Denken is nog steeds menselijk, maar technologie komt erbij

Op Wereldinternetdag vieren we een netwerk met oneindig potentieel dat de toegang tot informatie en de manier waarop we leven ingrijpend heeft veranderd, van persoonlijke relaties tot nieuwe onderwijsmodellen. Voor mensen die hoger onderwijs volgen, functioneert het internet bijna als een verlengstuk van onze hersenen: we studeren, onderzoeken en schrijven op het tempo van zoekmachines. Maar niet alles is een snelle oplossing. Deze datum nodigt ons ook uit om na te denken over de manier waarop nieuwe technologieën en, meer recent, kunstmatige intelligentie, de relatie tussen leraren, studenten en het concept van leren zelf stilletjes veranderen.

Als studenten weten wij waar het om draait: tijd besparen, kwaliteit waarborgen en strakke deadlines halen. Daarom hebben we ChatGPT gevraagd om ons te helpen bij het oplossen van complexe doolhoven van gedachten. Wij hebben echter ook het gevoel dat we een steeds vager wordende ethische grens overschrijden. Bieden wij content die onze ware stem laat horen? Leren we nu echt iets, of doen we maar alsof?

Wij begrijpen de uitdagingen waar leraren voor staan ​​als het gaat om het eerlijk beoordelen van leerlingen in deze nieuwe realiteit. Dit scenario vraagt ​​ongetwijfeld om een ​​vernieuwde aanpak en aangepaste evaluatiestrategieën. Mondelinge examens, klassendebatten, groepsopdrachten en zelfs werk dat met kunstmatige intelligentie wordt uitgevoerd, kunnen eerlijkere en leerzamere alternatieven zijn, zolang ze maar gepaard gaan met een kritische analyse van de gemaakte keuzes. Als het doel is om je gedachten te blijven cultiveren, dan is het noodzakelijk om meer waarde te hechten aan de reis en niet alleen aan het doel. En dit pad moeten studenten en docenten samen bewandelen.

Tegelijkertijd bereiden we de weg voor de toekomst als we de tools leren beheersen die de arbeidsmarkt nu al vormgeven. Wat wij tegenwoordig op hogescholen ontwikkelen, bijvoorbeeld als junior ondernemer, zoals het werken met nieuwe technologieën en reflecteren op het gebruik ervan, is niet beperkt tot universitair werk. Digitale geletterdheid, niet alleen technisch maar ook kritisch, is steeds vaker niet alleen een academisch voordeel, maar ook een professionele troef. Het evenwicht tussen weten hoe je iets moet doen en weten hoe je iets moet denken, zal meer dan ooit het onderscheid maken tussen degenen die simpelweg uitvoeren en degenen die echt ondernemen.

Het negeren van een krachtig hulpmiddel als kunstmatige intelligentie is niet de oplossing. In plaats van het te verbannen, moeten we er misschien mee leren leven. Op dezelfde manier waarop we leren auteurs en bronnen te citeren, moeten we begeleid worden in het dialoog aangaan met digitale hulpmiddelen met een kritisch gevoel, verantwoordelijkheidsgevoel en bewustzijn. De universiteit kan en moet een ruimte zijn waar gedachten worden ontwikkeld met behulp van technologie, zonder dat de technologie voor ons denkt. Geen enkel systeem met kunstmatige intelligentie kan interpretatie, twijfel, de durf van een nieuw idee of het vermogen om onverwachte verbanden te leggen vervangen.

Internet en nieuwe technologieën vormen geen bedreiging voor het onderwijs, maar het gebrek daaraan misschien wel. De uitdaging ligt in het voorkomen dat het leerproces kunstmatig wordt en het behouden van wat, tussen algoritmes en aanwijzingen , het meest oprechte in ons is: de wens om te weten. Denken is nog steeds menselijk, maar nu komt ook de technologie erbij.

Voorzitter van JUNITEC - Junior Onderneming van het Hoger Technisch Instituut