroatië is. Ik ben er zonder twijfel van overtuigd dat Maradona's voortdurende verdediging, trots en herinterpretatie van de elementen die zijn afkomst vormen – waaronder zijn Guaraní-bloed, maar ook vele andere – hem tot een wereldwijd, universeel symbool maken dat de sport overstijgt en ver overstijgt.

Maradona Sangre Guaraní, door Sergio Alvez.