Keir Starmer właśnie podjął najbardziej upokarzającą decyzję w swojej karierze – a jego rząd jest martwy

ANALIZA

Keir Starmer jest okropnym premierem. Zawsze wiedzieliśmy, że nim będzie, ale naprawdę zadziwiające jest to, jak szybko pozwolił, aby wszyscy, którzy wcześniej byli niezdecydowani, również to zrozumieli. Wczorajsza żałosna ustępliwość wobec jego hordy niedyscyplinowanych, niepoważnych szeregowych posłów w sprawie reformy opieki społecznej oznaczała trzeci i najbardziej druzgocący zwrot w jego pierwszym roku sprawowania władzy.

Najpierw zobaczyliśmy spektakl parlamentarzystów Partii Pracy maszerujących na szczyt wzgórza w celu obniżenia płatności Winter Fuel dla niektórych najbiedniejszych w naszym społeczeństwie, a następnie maszerujących z powrotem. Następnie zobaczyliśmy, jak te coraz bardziej paranoiczne oddziały maszerowały w górę jeszcze bardziej skalistego wzgórza śledztwa w sprawie gangu gwałcicieli dzieci , tylko po to, by dotrzeć na szczyt i po raz kolejny niechętnie zejść z powrotem w dół zbocza.

Ale nie mylcie się, wczorajsza kapitulacja w sprawie cięć świadczeń socjalnych była największym upokorzeniem ze wszystkich. Podczas gdy cięcie świadczeń socjalnych może wydawać się najbardziej przyziemnym z trzech przestępstw - w porównaniu do zamrożenia emerytur i umożliwienia pedofilom-gwałcicielom uniknięcia kary - planowane reformy mówiły znacznie więcej o rodzaju rządu, jaki Keir Starmer miał nadzieję poprowadzić.

Taki, który nie był tylko skłonny podejmować niepopularne decyzje w krótkim okresie, ale taki, który był skłonny – jak to ujął – „naprawić fundamenty” i zapewnić Wielkiej Brytanii stabilniejszą pozycję na lata i dekady.

Pierwotne propozycje zakładały jedynie cięcie o 5 mld funtów rachunku za opiekę społeczną, który miał wzrosnąć o 30 mld funtów pod koniec dekady. Był to już znak, że Keir Starmer zrezygnował z jakiejkolwiek znaczącej reformy brytyjskiego państwa, która mogłaby zapobiec zawaleniu się dachu.

Jednak oszczędności te zostały obecnie zredukowane do około połowy, co nie tylko jest całkowicie bezsensowne w dłuższej perspektywie, ale również pozostawia Rachel Reeves z kolejną możliwą do uniknięcia czarną dziurą, która niemal na pewno zostanie wypełniona kolejnymi podwyżkami podatków.

Wielka Brytania po raz kolejny ratowała tych, którzy brali, podczas gdy ci, którzy dawali, walcząc o utrzymanie się na powierzchni, poniosą jeszcze większe straty.

Nie ma tu żadnej odwagi, żadnej wizji, żadnej znaczącej zmiany w kłopotach Wielkiej Brytanii. Co najważniejsze dla Starmera, nie ma spuścizny.

Potrzebował jednej rzeczy ponad wszystko: wzrostu gospodarczego. Rachel Reeves już wyparła go z gospodarki, ale 4,25 miliarda funtów zwrotów akcji w ostatnich tygodniach oznacza, że ​​dodatkowe podatki zabiją jej szanse na dobre. Oznacza to brak wzrostu, brak pieniędzy, brak inwestycji, brak odwrócenia losów Wielkiej Brytanii.

Wczoraj rano byłem w programie Jeremy'ego Vine'a z parlamentarzystką Partii Pracy, która argumentowała, że ​​bunt ten wybuchł, ponieważ jej partia jest „szerokim kościołem”. Zwróciłem uwagę, że problem polega na tym, że nie wiemy – i nigdy nie wiedzieliśmy – czy wikariusz rzeczywiście wierzy w Boga.

Widzieliśmy tak wielu Keira Starmera między jego wyborem na lidera Partii Pracy a wyborami rok temu: był Starmer przepraszający; Starmer anty-Corbyn; Starmer pro- Izrael ; Starmer Brexitowy; Starmer pozostający; Starmer z wysokimi podatkami i wysokimi wydatkami; Starmer odpowiedzialny fiskalnie. Każdy z nich był tak nieuczciwy i bezbarwny jak poprzedni, jak wersja pana Benna, który budzi się i każdego dnia wybiera inną ideologię.

Oczywiście, jest to wina ogromnych niepowodzeń torysów w ostatnich latach, które skłoniły wyborców do oddania Starmerowi ogromnej większości, ale to nie usprawiedliwia Partii Pracy ani nawet Keira Starmera za to, że pozwolili na ciągnięcie tej farsy tak długo.

Ten rząd będzie teraz leniwie i bezmyślnie zmierzał w kierunku następnych wyborów.

Cytując Monty Pythona, ten rząd już nie istnieje, przestał istnieć, wygasł i poszedł spotkać się ze swoim twórcą. To były rząd. Urzędujący, ale nie sprawujący władzy, i taki, który nie będzie miał nic do pokazania w następnych wyborach.