Hoe de FIRE-beweging vervroegde pensioneringen inspireert

Op een recente zondagochtend, tijdens een Bijbelkamp buiten Gainesville, Florida, stond Nik Johnson op om te preken, niet over hellevuur en zwavel, maar over een heel ander vuur: Financiële Onafhankelijkheid, Vervroegd Pensioen (VUUR). "Uiteindelijk draait financiële onafhankelijkheid niet echt om ons," zei hij. "Het gaat om de mensen van wie we houden en de doelen die we belangrijk vinden."

Dit was Camp FI. De deelnemers: gepensioneerden en aspirant-gepensioneerden die er een beetje jong uitzagen.

Toen Johnson zo'n 30 jaar geleden zijn vrouw Adinah ontmoette, wist ze meteen dat hij een spaarder was: "Op onze eerste date had hij een kortingsbon", vertelde ze.

"Ik heb wel degelijk een kortingsbon gebruikt! En ik schaam me er niet voor," zei Nik. "Ik wist dat als ik een kortingsbon zou geven en zij er een probleem mee zou hebben, ze niet mijn soulmate zou zijn."

Adinah's reactie? "Hoeveel andere kortingsbonnen heb je? Wat is de beste deal? Wacht even, laten we eens kijken wat we hier kunnen doen!"

Nik werkte in de software, terwijl Adinah in het hoger onderwijs zat. En ondanks bescheiden startsalarissen slaagden ze erin hun huis af te betalen en $ 1,6 miljoen te besparen door minder te consumeren, meer te sparen en 480.000 kilometer te rijden met hun geliefde minivan, de Big Red.

Nik zei: "Ik heb dit met Adinah gedeeld: ik wilde altijd al zo ver zijn dat ik op mijn vijftigste niet meer hoefde te werken. En eerlijk gezegd wist ik niet precies hoe ik dat moest bereiken."

Toen, op een dag tijdens de pandemie, was Nik aan het rondneuzen op internet en ontdekte hij de FIRE-beweging. Die leidde hem naar Camp FI – een groep hardcore spaarders en voorzichtige spenders die tips, trucs en filosofische verhandelingen delen met in feite één doel: uit de ratrace stappen.

Het is allemaal geïnspireerd door Peter Adeney, die blogt onder de naam Mr. Money Mustache. "Het Amerikaanse leven is zo inefficiënt", zei hij. "We volgen elkaar allemaal een beetje, wat de ander doet, en beseffen niet waar al die tijd en dat geld door onze handen glipt. Dus, begin met dingen te doen die anders zijn dan wat anderen doen, zou waarschijnlijk het eerste advies zijn."

Adeney ging op 30-jarige leeftijd met pensioen en werd dit jaar 50. Hij zei: "Ik denk vaak dat ik, omdat ik zo vroeg met pensioen ben gegaan, veel langer heb geleefd dan een normale 50-jarige. Het voelt alsof ik 100 jaar geleden met pensioen ben gegaan, omdat ik zoveel heb meegemaakt. Het is een geweldig tegengif voor de gebruikelijke gang van zaken, waarbij mensen zeggen: 'Het leven gaat te snel voorbij. Dan mis je het.'"

"Maar het lost je geluksproblemen niet op," zei Adeney. "Een van mijn vrienden, die ook blogger is, zegt dat hij nog steeds met een aantal demonen en emotionele problemen te maken had. En door zijn baan op te zeggen, kwamen die alleen maar meer naar voren, omdat hij zich er niet meer van kon afleiden."

Volgens Adeney is de sleutel tot sparen voor je pensioen om erachter te komen wat belangrijk voor je is – en op andere vlakken te bezuinigen.

Vicki Robin is een soort mythische figuur binnen de FIRE-beweging. Ze is medeauteur (samen met Joe Dominguez) van het boek over persoonlijke financiën uit 1992, "Your Money or Your Life". Ze zei: "Als je begint te bedenken wat belangrijk voor je is, besef je zoiets van: 'Ik ga mijn uitgaven minimaliseren, want dat is mijn levensenergie.' En dan ontstaat er een soort formule in je hoofd: 'Hoe minder ik uitgeef, hoe meer leven ik heb.'"

Robins filosofie gaat minder over vervroegd pensioen en meer over de vraag wat "genoeg" is, wat voor iedereen anders is. Maar de consensus binnen de FIRE-beweging is dat je om met pensioen te gaan 25 keer je jaarlijkse uitgaven moet sparen en investeren, en vervolgens moet leven van een jaarlijkse opname van 4%.

Robin zei: "Het is gewoon: 'Oké, hoe kan ik genoeg hebben voor een echt gelukkig leven, maar niet overdadig, zodat ik mijn tijd kan vrijmaken om te doen waar ik me toe geroepen voel, waar ik zin in heb?' En weet je, dat ontwikkelt zich in de loop van de tijd. Ik heb een gezegde: ik koop mijn vrijheid met mijn zuinigheid, elke dag weer."

Een soberheid waar Nik en Adina Johnson nu, samen met hun drie kinderen, de vruchten van plukken: een leven dat minder wordt bepaald door de 'spullen' die ze bezitten en meer door de vrijheid die ze genieten.

Nik zei: "Ze zullen zich deze reis naar Disney altijd herinneren. Maar ze zullen zich niet herinneren, weet je, dat extra paar tennisschoenen dat ik voor mijn zoon heb gekocht. Mijn zoon zal me niet aankijken van: 'Hé pap, weet je nog dat jasje dat je aan had? Man, dat was geweldig!'"

Gevraagd hoe de dag van deze vervroegde gepensioneerden eruitziet, antwoordde Adinah: "Nou, ik moet de kinderen ophalen en dan moet ik mijn zoon naar de voetbaltraining brengen. En dan moet ik nog wat boodschappen doen, wat ik ook nog moest doen tijdens dit interview, ik moet nu alvast wat boodschappen doen."

"Het lijkt er niet op dat ze mijn hulp nodig heeft; ik ga waarschijnlijk golfen," lachte Nik.

Ik merkte op: "Het lijkt erop dat een van jullie meer met pensioen is dan de ander."

Voor meer informatie:

Verhaal geproduceerd door Anthony Laudato. Redactie: Emanuele Secci.

Zie ook: