Het mag ook wel eens gaan over wat Mercedes goed heeft gedaan

Voor het eerst mededogen met Mercedes. Winstdaling van 55,8 procent over de eerste helft van dit jaar. De elektrische EQ-modellen sloegen onvoldoende aan. De in China sterk gedaalde verkoop duidt op fataal prestigeverlies, terwijl de Chinese auto-industrie zich in bedreigend tempo blijft ontwikkelen.

Vroeger kon je Mercedes-Benz in crisistijd echte verwijten maken. Slechte motoren, roestende koetsen. Hoe durfden ze zich voor dat geld op de borst te kloppen met de leus das Beste oder nichts? Het drama van vandaag kan de concernleiding hooguit ten dele worden aangerekend. Natuurlijk kwam Mercedes te laat met elektrische auto’s, maar de eerste fase van de energietransitie was voor iedereen verwarrend. Hoe radicaal moest het roer om? Hoeveel mensen wilden echt elektrisch rijden? Het antwoord is inmiddels duidelijk; met subsidie graag, zonder veel minder. Maar toen de staatssteun voor EV’s werd afgebouwd waren de miljarden al geïnvesteerd en was er geen weg terug. Terwijl je als fossiel merk helemaal opnieuw moest beginnen toen de start-up Tesla al een kolossale voorsprong had genomen. Je expertise op het gebied van motorenbouw en architectuur was in één klap niks meer waard. En hoe snel de oude spelers nu ook leren, de techniek staat nog steeds in de kinderschoenen. Batterijdegeneratie blijft een punt van zorg. Accupakketten verliezen beetje bij beetje hun opslagcapaciteit. Op de langere termijn kom je zo steeds iets minder ver per lading.

Mercedes vertelt het eerlijke verhaal door voor elke occasion de gezondheidstoestand oftewel SOH (State of Health) van het batterijpakket op te geven, uitgedrukt in percentages van de initiële capaciteit. Het is geen ongevaarlijke strategie. Enerzijds geef je weifelende klanten zekerheid, anderzijds kan de waarheid afschrikken. Mensen gaan rekenen: 10 procent degeneratie is ook op een royaal bereik van 500 kilometer een gevoelig verlies. Een auto met een kilometerstand van 4.000 en een SOH-uitslag van 97 procent raak je nooit meer kwijt als geïnteresseerden gaan extrapoleren op basis van 3 procent verlies per 4.000 kilometer. Zo versterk je de argwaan die je had willen wegnemen.

Anderzijds mag het ook wel eens gaan over wat Mercedes goed deed. Het heeft zichzelf opnieuw durven uitvinden. De ronde, extreem gestroomlijnde vormen van de EQ-sedans EQE en EQS waren een gewaagde breuk met het viriele monumentalisme van het huis. De stap had zin. Een lage luchtweerstand drukt behalve het verbruik het windgeruis, waardoor het in die fijn rijdende auto’s onwaarschijnlijk stil bleef. Blijkbaar waren ze de Mercedes-liefhebber niet fier genoeg. Die wilde een monument met een ster op de motorkap, niet zo’n softe woke-machine uit de windtunnel.

Reuzenstap voorwaarts

Nu krabbelt Mercedes terug. De nieuwe, elektrische CLA lijkt weer iets meer op een traditionele auto. Belangrijker is hoe de techniek werd aangepakt. De 800 volt-technologie maakt eindelijk marktconforme snellaadsnelheden tot 320 kW mogelijk. Voor het eenmotorige basismodel CLA 250+, een tweemotorige komt ook, belooft Mercedes een stroomverbruik van 14,1 kWh per honderd kilometer. Bijvangst is een spectaculaire actieradius van volgens Mercedes 743 kilometer. Dat zou een reuzenstap voorwaarts zijn. De bestaande aandrijflijnen van Mercedes waren niet bepaald de efficiëntste.

Nu het beste nieuws: hij verslaat zijn belofte. Tijdens de eerste proefrit schommelt het gemiddelde verbruik tussen 13,3 en 13,8 kWh, voor Mercedes-Benz een quantum leap. Verder is de CLA een genot om mee te rijden. Naar het dashboard heb ik zo min mogelijk gekeken. Displays van deur tot deur, bijna Chinese showing off. Er kan vermoeiend veel mee, allemaal even onbelangrijk.

Volgende probleem: China bouwt voor 10- of 20.000 euro minder zo een vergelijkbare en vergelijkbaar goede auto die de Chinezen waarschijnlijk zouden kopen. Daar zit het echte gevaar. Topmerken draaiden voorheen op mythologie, geschoeid op hun aura van kwaliteit en innovatieve techniek. Die mythe is ingestort. Inmiddels is een Chinese debutant met voldoende kapitaal binnen tien jaar even goed als elk Duits topmerk. Het verlies van die imagobonus komt geen elitefabrikant meer te boven. Mercedes-baas Ola Källenius, slimme man, beseft hoe China de bestaande auto-industrie kan vernietigen. Maar wat gaat Mercedes doen? Meer Chinese onderdelen inkopen, zodat de auto’s substantieel goedkoper maar dus ook Chineser worden, waardoor de verdedigingsoperatie heel goed op zelfdestructie zou kunnen uitdraaien – want dan verliest het merk Mercedes-Benz zijn laatste strohalm, zijn ambachtelijke authenticiteit. Zo speelt een trots concern uit pure nood met vuur.