Ex Ilva, overeenkomst dichterbij. Urso: twee scenario's voor de ondertekening.

De weg naar een programmaovereenkomst voor de CO2-reductie van de voormalige Ilva van Taranto lijkt bergafwaarts te gaan na de bijeenkomst gisteren tussen het ministerie van Ondernemen en Made in Italy (Mimit), de regio Apulië en de lokale autoriteiten van Taranto. Minister Adolfo Urso is de eerste die optimistisch is, ook al gaan de onderhandelingen door en zijn er nog openstaande punten.

Er is een nieuwe vergadering gepland voor 15 juli («om te tekenen», vraagt ​​Mimit) en daarom is de conferentie van diensten over de nieuwe Geïntegreerde Milieuvergunning (Aia), die het ministerie van Milieu al voor morgen had aangekondigd, met een week uitgesteld. Dit om de programmaovereenkomst eerder te kunnen sluiten.

Mimit zal, zoals Urso uitlegt, de komende uren nog twee hypotheses op tafel leggen om tot een akkoord te komen. In beide gevallen is het doel 6 miljoen ton. De eerste omvat drie nieuwe elektrische ovens, evenveel pre-gereduceerde centrales om de ovens van stroom te voorzien, en een hervergassingsschip om het gas te leveren dat nodig is voor decarbonisatie. Een belangrijk detail is dat de operatie in acht jaar zou worden afgerond, in een poging om deze zo veel mogelijk te versnellen, terwijl de volledige operatie nu naar verwachting in 2039 operationeel zal zijn, een datum die de regio en de lokale autoriteiten te ver weg vinden. Zozeer zelfs dat ze om een ​​tijdsbestek van zes tot zeven jaar hebben gevraagd, maar Mimit vindt het moeilijk om onder de acht jaar te komen.

Wat het schip betreft, stelde de Mimit voor het in een haven als Piombino te plaatsen, maar de regionale en lokale autoriteiten sloten het schip volledig. Vanuit Tarente werd de positionering van het schip op 12 mijl uit de kust daarom hervat, terwijl het ministerie herhaalde dat de afstand en diepte van de zeebodem in dat zeegebied het beheer van de eenheid oneconomisch maken. Als alternatief voor de twee hypothesen, namelijk een haven en 12 mijl, zal daarom een ​​derde mogelijkheid worden onderzocht: het schip nabij de golfbreker plaatsen, zoals voorgesteld door de Havenautoriteit van de Ionische Zee, wat een ondiepere zeebodem en een kortere afstand tot de kust dan 12 mijl betekent. Maar zelfs deze laatste mogelijkheid baart de gemeente Tarente vooralsnog grote twijfels.

Het andere scenario richt zich daarentegen op de mogelijkheid dat het schip niet in Taranto aankomt omdat er geen overeenstemming kan worden bereikt. Dan zouden alleen de drie elektrische ovens worden gebouwd, waarbij de bouwtijd terugloopt van acht naar zeven jaar en het gas via Tap wordt aangevoerd. De pre-gereduceerde gasleiding zou in plaats daarvan elders worden geplaatst: een mogelijkheid is Gioia Tauro, waar een hervergassingsinstallatie op land al is goedgekeurd en de bouw moet beginnen. In dit geval zou het overheidsbedrijf Dri d'Italia, dat de miljard euro die hiervoor is toegewezen en van het PNRR naar het Cohesiefonds is overgemaakt, zich ertoe moeten verbinden – zeggen bronnen dicht bij de gemeente Taranto – om eerst de staalfabriek te voorzien van de pre-gereduceerde gasleiding die nodig is en vervolgens eventueel overtollig quotum aan anderen te verkopen. De gemeente heeft gevraagd dat deze toezegging ook zou moeten worden opgenomen in een amendement op het laatste decreet over de voormalige Ilva, dat momenteel wordt besproken door de Senaatscommissie voor Industrie. De gemeente acht het ook noodzakelijk om de vakbonden te betrekken bij de discussie over de overeenkomst. Bovendien, zoals gisteren door Il Sole 24 Ore werd onthuld, is er de grote vraag naar een nieuwe aanbesteding. Een programmaovereenkomst zou waarschijnlijk ook de lancering van een nieuwe procedure vereisen, aangezien deze zou verschuiven van een uitnodiging tot decarbonisatie, zelfs als deze als prioriteit zou worden aangemerkt – zoals het geval was in de aanbesteding van juli 2024 – naar een meer bindend traject, namelijk de drie elektrische ovens, waarvan de nieuwe investeerder niet kon afwijken.